Συνολικά τα αδέλφια Καμβυσίδη είναι τέσσερα και όλα τελείωσαν το Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας, ενώ ήταν και μέλη της Φιλαρμονικής. Το σπίτι τους ήταν ένα μικρό ωδείο. Από τα τέσσερα αδέλφια, όμως, τα τρία έχουν καταφέρει να διαπρέψουν στο χώρο, ο μεν Παναγιώτης παίζει τούμπα, η δε Ελένη κρουστά, ενώ έχουν κάνει μέχρι σήμερα σπουδαίες συνεργασίες και, μάλιστα, η Ελένη απόψε θα παίξει στο Κάστρο, στην παράσταση του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού, «Projections».
Μιλήσαμε μαζί τους και σας τους παρουσιάζουμε:
-Από πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική;
Παναγιώτης: «Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τη μουσική. Σε ηλικία 11 χρόνων ξεκίνησα στη Φιλαρμονική Καλαμάτας με δάσκαλο τον Κ. Μίτζα. Μετά από ένα χρόνο και με παρότρυνση του μαέστρου της Φιλαρμονικής Κ. Νικολέα γράφτηκα στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας, στην τάξη του Σπύρου Φαρούγκια».
Ελένη: «Τα πρώτα μου μουσικά βήματα τα έκανα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού στη Φιλαρμονική Καλαμάτας και συνέχισα στο Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας και στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας, στην τάξη των κλασικών κρουστών με καθηγητή τον Σάββα Ζάννα».
-Τι είναι για σας η μουσική;
Παναγιώτης: «Η μουσική είναι η επιστήμη που εξερευνά τον ήχο. Ένας άνθρωπος κερδίζει πολλά όταν μετέχει της μουσικής παιδείας. Ωρίμασα και ανακάλυψα τον εαυτό μου μέσα από τη μουσική και μέσω αυτής δε θα πάψω ποτέ να εξελίσσομαι».
Ελένη: «Η μουσική για μένα είναι πηγή ζωής και τρόπος έκφρασης».
-Πόσο σημαντικό ήταν ότι φοιτήσατε στο Μουσικό Σχολείο;
Παναγιώτης: «Είναι πολύ σημαντικό και νιώθω τυχερός που φοίτησα στο Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο Καλαμάτας. Το Μουσικό Σχολείο είναι μια γέφυρα που θα σε περάσει από όλα τα είδη της μουσικής και θα αποκτήσεις μία σφαιρική άποψη για αυτήν».
Ελένη: «Τα έξι χρόνια μου στο Μουσικό Σχολείο ήταν πολύ δημιουργικά και απαραίτητα για την περαιτέρω πορεία μου. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι καθηγητές μου, τους οποίους και ευχαριστώ. Θυμάμαι πολλές φορές με ευγνωμοσύνη τον τότε διευθυντή και στυλοβάτη του Μουσικού Σχολείου, Αλέξανδρο Μπουφέα».
-Μιλήστε μας για την πορεία σας μέχρι τώρα. Κάποιες συνεργασίες που ξεχωρίζετε;
Παναγιώτης: «Από την ηλικία των 15 ετών και μέχρι τα 18 μου απέσπασα τρία πρώτα βραβεία στην κατηγορία των χάλκινων πνευστών σε πανελλήνιους μαθητικούς διαγωνισμούς. Σε ηλικία 18 χρόνων πέτυχα στην οντισιόν της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων, κερδίζοντας τη θέση του πρώτου κορυφαίου τουμπίστα. Τον επόμενο χρόνο τιμήθηκα με ειδική διάκριση από την Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και την ίδια χρονιά, ύστερα από ακρόαση, άρχισα να συνεργάζομαι με την ΚΟΑ (Κρατική Ορχήστρα Αθηνών). Επίσης, έχω παίξει στη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, στην Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ και στην Ορχήστρα Χρωμάτων.
Το 2006 μετά από ακρόαση πήρα τη θέση της τούμπας στην ορχήστρα μπαλέτων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το 2008-2009 έπαιξα στην ορχήστρα οπερέτας της Λυρικής Σκηνής με μαέστρο τον Γιώργο Κατσαρό.
Μέσω της ορχήστρας μού δόθηκε η ευκαιρία να συνοδέψω μουσικούς όπως οι Αντρέα Μποτσέλι, Tζέσσυ Νόρμαν, Χοσέ Κούρα, Κριστιάν Λίντμπεργκ. Φαραντούρη, Σαββόπουλο, Καβράκο, Δημήτρη Πλατανιά, Φραγκούλη και πολλούς άλλους.
Έχω ξεχωρίσει τη συνεργασία μου με την ορχήστρα σύγχρονης μουσικής “Ergon Ensemble” σε έργα του Γιάννη Ξενάκη, καθώς και με το project «Παίζουμε οικολογικά», στο οποίο συνεργάστηκαν 77 πολύ σπουδαίοι καλλιτέχνες. Μεγάλη χαρά ήταν για μένα όταν συνεργάστηκα με τον Γιώργο Μαρινάκη, σε ένα πρωτότυπο και ίσως μοναδικό εγχείρημα να παντρέψουμε την τούμπα με το ούτι σε τούρκικη μουσική.
Έχω συμμετάσχει σε δίσκους των: Αλκίνοου Ιωαννίδη, Γιώργου Νταλάρα, “Ιμάμ Μπαϊλντί”, Χαρούλη, Ζανέτ Καπούγια, κ.ά.
Επίσης, είμαι ιδρυτικό μέλος του πρώτου και μοναδικού κουιντέτου τούμπας στην Ελλάδα “Too Bass Quintet”».
Ελένη: «Σε ηλικία 17 χρόνων κέρδισα το Πρώτο Βραβείο Κλασικών Κρουστών στους Πανελλήνιους Μαθητικούς Διαγωνισμούς. Συνέχισα τις σπουδές μου στα κρουστά στο Ωδείο Αθηνών, στην τάξη του Δημήτρη Μαρινάκη, όπου φοίτησα ως υπότροφος και αριστούχος για όλα τα χρόνια των σπουδών μου. Το 2007 αποφοίτησα αποκτώντας δίπλωμα κρουστών με «Άριστα Παμψηφεί και Πρώτο Βραβείο», καθώς και χρηματικό βραβείο που προσέφερε το Κέντρο Προώθησης Ηθικών κι Ανθρωπιστικών Αξιών “Δημήτριος. Ν. Κάρλος”. Το 2006 πήρα το Πτυχίο Ειδικού Αρμονίας με Άριστα Παμψηφεί στην τάξη του Ν. Ξανθούλη, στο Ωδείο Αθηνών. Το 2008 αποφοίτησα από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 2007 και το 2008 έλαβα μέρος στους τελικούς διαγωνισμούς της Ορχήστρας Νέων Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τις δύο χρονιές τιμήθηκα παμψηφεί με ειδική διάκριση και με τη θέση του Αναπληρωματικού Μέλους της Ορχήστρας Νέων Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις χρονιές 2007, 2008, 2009, μοναδική στα κρουστά από όλη την Ελλάδα. Το 2011 ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές με τίτλο: «Μουσική Ερμηνεία στα Κρουστά» στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με Άριστα.
Από το Δεκέμβρη του 2008, μετά από οντισιόν, κέρδισα τη θέση της Κορυφαίας Τυμπανίστα Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων και είμαι η πρώτη γυναίκα τυμπανίστα στην Ελλάδα. Επίσης, από τον Απρίλιο του 2011 είμαι μέλος του συνόλου «Τύπανα» του Δημήτρη Δεσύλλα.
Έχω συνεργαστεί με την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, τη Συμφωνική Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την Ορχήστρα της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής, την Κρατική Ορχήστρα της Κύπρου, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κ.ά.
-Τι στόχους έχετε ακόμα;
Παναγιώτης: «Ο στόχος μου είναι να μπορώ να γεύομαι την απλότητα της μουσικής, γιατί εκεί κρύβεται η μαγεία και να μην πάψω ποτέ να αγαπάω τη μουσική που παίζω».
Ελένη: «Δεν υπάρχει τέλος στην μουσική. Ο δρόμος είναι πάντα γεμάτος νέα μονοπάτια κι ο στόχος μου είναι να μην πάψω να εξελίσσομαι».
-Στη χώρα μας αναγνωρίζεται το ταλέντο σας;
Παναγιώτης: «Δε νομίζω. Όπως έχει πει ένας φίλος μου -γνωστός μουσικός-, το να πλασάρεις στην Ελλάδα μουσική είναι σα να πουλάς χτένες σε χωριό φαλακρών. Πόσοι Έλληνες έχουν κλασική παιδεία;».
Ελένη: «Ό,τι κάνει ο καθένας το κάνει για την προσωπική του εξέλιξη και όχι για την αναγνώριση».
-Έχετε σκεφτεί να φύγετε για το εξωτερικό;
Παναγιώτης: «Μια ζωή αμφιταλαντεύομαι όπως όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες μουσικοί».
Ελένη: «Φυσικά».
-Είστε γενικά μια οικογένεια με μουσικές ανησυχίες. Μιλήστε μας για αυτό.
Παναγιώτης: «Τυχαίο; Δε νομίζω! Αλλά δεν ξέρω κιόλας πώς βρεθήκαμε όλα τα αδέρφια τόσο φιλόμουσα και, μάλιστα, από γονείς που δεν είναι καν μουσικοί».
Ελένη: «Είμαστε! Με μουσικές και όχι μόνο ανησυχίες. Αυτό οφείλεται στους γονείς μας, Δημήτρη και Ιωάννα, που φρόντισαν να μας μυήσουν στις καλές τέχνες από νεαρή ηλικία. Στήριξαν με ό,τι είχαν και δεν είχαν την καλλιτεχνική μας εξέλιξη.
-Πώς αισθάνεστε όταν παίζετε μπροστά στο κοινό της Καλαμάτας;
Παναγιώτης: «Είναι όμορφο και συγκινητικό να παρουσιάζεις το έργο σου στον τόπο που γεννήθηκες. Εκεί που υπάρχουν οι γονείς σου και υπήρξαν οι παππούδες σου».
Ελένη: «Υπερήφανη».
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
