Η Κατερίνα Διδασκάλου αγαπά την Καλαμάτα, αφού, εκτός των άλλων, έζησε αρκετά χρόνια εδώ, όμως και η πόλη τής το ανταποδίδει. Την τελευταία φορά, με το έργο «Πόρνη Από Πάνω», εισέπραξε το χειροκρότημα και το θαυμασμό του κοινού.
Αλλά και η φετινή είναι μια εξαιρετική χρονιά για την Κατερίνα Διδασκάλου. Η εμφάνισή της στο θεατρικό έργο του ίδιου συγγραφέα, Αντώνη Τσιπιανίτη, σε σκηνοθεσία του ταλαντούχου Κώστα Γάκη, με τίτλο «Απολυμένη», που ανέβηκε το χειμώνα στο θέατρο «Βρετάνια», απέσπασε θερμές κριτικές.
Την Κατερίνα Διδασκάλου θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε, μέσω των «Θεατρικών Βηματισμών», την ερχόμενη Τετάρτη και Πέμπτη στην Κεντρική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕΚ. Το έργο αρχίζει στις 9.00 το βράδυ, η γενική είσοδος είναι 12 ευρώ, ενώ το φοιτητικό εισιτήριο και για άνεργους 10 ευρώ.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Η Μαριέτα εργάζεται ως κοσμικογράφος σε μεγάλο γυναικείο περιοδικό. Η στήλη της θεωρείται κορυφαία στο είδος της. Πλούσιοι και διάσημοι κάνουν το παν για να δημοσιεύσει φωτογραφία τους. Η ζωή της είναι γεμάτη λάμψη, πάρτυ, ταξίδια.
Και μια μέρα απολύεται… Όλες οι «πόρτες» κλείνουν, το τηλέφωνο σιωπά, τα καλέσματα ακυρώνονται, οι επώνυμες φίλες «εξαφανίζονται». Η Μαριέτα ολομόναχη, χωρίς στήριξη από πουθενά, αγωνίζεται να επιβιώσει.
Καθώς η μοναξιά και η πείνα την κυκλώνουν, συνειδητοποιεί πως πριν απολυθεί από τη δουλειά της ήταν απολυμένη από τον ίδιο της τον εαυτό, από την ίδια της τη ζωή, την οποία διέσχισε σαν υπνοβάτρια, χωρίς να γνωρίζει ποια είναι, τι θέλει, τι πραγματικά έχει ανάγκη. Και τότε όλα αλλάζουν.
«Η Μαριέτα πάει παντού» ήταν ο τίτλος της στήλης της, όταν εργαζόταν. «Η Μαριέτα πάει στην αλήθεια της» αποφασίζει να είναι πλέον ο τίτλος της ζωής της.
Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΚΑΙ Η… ΜΑΡΙΕΤΑ
Με την Κατερίνα Διδασκάλου μιλήσαμε χθες το μεσημέρι για το έργο, τη σημερινή κατάσταση της χώρας, το θέατρο…
Στην αρχή αναζητήσαμε, με τα δικά της λόγια, την περιγραφή της ηρωίδας που υποδύεται. «Είναι μια διάσημη κοσμικογράφος, που απολύεται ξαφνικά ύστερα από δώδεκα χρόνια! Μια έξυπνη γυναίκα, πετυχημένη στη δουλειά της, η οποία -λόγω των επαφών της- ζει μια ζωή πολύ καλύτερη σε σχέση με τα χρήματα που κερδίζει. Η απόλυσή της την οδηγεί στη συνειδητοποίηση πολλών πραγμάτων… Τα υπόλοιπα επί σκηνής!», μας είπε.
Η κατάσταση που βιώνει η πρωταγωνίστρια έφερε και την επόμενη ερώτηση: Γιατί διάλεξε το συγκεκριμένο έργο; «Η επικαιρότητα και η διαχρονικότητα που εμπεριέχει. Και φυσικά, το υπέροχο στυλ γραφής του Αντώνη Τσιπιανίτη, που κατορθώνει να μιλά με ουσία και πολύ χιούμορ. Εξάλλου, στην εποχή που ζούμε οι λέξεις “απόλυση” και “ανεργία” αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας.
Είναι επίκαιρο έργο, ένας εξαιρετικός μονόλογος. Είναι ένα καθαρά πολιτικό έργο, το οποίο γράφτηκε από το συγγραφέα με αυτόν το σκοπό. Είναι η Ελλάδα των τελευταίων τριάντα χρόνων, που έζησε χωρίς μέτρο. Η ηρωίδα, αφού μένει απολυμένη, κάνει μια ενδοσκόπηση και αντιλαμβάνεται ότι η ζωή της ήταν εντελώς πλαστή. Όταν το διαπιστώνει, λοιπόν, έρχεται νομοτελειακά το σύμπαν να δώσει μόνο του τη λύση και όλο αυτό γίνεται με χιούμορ. Ο κόσμος γελάει, διασκεδάζει και διαπιστώνει πράγματα για τον εαυτό του, όπως η ηρωίδα, και αλλάζει ρότα».
Η επόμενη ερώτηση, ως συνέχεια, ήταν αναπόφευκτη. Και πώς βγαίνουμε από την κρίση; «Ο καθένας από εμάς, εάν κάνει το καλύτερο που μπορεί στη δουλειά του ή στη ζωή του, είναι κι ένα μικρό λιθαράκι για τη σωτηρία μας. Η κριτική από μόνη της δεν αρκεί. Χρειάζονται και πράξεις. Η προσωπική πάλη, η συνεχής πάλη, θα σπρώξει τα πράγματα προς μια άλλη πορεία», ήταν η απάντησή της.
Η επιλογή ενός θεατρικού μονολόγου θεωρείται, από τους ειδικούς, πρόκληση. Τη ρωτήσαμε γιατί διάλεξε και πάλι αυτόν τον τρόπο για να απευθυνθεί στο κοινό: «Είναι η πέμπτη φορά που κάνω μονόλογο στην καριέρα μου και νομίζω ότι μου πάνε και τους πάω. Η πρόκληση για μένα ήταν φέτος να κάνω έναν άλλο μονόλογο, πάλι από τον ίδιο συγγραφέα, οπότε είχα αγωνία. Με βοήθησε, όμως, η ανταπόκριση του κόσμου και δόξα τω Θεώ, η παράσταση ανέβηκε στο κεντρικότερο θέατρο της Αθήνας, στο Βρετάνια, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι θεατές μετά την παράσταση κάθονται και μιλάμε, το συγκρίνουν με την προηγούμενη παράσταση “Η πόρνη από πάνω”, και υπάρχουν οπαδοί και των δύο παραστάσεων».
Τα τελευταία χρόνια της οικονομικής ύφεσης έχει αλλάξει το θεατρικό κοινό; Αν ναι, με ποιον τρόπο, τη ρωτάμε, αλλάζοντας κατά τι το θέμα της κουβέντας μας: «Ναι, βέβαια. Ο κόσμος ψάχνει για πραγματικά καλή παράσταση. Δεν “μασάει” τόσο εύκολα, δεν παρασύρεται από υπερ-προβεβλημένα θεάματα και πρόσωπα. Θέλει ν’ αλλάζει λίγο η ζωή του, να έχει κάτι να σκεφτεί, να συζητήσει μετά, να “καθαριστεί”… κάτι που είναι, άλλωστε, και η αποστολή του θεάτρου. Το κοινό καταλαβαίνει, πλέον, αν ένα θεατρικό έργο ή ένας ηθοποιός νοιάζεται για την ψυχή του ή την τσέπη του».
Κάπου εδώ κλείσαμε την κουβέντα μας και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη Τετάρτη στην Καλαμάτα…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
