Χθες το απόγευμα έγινε η κηδεία της Κατερίνας, μιας κοπέλας 31 ετών, που δεν κατάφερε να νικήσει τη σπάνια αρρώστια που την είχε καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι για αρκετά χρόνια.
Όλοι τη βλέπαμε, μαζί με το σύντροφό της, να διασχίζει την πόλη, ενώ παρέα τους είχαν συνήθως το λευκό της σκυλάκι.
Στις 30 Ιουνίου 2014 είχαμε δημοσιεύσει ένα θέμα με τίτλο «Αφιλόξενη πόλη η Καλαμάτα για ΑμΕΑ» και ένα από τα άτομα που μας είχε απαντήσει ήταν η Κατερίνα.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να δημοσιεύσω ξανά τις απαντήσεις της, ελπίζοντας, έστω και τώρα, όλοι να λάβουμε ένα μάθημα ζωής και, επιτέλους, να μάθουμε να σεβόμαστε αυτά τα άτομα και, κυρίως, οι Αρχές να σταματήσουν να τα αγνοούν:
Πόσο καιρό βρίσκεσαι σε καροτσάκι;
Πάσχω από μια νευροεκφυλιστική νόσο, η οποία διαγνώστηκε σε ηλικία 12 ετών και σταδιακά επιβραδύνθηκε η κίνησή μου. Στο αναπηρικό αμαξάκι κάθισα όταν ήμουν 22 χρόνων περίπου.
Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας σε σχέση με πριν;
Αρκετά και από πολλές απόψεις. Το σημαντικότερο είναι ότι όφειλα να μάθω ένα διαφορετικό τρόπο για να επιβιώνω, να αλληλεπιδρώ και να προσαρμόζομαι στις κοινωνικές απαιτήσεις. Τώρα, έπειτα από 7 χρόνια και παρά τις δυσκολίες που προκύπτουν και μέσα στην κοινωνία μας, δουλεύω, έχω φίλους, έχω σχέση, βγαίνω κ.τ.λ. Έχω, κατά τα άλλα, μια φυσιολογική ζωή.
Υπάρχουν σημεία που πλέον δεν μπορείτε να πάτε; Αν ναι, ποια;
Υπάρχουν διάφορα σημεία και καταστήματα που είναι απροσπέλαστα για έναν άνθρωπο με αμαξίδιο. Δημόσιοι χώροι, παραλίες και πολλά ακόμα. Κάτι που με απασχολεί εδώ και χρόνια είναι ο αποκλεισμός που βιώνω από πολιτιστικά θεάματα. Συγκεκριμένα, τους καλοκαιρινούς μήνες οι περισσότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις διεξάγονται στο Κάστρο Καλαμάτας. Έχει αναρωτηθεί κάποιος αρμόδιος πώς μπορεί ένας χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου να ανέβει τόσα σκαλιά;
Γενικότερα, πόσο δύσκολο είναι ένα άτομο σε καροτσάκι να μετακινηθεί στην πόλη μας;
Υπάρχουν και κάποιες υποδομές κατάλληλες, αλλά μόνο στο κέντρο. Στο μη κέντρο, τα πεζοδρόμια είναι επιεικώς απαράδεκτα και τις περισσότερες φορές ανύπαρκτα.
Θεωρείτε ότι, πέρα από το Δήμο, οι καταστηματάρχες σάς υπολογίζουν;
Υπάρχουν αρκετά μαγαζιά χωρίς πρόσβαση. Θεωρώ απαράδεκτο να ανοίγουν καινούργια μαγαζιά με τουαλέτες είτε στο υπόγειο είτε σε όροφο και, φυσικά, χωρίς πρόσβαση στην είσοδο. Τα αμαξίδια πρέπει να βγάλουν φτερά και οι ιδιοκτήτες τους φούσκα από ατσάλι.
Η πόλη μας ζητά να συμμετάσχει σε διαγωνισμό ως φιλόξενη πόλη για ΑμεΑ. Ένα σχόλιο γι’ αυτό.
Όταν διάβασα ότι η πόλη μας θέτει υποψηφιότητα για πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και ότι ζητά να συμμετάσχει σε διαγωνισμό ως φιλόξενη πόλη για ΑμεΑ, γέλασα. Στο μυαλό μου έρχεται η φράση «όλα τα ’χε η Μαριορή, ο φερετζές τής έλειπε». Αισθάνομαι ότι υπάρχει αρκετός δρόμος και πολλή δουλειά για να γίνει κάτι τέτοιο.
Θεωρώ επιτακτική ανάγκη να γίνει ενημέρωση για την αναπηρία στους δημότες της Καλαμάτας.
Οι συνδημότες μας και, κυρίως, οι οδηγοί, πόσο σας υπολογίζουν;
Οι συμπολίτες μας πολλές φορές και όχι όλοι, είναι αδιάφοροι, παρκάρουν όπου γουστάρουν, γενικά η συμπεριφορά τους μαρτυρά άγνοια.
Καλό ταξίδι, Κατερίνα…
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
