Δύο μήνες συμπληρώνονται σε μερικές ημέρες από τις καταστροφικές πλημμύρες που παρέσυραν ό,τι βρήκαν στο διάβα τους στις 7 Σεπτεμβρίου.
Στο διάστημα αυτό οι κάτοικοι που επλήγησαν έχουν αρχίσει «να πατούν ξανά στα πόδια τους», ενώ από πλευράς Δήμου έχουν γίνει εργασίες καθαρισμού σε ρέματα.
Το ζήτημα, όμως, είναι πόσο ικανές θα αποδειχθούν αυτές για να μην επαναληφθούν καταστάσεις σαν της 7ης Σεπτεμβρίου.
Τι είδαμε
Στη Δυτική Καλαμάτα κύρια αιτία των ζημιών ήταν το ρέμα της Λαγκάδας. Αφού μετέφερε ό,τι εμπόδιζε το νερό, βούλωσε, με αποτέλεσμα να καταστρέψει περιουσίες εκατοντάδων πολιτών.
Χθες βρεθήκαμε, για ακόμα μια φορά, στη Λαγκάδα και είδαμε την κατάσταση που επικρατεί στο ρέμα. Όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί, είναι αδύνατο να διασχίσουμε όλο το ρέμα, ενώ ακόμα πιο δύσκολο είναι να διασχίσουμε όλα τα «επίφοβα» ρέματα της Καλαμάτας.
Εκεί, λοιπόν, που συναντά την οδό Δράκου και γίνεται υπόγειο, έχει μεν καθαριστεί, αλλά εντύπωση προκαλεί ότι στο σημείο που είναι κλειστός πλέον ο αγωγός υπάρχει συγκεντρωμένο νερό, ενώ το ένα κάγκελο που υπάρχει για να συγκρατεί φερτά υλικά έχει πέσει.
Συνεχίζοντας βόρεια, στο ανοιχτό πλέον ρέμα, η κατάσταση είναι πιο καλή, με σημάδια που δείχνουν ότι έχει περάσει μηχάνημα και έχει καθαρίσει.
Όσο, όμως, προχωράμε προς το Πέταλο, η κατάσταση «βουλώνει», αφού λίγο πιο ψηλά το σημείο δεν έχει καθαριστεί και είναι γεμάτο φερτά υλικά, τα οποία με την επόμενη μεγάλη νεροποντή θα κινηθούν νότια.
Βόρεια, παράλληλα της οδού Αγίου Αναργύρων, ναι μεν το ρέμα έχει καθαριστεί, αλλά αντικείμενα που μαζεύτηκαν έχουν μείνει στην άκρη.
Προβληματικό επίσης κομμάτι, που έχει κάνει τους κατοίκους να διαμαρτύρονται και να ζητούν άμεση αποκατάσταση, είναι λίγο πιο κάτω από την παιδική χαρά του Πέταλου.
Από την ημέρα της καταστροφής το ρέμα, που στο σημείο περνά υπόγεια, έκοψε την άσφαλτο στα δύο, καθώς σηκώθηκαν οι σωλήνες.
Από τότε παραμένει επικίνδυνο, αφού οι άνθρωποι του Δήμου αρκέστηκαν σε μια υποτυπώδη σήμανση και σε ένα φρεάτιο, χωρίς όμως να ολοκληρώσουν μέχρι σήμερα τις εργασίες.
Ακόμα πιο επικίνδυνο για τους διερχόμενους είναι το εξής: από την πλευρά του ρέματος που η άσφαλτος υποχώρησε, το κομμάτι είναι στον αέρα, έτσι κάποιος που δεν ξέρει το πρόβλημα, κινδυνεύει να βρεθεί μέσα σε αυτό. Για το λόγο αυτό, μάλιστα, ένας περίοικος επανειλημμένα έχει τοποθετήσει προειδοποιητική κορδέλα.
Το τι κρύβεται στα υπόγεια σημεία από τα οποία περνούν τα ρέματα είναι δύσκολο να δει κάποιος και προφανώς δύσκολο να καθαριστούν, αλλά βλέποντας την εικόνα του σωλήνα που περνά ακριβώς κάτω από την παιδική χαρά, μόνο να φοβάσαι μπορείς και να εύχεσαι κάπου αυτά τα φερτά υλικά να σταματήσουν.
Αυτά, βέβαια, θα μπορούσαν να μην έχουν φτάσει εκεί, αν στα ανοιχτά σημεία των ρεμάτων υπήρχαν σχάρες και τα σταματούσαν ή, ακόμα καλύτερα, αν τα ρέματα είχαν καθαριστεί από ψηλά.
Αυτά τα αντικείμενα από κάπου μεταφέρθηκαν και, φυσικά, ευθύνη έχουμε όλοι μας, αφού το ανθρώπινο χέρι αποφασίζει να ξεμπαζώσει ό,τι θέλει σε ένα ρέμα.
Και τέλος, η εικόνα που παρουσιάζει το ίδιο ρέμα βόρεια της παιδικής χαράς: το σημείο θυμίζει ζούγκλα και φαίνεται πεντακάθαρα ότι ήταν αδύνατο ο σωλήνας να ανταποκριθεί στον όγκο του νερού.
Πέρα από την ποσότητα, ήταν και τα φερτά υλικά που μπλόκαραν τα πάντα, εξ ου και τα κάγκελα έσπασαν και το νερό “πέρασε” κι αυτό το σημείο.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Φωτογραφίες: Στασινός Μουτσούλας
