Σε κάθε σημείο που επλήγη από τη φονική πλημμύρα υπάρχει και η αιτία: είτε αυτό είναι ένα ποτάμι, όπως στη Θουρία, είτε το ρέμα της Λαγκάδας στις καθέτους της Αθηνών, είτε τα έργα του περιμετρικού στην Αρτέμιδος, όπως και σε πολλά ακόμα σημεία που με τόση δύναμη «κατέβασαν» όλο αυτό το νερό.
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τα καιρικά φαινόμενα και οφείλουμε κάποτε να τα σεβόμαστε, όμως υπάρχουν ευθύνες και, μάλιστα, σοβαρές.
Αν η Θουρία ή η οδός Αθηνών πνίγονταν για πρώτη φορά, θα μπορούσε να θεωρεί ένα απλό λάθος, όμως αμφότερες οι περιοχές είχαν ξανανιώσει τη φύση να τις εκδικείται. Εκδίκηση, γιατί κάποιοι αποφάσισαν να στενέψουν ποτάμια και ρέματα, αλλά και να μην προνοήσουν για τον καθαρισμό τους.
Στη Θουρία είχαμε ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα σε μικρότερο βαθμό το 2013, όταν και τότε ο ποταμός Ξερίλας δεν κατάφερε να απορροφήσει το νερό που δεχόταν, με αποτέλεσμα να παρασύρει δεκάδες αυτοκίνητα και να προκαλέσει και τότε ζημιές.
Το ίδιο συνέβη και με το ρέμα της Λαγκάδας, που το 2013 είχε βυθίσει τα ίδια σημεία στις λάσπες.
Τι άλλαξε από τότε; Τι ενέργειες έγιναν για να μην έχουμε ξανά τα ίδια φαινόμενα; Η απάντηση δόθηκε τα ξημερώματα της Τετάρτης… Μια Τετάρτη που πρέπει να δώσει ένα τεράστιο μάθημα σε όσους θεωρούν τα ρέματα και τα ποτάμια απλά ξεροπόταμα ή ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα δε θα φτάσουν ποτέ στην περιοχή της Καλαμάτας.
Βρεθήκαμε, λοιπόν, στη Θουρία, αλλά και στη Λαγκάδα, δύο περιοχές που δεν πνίγονται για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, και ακούσαμε τη γνώμη των κατοίκων:
ΛΑΓΚΑΔΑ
Κατεστραμμένα είναι όλα τα πράγματα που είχε στο υπόγειό του ο Αντώνης Πολυχρονόπουλος. Όπως μας είπε, είναι κάτοικος της περιοχής από το 1960. Θυμάται τη Λαγκάδα ως ανοιχτό ρέμα και πολύ πιο φαρδύ, πλέον όμως έχουν χτιστεί σπίτια και το νερό που μπορεί να φύγει είναι πολύ λιγότερο.
Σχετικά με την ώρα της καταστροφής, ήταν γύρω στις 5 παρά τα ξημερώματα, όταν είδε τα ορμητικά νερά να καλύπτουν τα πάντα. Μάλιστα, μένει ακριβώς δίπλα από την ηλικιωμένη που πνίγηκε και, όπως μας είπε, το νερό μπροστά από το σπίτι της (υπόγειο) είχε φθάσει στην ευθεία του δρόμου. Έτσι βρήκε φρικτό θάνατο, ανήμπορη να αντιδράσει, και χωρίς ο ίδιος να μπορέσει να βοηθήσει.
Να πετάξει τα πράγματά του θέλει ο Γιώργος Σκιαδάς, που παρακαλά, όπως μας είπε, τους αρμόδιους απλά να απομακρύνουν τις λάσπες από το σπίτι του, που διαπεράστηκε από το νερό. Με τη δύναμη, δε, που είχε έσπασε τα παράθυρα, ενώ κοιμόταν μέσα με την 6μελή οικογένειά του.
Όπως σχολίασε, το πρόβλημα στο δικό του σπίτι προέκυψε από γειτονικό οικόπεδο που έχει απαλλοτριώσει ο Δήμος Καλαμάτας και έχει εγκαταλείψει στην τύχη του, παρά τις συνεχόμενες διαμαρτυρίες του. Βέβαια, όπως επισήμανε, το νερό έφτασε από την περιοχή της Αγιασωτήρας.
Ο κ. Σκιαδάς είναι γέννημα-θρέμμα της περιοχής και σχολίασε πως στο παρελθόν δεν υπήρχε πρόβλημα, αφού η Λαγκάδα ήταν ανοιχτή και τα νερά έπεφταν μέσα.
Πλέον δεν ελπίζει σε καμία βοήθεια και, όπως χαρακτηριστικά είπε, δεν υπάρχει Πολιτεία.
Τέλος, επισήμανε ότι 40 χρόνια ήταν στα καράβια, έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, «αλλά το χάλι της Ελλάδας δεν υπάρχει πουθενά και ας είναι η καλύτερη πατρίδα της γης».
Στα 40 αυτά χρόνια έχει επιβιώσει από δύο ναυάγια, ένα στη Μάγχη και ένα στη Χονολουλού, και παραλίγο να πνιγεί μέσα στο σπίτι του!
Το μισό του σπίτι πετάχτηκε, όπως μας είπε ο Γιώργος Μπούφης, και παρότι είναι ψηλά, η στάθμη του νερού έφτασε στο μισό μέτρο. Την ώρα της πλημμύρας κοιμόταν και όταν κατάλαβαν τι συμβαίνει, άρχισε να τρέχει με την οικογένειά του προς τα έξω.
Κατά τη γνώμη του, όλο αυτό συνέβη εξαιτίας των έργων του «Μορέα» και των ανύπαρκτων φρεατίων, ενώ και το δικό του σπίτι γειτνιάζει με το οικόπεδο του Δήμου που έχει απαλλοτριωθεί εδώ και 20 χρόνια, «κι ενώ ζητούν κάτι να κάνουν, στο Δήμο αδιαφορούν».
Από εδώ και πέρα, ο ίδιος δεν ελπίζει σε κανέναν αλλά μόνο στη μοίρα του, αφού είναι η τρίτη φορά που βλέπει το νερό «να πνίγει» το σπίτι του.
Ολοσχερώς καταστράφηκαν τα πράγματα του Γιώργου Αθανασόπουλου, αλλά κάνει το σταυρό του που δεν πνίγηκε. Την ώρα του συμβάντος πήρε τα παιδιά του, ανέβηκε στην ταράτσα και απλά έβλεπε τους κόπους του να διαλύονται, αφού ήταν αδύνατο να κάνει κάτι. Μέσα από το σπίτι έβγαλε πάνω από 150 καρότσια με λάσπη και δεν ξέρει πότε θα μπορέσει να κοιμηθεί ξανά εκεί.
Για το τι δεν πήγε καλά τελικά, μας είπε ότι θεομηνίες γίνονται ανά τακτικά διαστήματα, όμως για αυτόν είναι η τρίτη φορά που καταστρέφεται. Πριν από δύο χρόνια συνέβη το ίδιο, αλλά κανένας αρμόδιος δεν έκανε οποιαδήποτε παρέμβαση για το πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα, σημείωσε, αφού κλείνουν τα λιγοστά φρεάτια της περιοχής για να μην αναδύονται δυσοσμίες.
Στα χέρια του μόνο ελπίζει πλέον, με στόχο να μπορέσει να επιβιώσει. Όσο για τις ζημιές πριν από δύο χρόνια, έγιναν κάποιες καταγραφές, αλλά ποτέ δεν πήρε ένα ευρώ. Μάλιστα, η γραφειοκρατία ήταν αυτή που τους τρέλανε, αφού οι υπηρεσίες ζητούσαν χαρτιά που είχαν καταστραφεί. «Μόνο δακτυλικά αποτυπώματα δε μας ζήτησαν τότε» είπε κλείνοντας.
Στο 1,5 μέτρο έφθασε η στάθμη του νερού στο σπίτι της Σταυρούλα Φαββατά, όπου καταστράφηκαν τα πάντα. Το πρόβλημα, όπως μας είπε, δεν είναι καινούργιο, αφού πολλές φορές νερό έχει μπει στο σπίτι της, αλλά σε πολύ χαμηλότερο ύψος.
Δεν της έχει μείνει τίποτα, σχολίασε ακόμη, ούτε ένα ρούχο για να αλλάξει, ενώ πλέον κοιμάται στην αδερφή της. Δήλωσε δε ότι είναι σε απόγνωση, αφού πρέπει, παρά τις δύσκολες συνθήκες, να μπορέσει να φτιάξει όλο το σπίτι της από την αρχή.
Στιγμές που δεν είχε δει ούτε σε εφιάλτη έζησε η 93χρονη Σωτηρία Μπουρίκα, που «είδε το χάρο με τα μάτια της» όπως είπε. Πράγματα μιας ζωής καταστράφηκαν και σε μια στιγμή διαλύθηκαν, αλλά τουλάχιστον σώθηκε, παρατήρησε.
Ανδριάντας του δημάρχου και της ομάδας του ζητά να στηθεί ο Κώστας Λαγός στο ρέμα της Λαγκάδας. Όπως μας εξήγησε, η Λαγκάδα έσπασε, κάτι που είχε συμβεί και πριν από τρία χρόνια, και από το σημείο αυτό ξεκίνησε όλο το κακό. Μάλιστα, επισήμανε ότι πέρυσι είχε φέρει στο σημείο αντιδημάρχους για να δουν την «πνιγμένη από αντικείμενα» Λαγκάδα. Τότε αυτοί του είπαν ότι δε γινόταν να κοπούν τα καλάμια, αφού έτσι θα είχε πολύ μεγάλη ροή το νερό.
Γεννημένος στην περιοχή, σημείωσε ότι το ρέμα της Λαγκάδας ήταν ανοιχτό και κατέληγε όπου και τώρα, δηλαδή δίπλα στα παλιά σφαγεία στον Κορδία.
Το τραγικό και φονικό, για τον ίδιο, είναι ότι δεν καθαρίστηκε το ρέμα, παρά τα συνεχόμενα υπομνήματα που είχαν στείλει περίοικοι στις αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Μάλιστα, στη συνέχεια ο κύριος Κώστας μάς έδειξε έγγραφα (που έχουμε στη διάθεσή μας), μεταξύ αυτών και από την Υγειονομική Υπηρεσία, που είχαν κοινοποιήσει και στο Δήμο, όχι μόνο μια φορά (2010, 2013, 2016), να καθαριστεί το ρέμα, αλλά ποτέ δεν έγινε. Το τελευταίο δε έγγραφο έχει ημερομηνία 4 Αυγούστου 2016.
Σχετικά με τη λάσπη του ρέματος, μας είπε ότι παρασύρθηκε από τα έργα του Μορέα και μέσω του βουλευμένου ρέματος έφτασε μέχρι τις γραμμές του τρένου νότια της Αθηνών.
Το ρέμα καθαρίστηκε πριν από 3 χρόνια και μόνο σε ένα σημείο, λίγο πιο πάνω από την εκκλησία της Αγιασωτήρος, «ένας καθαρισμός υποτυπώδης, ούτε καν ημίμετρα» όπως υποστηρίζει.
Αγροτεμάχιο ακριβώς δίπλα στη Λαγκάδα, στο τμήμα που δεν είναι σκεπασμένο, έχει ο Κώστας Κασιδάκης, λέγοντας ότι δεν έχει περάσει καμία υπηρεσία και θα έπρεπε να είναι ήδη εκεί, αφού από εκεί ξεκίνησε όλη η ζημιά. «Το ρέμα στο παρελθόν ήταν ανοιχτό μέχρι πιο χαμηλά» μας είπε, «και τότε δεν υπήρχε πρόβλημα, αφού τα νερά μπορούσαν να φύγουν».
ΘΟΥΡΙΑ
Ο Θανάσης Γεωργακίλας διατηρεί πρακτορείο του ΟΠΑΠ στη Θουρία. Όπως μας είπε, από το Δήμο δεν έχει εμφανιστεί κανείς, ενώ τα δύο μηχανήματα που καθάριζαν τον κεντρικό δρόμο της Θουρίας την ώρα που ήμασταν εκεί, ανήκουν σε ιδιώτη και, σύμφωνα με όσα είχε ακούσει, θα τα πληρώσει ο Δήμος Καλαμάτας.
Οι ζημιές στο πρακτορείο του είναι λίγες σχετικά με άλλα σημεία, όμως το καλό γι’ αυτόν είναι ότι ο ΟΠΑΠ θα αντικαταστήσει τα μηχανήματά του.
Είναι, πάντως, η δεύτερη φορά που ζει αυτό το σκηνικό και, κατά τη δική του εκτίμηση, συνέβαλαν αρκετοί παράγοντες για να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση. Ειδικότερα, είπε ότι ήταν η μεγάλη ποσότητα του νερού, ότι κάποια κομμάτια του ποταμού Ξερίλα δεν είχαν καθαριστεί, καθώς και κάποια φορτηγά που έτυχε να είναι παρκαρισμένα κοντά στο σημείο την ώρα που χτύπησε το φαινόμενο και έτσι ήταν δύσκολη η κίνηση του νερού.
Τέλος, αναφέρθηκε στα φρεάτια που υπάρχουν στο συγκεκριμένο δρόμο, που είναι ανίκανα να απορροφήσουν και πολύ λιγότερο νερό.
Αρτοποιείο στη Θουρία έχει ο Αργύρης Αγγελόπουλος, που παρέμεινε κλειστό, αφού από τις καταστροφές ήταν αδύνατο να λειτουργήσει. Όπως μας είπε, χάλασαν όλα τα μηχανήματα που έχει στο κατάστημά του. Ο ίδιος την ώρα της καταστροφής κατέβαινε από το σπίτι του για να ξεκινήσει το ζύμωμα, αλλά η κατάσταση ήταν τόσο τραγική, που το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να παρακολουθεί την καταστροφή…
Το νερό αυτό, όπως είπε, έφθασε στη Θουρία από τρία διαφορετικά σημεία: από το Γαρδίκι, το ρέμα των Αγίων Θεοδώρων, καθώς και ένα ακόμα ρέμα.
Η πλημμύρα που είχε συμβεί στο παρελθόν, όπως σχολίασε, δεν ήταν τόσο ισχυρή και, όπως του ανέφεραν οι μεγαλύτεροι, έχει να συμβεί τέτοια καταστροφή από το 1948.
Κατά τη γνώμη του, έπρεπε να έχουν γίνει κάποιες ενέργειες για να μη φτάσουμε σε αυτό το κακό και όπως τόνισε, καθαριστικό ρόλο έπαιξε το έργο «ανάπλασης» στον κεντρικό δρόμο, ένα έργο που, όπως μας είπε, στοίχισε 900.000 ευρώ, δεν ωφέλησε κανέναν και εκτελέστηκε παρά τη θέληση των καταστηματαρχών, οι οποίοι είχαν συγκεντρώσει, μάλιστα, υπογραφές για να μη γίνει.
Τα φρεάτια στο σημείο, είπε κλείνοντας, είναι υποτυπώδη και δεν αρκούν ούτε για μια μικρή βροχή. Απλά υπάρχουν μόνο για να φαίνονται.
Όσο για το μέλλον, ανέφερε ότι δεν έχει περάσει κανείς, και δεν ελπίζει σε κανέναν, παρά στις δικές του δυνάμεις.
Ολική καταστροφή έπαθε ο Γιάννης Στασινόπουλος, που μας έδειξε στους τοίχους το νερό που είχε ξεπεράσει το 1,80 σε ύψος. Την ώρα που φτάσαμε προσπαθούσε να απομακρύνει τα κατεστραμμένα αντικείμενα και μέχρι τότε κανένας αρμόδιος δεν είχε εμφανιστεί για απογραφή. Κατά τη γνώμη του, το πρόβλημα προέκυψε επειδή το νερό ήταν πολύ, απότομο και έτσι το ποτάμι δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί. Ως λύση, αν είναι εφικτό, ανέφερε να μεγαλώσει το ποτάμι, αφού πιστεύει ότι αν πέσει ξανά τόσο νερό, θα συμβεί το ίδιο.
Κλείνοντας θέλησε να τονίσει ένα ακόμα πρόβλημα που έχει προκύψει από τις πρώτες ώρες της καταστροφής και αφορά σε τσιγγάνους που περιφέρονται στο χωριό, προσπαθώντας να πάρουν αντικείμενα. Χαρακτηριστικά δήλωσε ότι έχει «τη στενοχώρια του από τις ζημιές, έχει και αυτά τα άτομα να κάνουν πλιάτσικο», εξ ου και ζήτησε την παρέμβαση της Αστυνομίας.
«Τελειώσαμε, καταστραφήκαμε» μας είπε ο Χρήστος Στασινόπουλος, που υπολογίζει τη ζημιά του να ξεπερνά τα 100.000 ευρώ. Ειδικότερα, καταστράφηκε το κρεοπωλείο που διατηρεί στη Θουρία, ενώ ακόμα έχουν υποστεί ζημιές το σπίτι και το αυτοκίνητό του. Επίσης, συμπλήρωσε ότι δεν έχει εμφανιστεί κανείς αρμόδιος, ενώ το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει καιρό αλλά κανείς δεν έχει ασχοληθεί.
Και πριν από δύο χρόνια είχε υποστεί ζημιές, αλλά κανείς δεν αποζημιώθηκε, παρότι είχε περάσει κλιμάκιο και τις είχε καταγράψει. Από εκεί και πέρα, δηλώνει έτοιμος να το παλέψει μόνος του, κάτι που μάλιστα έχει συνηθίσει.
Σχετικά με αντιπλημμυρικά έργα, είπε ότι 45 χρόνια δεν έχει δει ποτέ να γίνεται κάποιο τέτοιο έργο στο χωριό, ενώ χαρακτήρισε τις σχάρες στον κεντρικό δρόμο «κοφίνια ανίκανα» να ανταπεξέλθουν.
Δίπλα στον Ξερίλα διαμένει ο Παναγιώτης Μπαρμπέρης, που, όπως είπε, δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, ενώ ό,τι υπήρχε μέσα στο σπίτι το έχουν βγάλει έξω. Το δε αυτοκίνητό του ήταν στο ποτάμι κρυμμένο από τα νερά. Αισθάνεται τυχερός, όπως δήλωσε, που είναι ζωντανός, αφού ένας σκύλος που γάβγιζε τους ξύπνησε και σώθηκαν, διαφορετικά θα πνίγονταν.
Όσα χρόνια ζει στη Θουρία, δεν έχει ξαναδεί τόσο μεγάλη καταστροφή, ενώ στο παρελθόν το ποτάμι ήταν πολύ πιο χαμηλά και έτσι κατάφερνε να διώχνει το νερό.
Σχετικά με ενδεχόμενη βοήθεια, μας είπε ότι μέχρι σήμερα δεν έχει εμφανιστεί κανείς και θα παλέψει ο ίδιος να ξαναφτιάξει το σπίτι του.
Στην Αθήνα ζει ο Μάκης Μπαρμπέρης, που έφτασε εκτάκτως στη Θουρία για να βοηθήσει τους δικούς του. Δεν περίμενε ποτέ ότι θα αντικρύσει μια τέτοια εικόνα, ενώ στο σπίτι του το νερό είχε φθάσει στο 1,80.
Θεωρούσε δε αδιανόητο να μην έχει δοθεί νερό στα σπίτια, παρότι είχαν περάσει δύο μέρες από την καταστροφή, δύο μέρες που μόνοι τους έβγαζαν από το εσωτερικό λάσπες.
Σχετικά με τις καταγραφές των ζημιών, σημείωσε πως όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι, ενώ κάποιοι τους είπαν να φωτογραφίσουν το εσωτερικό, άλλοι να μη βγάζουν αντικείμενα και πολλές ακόμα διαφορετικές εκδοχές.
«Δεν εμφανίστηκε κανείς, πού είναι ο Δήμος;» αναρωτήθηκε ο Θανάσης Λαγός, του οποίου καταστράφηκε το αυτοκίνητο, καθώς και το σπίτι. Την τελευταία φορά που είχαν συμβεί αντίστοιχα φαινόμενα στη Θουρία, παρατήρησε, δεν έγινε τίποτα, ενώ παρά τις αιτήσεις του τότε, δεν αποζημιώθηκε.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Φωτό: Στασινός Μουτσούλας
