Χθες το πρωί, παίρνοντας την απαραίτητη δόση καφεΐνης και νικοτίνης, από την κουζίνα του σπιτιού είδα σε μία από τις γλάστρες της βεράντας να έχει ξεπεταχτεί μια κατακόκκινη μαργαρίτα.
Παρά τις διαμαρτυρίες της Ιωάννας, αποφάσισα, όχι μόνο να την κόψω, αλλά και να τη μαδήσω. Έπρεπε να βρω, όμως, κι ένα ερώτημα για να αποκτήσει νόημα η διαδικασία. Ανατρέποντας τα ειωθότα, αποφάσισα να βάλω το εξής: Θα λάβουν μέρους οι συνδικαλιστικές του οργανώσεις αλλά και το ΚΚΕ στην αντιφασιστική διαμαρτυρία που διοργανωνόταν λίγες ώρες αργότερα στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας;
Εντάξει, δε χρειάζεται να είναι και κολλητοί με τους «γιαλαντζί» και τους διάφορους άλλους διαμαρτυρόμενους πολίτες, ας καθίσουν λίγο πιο εκεί. Να ξεχωρίζουν, αλλά παρόντες.
Υποτίθεται ότι ο νεοναζισμός είναι κοινός αντίπαλος. Η κατακόκκινη, όμως, μαργαρίτα μού έβγαλε αρνητικό αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκα. Αλλά σε τελική ανάλυση, καθένας εφ’ ω ετάχθη.
Υ.Γ. Βέβαια, από τη στιγμή που το σχόλιο γράφτηκε πριν από τη συγκέντρωση, μπορεί και το μάδημα της μαργαρίτας να έδωσε λάθος αποτέλεσμα. Θα το δούμε.
Α.Π.
Μαδώντας μια κατακόκκινη μαργαρίτα
