Γιατί μια μερίδα της κοινωνίας «χειροκροτεί» τους οπαδούς του ναζισμού;
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Ο βόθρος άνοιξε για τα καλά. Από τα δυσώδη έγκατά του ξεπήδησαν τα θρασύδειλα κρατικοδίαιτα «λεβεντόπαιδα» με τους σουγιάδες και τα στειλιάρια, οι οποίοι λυσσομανούν για μια καθολική «ρεβάνς», που θα τους επιτρέψει να επαναφέρουν την προ του 1974 κυριαρχία τους, την οποία πριν από τέσσερις περίπου δεκαετίες έχασαν μέσα από τα χέρια τους, όταν η ιστορία και η κοινωνία τούς έθεσε στο περιθώριο.
Και ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος για αυτή τη ρεβάνς, αν όχι ο βιασμός της ιστορίας; Καιρός, λοιπόν, να επανέλθει στα σχολικά βιβλία το ιδεολόγημα του «κόκκινου τρόμου» και η αποκατάσταση των γερμανοτσολιάδων ως «αντιστασιακών κατά του ερυθρού φασισμού».
Ένα ιδεολόγημα που, άλλωστε, βρίσκει σύμφωνη την αστική τάξη της χώρας, η οποία, για χάρη της μακροημέρευσής της στην εξουσία, δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τη φασιστική πανούκλα ως κυματοθραύστη των δυνάμεων της αντίστασης, με την ανιστόρητη θεωρία περί «άκρων».
Η ιστορία, όμως, δεν κόβεται και ράβεται στα μέτρα του κάθε νοσταλγού του τρίτου ράιχ, έστω κι αν οι βρικόλακές του συναθροίζονται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στην Πηγάδα για να ανανεώσουν το γεμάτο μίσος όρκο τους για ένα νέο εμφύλιο.
Την περασμένη Κυριακή προπηλάκισαν όποιον βρήκαν μπροστά τους και, με το «δίκιο του τραμπούκου», του αφαίρεσαν βίαια το λόγο, για να εξαπολύσει τα τρισβάρβαρα ανθελληνικά του ο υπαρχηγός κ. Κασιδιάρης.
Ποια τα όπλα των χρυσαυγιτών, πλην της ανέχειας (οικονομικής και πνευματικής) που ενισχύει τις γραμμές τους; Τι τους επιτρέπει να δρουν δίχως ουσιαστικά να φοβούνται; Καταρχάς, η στάση της Αστυνομίας. Στον Μελιγαλά, απλώς παρακολουθούσε τον προπηλακισμό του δημάρχου και μελών της επιτροπής που διοργάνωσαν την εκδήλωση.
Ήδη αρκετός λόγος γίνεται για κρούσματα «συνύπαρξης» αστυνομικών και νεοναζί. Μαζί με αυτά έρχεται να προστεθεί η χαρακτηριστική ατιμωρησία που συνοδεύει μία σειρά κλιμακούμενων προπηλακισμών και επιθέσεων από μέλη της Χρυσής Αυγής. Η αδράνεια της αστυνομίας στο Μελιγαλά, σύμφωνα με πληροφορίες του «Θάρρους», ήταν δεδομένη. Άλλωστε, στον τόπο των περιστατικών δεν έγινε ούτε μία προσαγωγή.
Είτε μετά από επίσημες ανακοινώσεις είτε βάσει πληροφοριών, η Αστυνομία είναι πάντοτε ενήμερη για τις συναθροίσεις στο πλαίσιο εκδηλώσεων ή κομματικών δράσεων, κάτι που καθιστά επιτακτική των επιχειρησιακή κάλυψη των γεγονότων. Σε κάθε περίπτωση, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, παρατηρήθηκε ελλιπής σχεδιασμός από την πλευρά της Αστυνομίας.
Όπλο είναι ακόμα και ο αέρας «λαϊκής νομιμοποίησης» που προσφέρουν οι δημοσκοπήσεις στα πανιά του χρυσαυγίτικου πειρατικού. Αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις, δίνουν στο κόμμα αυτό την τρίτη θέση.
Ενώ, όμως, πρόκειται για καθαρά δημοσκοπική αποτύπωση, αμφισβητήσιμη και αναιρέσιμη, η Χ.Α. δρα σαν να είναι ήδη, με εκλογική πιστοποίηση, τρίτο κόμμα. Δρα αλαζονικά, επιθετικά, προσβλητικά, αδιάφορη για όσα της καταμαρτυρούν, ακόμη και για το φιλοχιτλερισμό της, τον οποίο πια δε νοιάζεται να αποκρύψει κάτω από τη στολή παραλλαγής του «εθνικισμού». Είναι μια στρατιωτική παρακρατική οργάνωση λυσσασμένων εχθρών του κοινοβουλευτισμού, που η δημοκρατία οφείλει να την αντιμετωπίσει δίχως αργοπορία, με τα δικά της όπλα. Μέχρι τώρα, όμως, η δημοκρατική πολιτεία λειτουργεί σαν αυτοαφοπλισμένη.
Από την άλλη πλευρά, όπως μας πληροφορεί ένας εγγράμματος ειδήμων των ξυλοδαρμών, η πηγή της βίας είναι η αδυναμία, όχι η δύναμη.
Ο κακομοίρης που έχει φάει την προσβολή με το καντάρι τρέφει μέσα του το φαρμάκι, καλλιεργεί πύρινη μνησικακία, λυσσάει. Γι’ αυτό ακριβώς η κατάσταση της προσβολής και της συνεχιζόμενης ταπείνωσης των μαζών γεννάει τέρατα. Τα γεννάει, τα ψηφίζει, τα βάζει στη Βουλή, και όποιον πάρει ο χάρος.
Όταν ξεκίνησε η άνοδος της Χρυσής Αυγής, αναρωτιόμασταν αν θα πρέπει να θεωρήσουμε πως όλοι αυτοί που την ψήφισαν είναι ρατσιστές ή απλώς δυσαρεστημένοι συμπολίτες μας που παρασύρθηκαν. Να και ένα καλό, τώρα δεν έχουμε καμία απορία. Είναι κοινοί φασίστες, ακούν τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής να παραδέχονται στην τηλεόραση ότι θέλουν να αφανίσουν τους ανθρώπους με αναπηρίες, και τους στηρίζουν. Ας μη μασάμε τα λόγια μας πια, είναι γελοίο.
Η διαβόητη βολιδοσκόπηση της κοινής γνώμης που διαπίστωσε πως ένας στους τρεις ερωτηθέντες αναπολεί την περίοδο της επταετίας επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Οι απαθείς είναι ο ανθός μας. Ξεκινάμε από εκεί και κάτω. Όλο και περισσότεροι αναπολούν την εποχή που άνθρωποι σκοτώνονταν και βασανίζονταν για τα πιστεύω τους. Καλορίζικο.
Για το τέλος, κάτι ακόμα. Η Ν.Δ., παρά τις όποιες ανακοινώσεις της, ετοιμάζεται για δεύτερη φορά να διαπράξει το «εγκληματικό σφάλμα» της μεταπολεμικής Δεξιάς. Να χρησιμοποιήσει τους επιγόνους των γερμανοτσολιάδων και των ταγματασφαλιτών για να εμποδίσει την όποια πιθανή αριστερή διακυβέρνηση στην Ελλάδα. Μόνο μια «ανιστόρητη» δεξιά παράταξη μπορεί να πράξει τα ίδια λάθη και στην προκείμενη περίπτωση η επανάληψη της Ιστορίας του Εμφυλίου στην χώρα μας δε θα ήταν απλά τραγική, θα ήταν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ.
