Ένα ευφάνταστο καλειδοσκόπιο με μερικά από τα πιο ηχηρά ονόματα της ευρωπαϊκής τέχνης του 20ού αιώνα δημιουργούν τα έργα που φιλοξενεί από τις προηγούμενες ημέρες το Μουσείο Χαρακτικής «Τάκης Κατσουλίδης» στη Μεσσήνη, το οποίο καλεί τους νέους και τους κατοίκους τουλάχιστον της περιοχής να γνωρίσουν.
Το μικρό αυτό μουσείο, που συμπλήρωσε φέτος δέκα χρόνια ζωής, πιστό στην προσπάθειά του να διαδώσει την τέχνη σε ένα ευρύτερο κοινό που δεν έχει παρόμοιες ευκαιρίες, παρουσιάζει, από την περασμένη Δευτέρα και μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, μια συλλογή με 36 έργα, 29 λιθογραφίες και 7 σχέδια με μελάνι και παστέλ, από εννέα εμβληματικές μορφές της τέχνης του περασμένου αιώνα. Επιπλέον των ζωγράφων Αντρέ Μασόν και Βλαντιμίρ Βελίκοβιτς, καθώς και του Ισπανού γλύπτη Απελέ Φενόζα, προσωπικού φίλου του Πικάσο.
Χαρακτικά και σχέδια
Τα 36 χαρακτικά και σχέδια συνιστούν μια ιδιωτική συλλογή, η οποία συγκροτήθηκε από τον Έλληνα γλύπτη Αριστείδη Πατσόγλου, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του Αλεξάνδρα Ραφτοπούλου-Πατσόγλου, επίσης καλλιτέχνιδα, ζώντας από τη δεκαετία του 1970 στο Παρίσι, στο επίκεντρο της σύγχρονης τέχνης, ίδρυσαν την γκαλερί «Sculprures», που τους έφερε σε στενή επαφή με τους πολλούς καλλιτέχνες.
Η γκαλερί και η συλλογή ανήκουν σήμερα στην κόρη τους, Ελένη Πατσόγλου, αρχιτέκτονα, η οποία και τη δάνεισε στη Μεσσήνη. Ευτυχώς για τον ιδρυτή και ψυχή του ομώνυμου μουσείου, χαράκτη Τάκη Κατσουλίδη, δε χρειάστηκαν έξοδα για τη μεταφορά της συλλογής, παρά μόνο τα ασφάλιστρα, για τα οποία βοήθησε η Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Όταν πριν από λίγα χρόνια είχε παρουσιάσει 45 λιθογραφίες του Σαγκάλ, από την Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, το κοστολόγιο της έκθεσης ήταν δυσβάσταχτο, μας λέει ο ίδιος.
Η συλλογή και, κατ’ επέκταση, η έκθεση επιτρέπει την αναγωγή σε ένα ευρύ φάσμα έκφρασης, όπως αναφέρει σε κείμενό του στον κατάλογο ο καθηγητής Ιστορίας Τέχνης Δημήτρης Παυλόπουλος: Από τη συγκεκριμένη φόρμα του γλύπτη Ροντέν έως την οργανωμένη αφαίρεση του Καντίνσκι, από τη γραμμικότητα του σχεδίου του Ματίς έως την αυτόματη σουρεαλιστική γραφή του Νταλί, από την κυβιστική ζωγραφική του Πικάσο έως τις ποιητικές συνθέσεις του Μιρό και από την ονειρική απόδοση του Μασόν ως την επιθετική οξύτητα του Βελίκοβιτς.
Το Μουσείο της Μεσσήνης εγκαινιάστηκε το 2003, «την ημέρα που άρχισε ο πόλεμος στο Ιράκ», θυμάται ο 80χρονος σήμερα Τ. Κατσουλίδης, ο οποίος το προικοδότησε με 250 έργα του, λευκώματα τέχνης κι ένα λιθογραφικό εργαστήριο του 19ου αιώνα, χρήσιμο για τα σεμινάρια χαρακτικής που οργανώνονται για μαθητές. Με βάση το προεδρικό διάταγμα της ίδρυσης του μουσείου, ο Δήμος Μεσσήνης διέθεσε το κτήριο 600 τ.μ. και έχει την υποχρέωση της συντήρησής του.
Για τις εκδηλώσεις και τις δύο περίπου ετησίως περιοδικές εκθέσεις αναζητούνται χορηγοί. Ο μεγαλύτερος μέχρι τώρα χορηγός είναι ο Γιάννης Κωστόπουλος της Alpha Bank. Μάλιστα, για τον επόμενο χρόνο προγραμματίζονται μια έκθεση ελληνικής χαρακτικής από τη Συλλογή της Alpha Bank και μια άλλη με έργα των χαρακτών – καθηγητών της ΑΣΚΤ.
«Αξίζει τον κόπο»
«Ώρες ώρες απογοητεύομαι και λέω “τι κάνω εγώ εδώ;”, όμως όταν κάνω ένα σεμινάριο και έρχονται 20-30 άνθρωποι από όλη τη Μεσσηνία για να μάθουν λίγη χαρακτική, τότε λέω ότι “αξίζει τον κόπο”» (Τ. Κατσουλίδης).
ΠΗΓΗ: «ΕΘΝΟΣ»
Ο Πικάσο πάει στη… Μεσσήνη
