Η είδηση για το νυχτερινό κέντρο, που αγνόησε επιδεικτικά την διοικητική ποινή του σφραγίσματος, είναι ενδεικτική της στρεβλής κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα. Πολυδαίδαλο νομοθετικό πλαίσιο και ποινές εξοντωτικές στα χαρτιά αλλά που ποτέ δεν εφαρμόζονται στην πράξη. Η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που προβλέπεται και σε αυτό που γίνεται είναι σχεδόν χαοτική. Το κενό ανάμεσα σε νόμο και πράξη μοιάζει αδύνατο να γεφυρωθεί, τόσο από την Πολιτεία όσο και από την κοινωνία.
Πράγματι, η κοινωνία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Μήπως η είδηση για την προκλητική φοροδιαφυγή δεν έκανε το γύρο της Χαλκιδικής; Κάθε παρέα νεαρών στις παραλίες της Χαλκιδικής συζητούσε το νέο.
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να ανοίγει το νυχτερινό κέντρο αψηφώντας Κράτος, ΣΔΟΕ, αστυνομία, θεούς και δαίμονες και παρ’ όλα αυτά να είναι ασφυκτικά γεμάτο; Η αντίδραση απέναντι στη φοροδιαφυγή ήταν η απόλυτη επιβράβευσή της. Κανένας ψόγος, κανένα στίγμα, καμιά ντροπή.
Αντίθετα, η επιβράβευση στον παρανομούντα ήρθε αυτονόητα μαζί με τα εκατοντάδες μπουκάλια ουίσκι. Ο κόσμος δείχνει να μην έχει καταλάβει πως το κράτος δεν είναι ένα μακρινό γραφειοκρατικό κατασκεύασμα, που όποιος καταφέρει να το ξεγελάσει ή να το κλέψει πρέπει να κερδίσει το θαυμασμό μας για το κατόρθωμά του. Το κράτος είμαστε εμείς.
Οι αποδείξεις που δεν κόπηκαν, δεν μείωσαν το βιοτικό επίπεδο του Σαμαρά και του Στουρνάρα. Τα έσοδα που στερείται το κράτος από τις αποδείξεις και τη μαύρη εργασία, σημαίνουν μισθούς 400 ευρώ για τα νεαρά παιδιά των 20 και 25 χρόνων, των θαμώνων των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης δηλαδή. Η φοροδιαφυγή δεν είναι μαγκιά αλλά αυτοκαταστροφική ανοησία.
Α.Π.
Αφού πάθαμε γιατί δε μάθαμε;
