Αντάξια εκδήλωση για ένα ξεχωριστό μεσσηνιακό βιβλίο
Θα μπορούσα να μεροληπτήσω παρουσιάζοντας εμφατικά ένα βιβλίο που είναι αφιερωμένο στο χωριό μου, υποβοηθώντας έτσι και την προσπάθεια της συμπατριώτισσάς μου συγγραφέως… Πέρα του ότι η ίδια μου το ξέκοψε κατηγορηματικά, λέγοντας με πλήρη εντιμότητα «Να ξέρεις δεν μ’ ενδιαφέρει ούτε η εικόνα μου ούτε ο εαυτός μου. Το έκανα το βιβλίο από αγάπη για τους δικούς μου ανθρώπους και για το χωριό» η περίπτωση της Φωτεινής Βασιλοπούλου δεν έχει καμία τέτοια ανάγκη, καθώς το πρώτο της ολοκληρωμένο συγγραφικό επίτευγμα έχει γνωρίσει ήδη ευρεία ανταπόκριση και καθολική αποδοχή και η γενική απαίτηση είναι να υπάρξει και συνέχεια…
Η συλλογή 17 διηγημάτων που πηγάζουν από τις αφηγήσεις της Χρυσοκελλαριάς, εγκολπωμένες ως «γλυκός απόηχος της παιδικής ηλικίας» και φυλαγμένες πια για πάντα στις σελίδες του «Για μια Χούφτα Ζωή», κέρδισε από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε το περασμένο Φθινόπωρο, πολύ θερμές κριτικές με τον κόσμο να το αγκαλιάζει και ποιά χαρακτηριστικότερη απόδειξη από την παρουσίαση που έγινε το περασμένο Σάββατο στο ΡΕΞ; Περίπου 150 άτομα γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα συνεδριάσεων του ξενοδοχείου, απολαμβάνοντας ευλαβικά μια όμορφη, άρτια οργανωμένη, αλλά και έντονα συγκινησιακή εκδήλωση.
Η μουσική επένδυση με την κιθάρα του Αντώνη Κουφουδάκη και τα επιλεγμένα τραγούδια με την εκφραστική φωνή της Μαρίας Κρασοπούλου πήγαν το ταξίδι πιο μακριά. Η ποιήτρια Ελένη Κοφτερού φώτισε ολόπλευρα και τις προσπάθειες της συγγραφέως και το περιεχόμενο του βιβλίου με ιδανικό και εφάμιλλα έντεχνο γλωσσικά τρόπο, ενώ η επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Δήμητρα Δελλή, πρόσθεσε μια γλωσσολογική πινελιά, διαφωτίζοντας ετυμολογικά τον ιδιωματικό λόγο του βιβλίου που αποτελεί και το σήμα κατατεθέν του.
Η ίδια η Φωτεινή Βασιλοπούλου, ξεδίπλωσε εκτός από το συγγραφικό της χάρισμα, την αναγνωστική μεν, αλλά στην πραγματικότητα αφηγηματική της ικανότητα, χαρίζοντάς μας στο τέλος και το ίδιο το κλειδί που αποκαλύπτει το μυστικό της γέννησης ή καλύτερα της ανάστασης του Λάμπρου, της Βασίλως, του μικρού καταστροφέα του χωραφιού με τις παπούλες, του μετανάστη στη Ναμερική, της Βουλιώς και των άλλων ηρώων της καθημερινότητας περασμένων δεκαετιών που έζησαν και ζουν όχι μόνο στη Χρυσοκελλαριά, αλλά σε κάθε χωριό της πατρίδας μας…
«Οι 17 διηγήσεις, οι οποίες είναι ο γλυκός απόηχος της παιδικής μου ηλικίας, στη μικρή μου πατρίδα κοντά σε ανθρώπους -αγρότες κυρίως- που με εργατικότητα, υπομονή και αξιοπρέπεια έδιναν έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης κόντρα στις αντιξοότητες της ζωής.
Με το πέρασμα των χρόνων, κι αφού τους έχασα και γνώρισα ανθρώπους καινούργιους, παράξενα πράγματα και καταστάσεις, τότε μόνο εκτίμησα την αλήθεια, την απλότητα, την ευαισθησία, την αυθεντικότητα και την ομορφιά τους. Μ’ ένα λόγο: τη μοναδικότητά τους.
Αυτό που πυροδότησε τη γραφή των δεκαεφτά διηγήσεων ήταν ο θάνατός τους και προσπάθησα να επαναφέρω τους νεκρούς χαρακτήρες και τις ημιθανείς λέξεις τους κοντά μας, στον κόσμο των ζωντανών, να τους κλείσω μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, να τους μοιραστώ μαζί σας και να σας κάνω να τους αγαπήσετε γιατί δεν ήταν αλλά είναι ξεχωριστοί».
Χ.Ε.
