Όλυμπος 1913 – Όλυμπος 2013. Η 73η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση (Π.Ο.Σ.) ήταν αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την πρώτη ανάβαση στη μυθική κορυφή του Ολύμπου. 100 χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που οι Ελβετοί Frederic Boissonnas (φωτογράφος & εκδότης) και Daniel Boud-Bovy (συγγραφέας & τεχνοκρίτης) με οδηγό τον Χρήστο Κάκαλο από το Λιτόχωρο που ανέβαινε μπροστά ξυπόλητος, στάθηκαν για πρώτη φορά στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας. Πλήθος αναβάσεις έχουν γίνει από τότε στις κορυφές του Ολύμπου και ένας μεγάλος αριθμός καταφυγίων έχουν φτιαχτεί στις πλαγιές και τα οροπέδιά του. Ο Όλυμπος, το βουνό των θεών της αρχαίας Ελλάδας εξακολουθεί και θα συνεχίζει να μαγεύει τους πολυάριθμους επισκέπτες του. Κατά τον ίδιο τρόπο επηρέασε και τη δική μας ομάδα που συμμετείχε στις εκδηλώσεις της Π.Ο.Σ. Από τα δέκα άτομα της παρέας μας οι εφτά αντίκριζαν για πρώτη το βουνό. Οι δύο μάλιστα θα επιχειρούσαν για πρώτη φορά να ανεβούν σε κάποια κορυφή.
Το βουνό σου δίνει ενέργεια και χαρά και δημιουργεί ιδιαίτερους δεσμούς στους ορειβάτες που αναπτύσσουν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι γραμμένο το κείμενο της εξόρμησης από την 20αχρονη Δήμητρα που περίμενε έναν ολόκληρο χρόνο αυτή την ανάβαση. Τη Δήμητρα που η πρώτη της ανάβαση σε κορυφή έγινε στα 2918μ. …….
Μακρινό ταξίδι… 8 ώρες με το αυτοκίνητο μέχρι να ξεκινήσει η «πολλά υποσχόμενη» ανάβαση στον Όλυμπο. Συνοδεία μας σκέψεις όπως: «πως θα είναι, θα τα καταφέρουμε, θα είναι δύσκολα, επικίνδυνα??» Άφιξη στο Λιτόχωρο στις 23:00 όπου γευματίσαμε όλοι οι ορειβάτες του ΕΟΣ Καλαμάτας. Ακλουθεί ένας γρήγορος αλλά ιδιαίτερα άβολος (για μερικούς) ύπνος κοντά στη μονή του Αγίου Διονυσίου. Εγερτήριο στις 7.30. Η ανάβαση ξεκινά για τα καλά στις 9:00 με βαριά σακίδια στην πλάτη. Είμαστε εξοπλισμένοι με όρεξη, ανυπομονησία αλλά και αγωνία για το τι μας περιμένει. Μετά από 7 ώρες επίπονης και ιδιαίτερα κουραστικής ανάβασης φτάσαμε στην κορυφή Σκούρτα. Οι στάσεις ανάμεσα μας βοήθησαν να αντεπεξέλθουμε αλλά πολύ περισσότερο η λαχταρά να φτάσουμε στο ψηλότερο σημείο της Ελλάδας. Αφού βγάλαμε φωτογραφίες στη θέση Λαιμός με τα μουλάρια που έκαναν στάση, κι απολαμβάνοντας τη μαγευτική θεά από τα 2470 μ της Σκούρτας, αναχωρήσαμε για το οροπέδιο των Μουσών. Σε μια καταπράσινη πεδιάδα, κάνουν την διάφορα διάσπαρτες χρωματιστές σκηνές. Έρχονται να προστεθούν οι δίκες μας μετά από λίγη προσπάθεια μιας και για κάποιους ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία το στήσιμο της σκηνής.
Απόφαση στιγμής η ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, ο περίφημος Μυτικάς. Όλοι μαζί με προορισμό τα 2917μ (η για άλλους 2918μ) και αρχηγό το Μόγλη* οδεύουμε προς την κορυφή. Σταθερά πατήματα, αργά βήματα και ιδιαίτερη προσοχή συμβουλεύει ο πρωτοπόρος. Ο ένας πίσω από τον άλλο.. Σιγά-σιγά και φτάσαμε… Μα πόσο front είναι αυτό το team τέλος πάντων??? τα καταφέραμε και ναι φτάσαμε!!! Έχουμε όλη την Ελλάδα στα πόδια μας. Τι δέος, τι ευχαρίστηση, τι χαρά!!! Είμαι και επίσημα μια μούσα του Όλυμπου ! Μπράβο μας! Μετά από πολλές φωτογραφίες, φωτογραφήσεις, πόζες, γέλια και ότι άλλο, ξεκινά η κατάβαση με τη μέθοδο Κ-Κ** (κατά τον Μόγλη και τον Γιάννη). Παγώσαμε, «προσοχή στις πέτρες…» ακούγεται μια φωνή! Ευτυχώς κατρακύλησαν μόνο λίγα μέτρα χωρίς να δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα.
Με το τέλος της κατάβασης ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε.. Τσικουδιά να ζεσταθεί το κοκαλάκι, 2 κολάν, 2 σορτσάκια, ισοθερμικά, μπουφάν, αντιανεμικό και ακόμη κρυώνω. Οι πέτρες με πολοιορκουν και δεν μ αφήνουν να κοιμηθώ. Γιατί να μην έχω πάρει υπόστρωμα? με τα πολλά όλοι κοιμηθήκαμε αφού ευχαριστηθήκαμε φαγητό, γλέντι λόγω της γιορτής και καλαμπούρι. Ωραία μέχρι εδώ.. πολύ ωραία.. Πολύ γεμάτη μέρα που σε κάνει να αναρωτιέσαι πως γίνεται να υπάρχουν μέρες που να βαριέσαι και να μην έχεις τι να κάνεις??
Η υγρασία και το φως του ήλιου μας ξύπνησε ¨σχετικά¨ νωρίς. Ο χαιρετισμός του Μόγλη στον προφήτη Ηλία στις 9:00 ήταν το πρώτο γεγονός της ημέρας. Μας περιμένει η κατάβαση. Στις 10:00 περίπου ξεκινάμε όλοι μαζί προς το καταφύγιο Ζολώτα. Για μερικούς όπως εγώ είναι πιο δύσκολη η κατάβαση. Είναι η κούραση, οι πέτρες που γλιστράνε !! διάφοροι λόγοι που με αφήνουν τελευταία. Μετά από μιάμιση ώρα φτάνουμε στο Ζολώτα όπου αποφασίζουμε μερικοί να πάρουμε μπλουζάκια ¨100 χρόνια από την πρώτη ανάβαση στον Όλυμπο¨. Αφού κάναμε ένα μικρό διάλειμμα ξεκινήσαμε με τελικό προορισμό τα Πριόνια. Φτάσαμε όλοι σώοι και αβλαβείς μετά από περίπου 2.30 ώρες και απολαύσαμε τον ήλιο στο ποτάμι του Ενιππέα.
Τι ωραία εμπειρία? τα καταφέραμε…! Επόμενος προορισμός Αθηνά και Καλαμάτα. Ο καθένας έχοντας τις δίκες του αναμνήσεις και το δικό του ίσως ελαφρύτερο σακίδιο σίγουρα αισθάνεται επιβραβευμένος για τον κόπο του. Καλό μας ταξίδι και καλή ξεκούραση! Ευχαριστώ για τα 2917/18!!!
Υ.Γ. Αγαπημένε μ αξάδερφε θα πρέπει να είσαι περήφανος για μένα… Να με ευχαριστείς που σε ανέχτηκα και που σου έκανα την τιμή να με δανείζεις χρήματα! Σ αγαπώ πολύ και την επόμενη φορά να φέρεις υπόστρωμα!!
* Μόγλης: με το προσωνύμιο αυτό έχει βαφτιστεί (ήδη από πέρυσι) ο αρχηγός της εξόρμησης
**μέθοδος Κ…-Κ…: κατάβαση με τα οπίσθια να ολισθαίνουν στον βράχο
