Κατόπιν της δημοσίευσης της έκθεσης αξιολόγησης των ελληνικών υποψήφιων πόλεων από την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, της διαδικτυακής συνάντησης με τον επικεφαλής της προαναφερθείσας Επιτροπής, Steve Green, και μετά την ανάληψη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης από τον Πολύδωρο Καρυοφύλλη (Poka –Yio), το Γραφείο Υποψηφιότητας KALAMATA:21 διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση, σήμερα στις 7.00 το απόγευμα, στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.
Κατά τη διάρκεια της ανοιχτής συζήτησης θα γίνει γνωριμία με το νέο καλλιτεχνικό διευθυντή Πολύδωρο Καρυοφύλλη (Poka-Yio) και θα συζητηθούν οι βασικές αρχές της διεκδίκησης του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021, καθώς και τα επόμενα βήματα της υποψηφιότητας της Καλαμάτας.
Η εκδήλωση έρχεται δύο μέρες μετά από εκείνη του “Ανοιχτού Δήμου – Ενεργοί Πολίτες”, στην οποία συμμετείχαν για πρώτη φορά και οι επικεφαλής του Γραφείου Υποψηφιότητας (Έκτορας Τσατσούλης και Πολύδωρος Καρυοφύλλης).
Αυτό που κατέδειξε για πολλούς η προχθεσινή εκδήλωση είναι ότι λείπει το όραμα από την πόλη, ενώ η Καλαμάτα θα έχει να κερδίσει από όλη αυτή την προσπάθειά της μόνο εάν αποφύγει να δει ως αυτοσκοπό την κατάκτηση του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης και, αντίθετα, σχεδιάσει μια στρατηγική, ώστε το 2021 να είναι ένας σταθμός στην παραπέρα πορεία της για κάτι μεγαλύτερο.
Πάντως, οι υψηλές φιλοδοξίες, οι μεγάλες προσδοκίες κι ένα γενικότερο κλίμα ανάτασης είναι θεμιτό, αλλά η απορία υπάρχει: Είναι σίγουροι όλοι οι ένθερμοι υποστηρικτές για τις συνέπειες μιας τέτοιας ιστορίας; Η μέχρι τώρα σχετική ελληνική πείρα δεν τους τρομάζει; Γιατί εκείνο που έχουμε αποκομίσει από τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα είναι η έφοδος από κάποιους που βούτηξαν στο μέλι. Και βούιξε ο τόπος απ’ τα σκάνδαλα -που όλα, βεβαίως, κουκουλώθηκαν.
Αλλά και κατά την πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα, την Αθήνα, το 1985, που ’χει πάρει διαστάσεις γεγονότος ιστορικού, με το ΠΑΣΟΚ στο αποκορύφωμα της δημοφιλίας του, πολλοί έφαγαν απ’ τα πολλά που μοιράστηκαν σε ημέτερους.
Αλλά είτε επειδή είχαμε την πρωτιά και ντρεπόμασταν, είτε επειδή υπήρχαν στο πρόγραμμα καλλιτέχνες μεγάλου βεληνεκούς, σημαντικά συγκροτήματα, ορχήστρες μεγάλες, βούλωναν τα στόματά μας, είτε επειδή υπήρχαν τα ονόματα της Μελίνας, που ’χε την πρωτοβουλία για το θεσμό και του Ντασέν, δεν άφηναν περιθώρια για κριτική.
Κάποιοι δίνουν, δηλαδή, σήμερα την ψυχή τους για ένα πουκάμισο αδειανό. Άραγε τι τους κάνει να πιστεύουν ότι το 2021 όλα θα ’ναι καθαρά και ξάστερα και ρόδινα;
Κι έπειτα το έτος Πολιτισμού, όπως αποδεικνύει η ιστορία του, έχει περισσότερο να κάνει με τις πολιτικές εξουσίας παρά με τον πολιτισμό. Έχει να κάνει περισσότερο με… αναπλάσεις παρά με τέχνη. Και για όλα αυτά, φυσικά, ο πολίτης θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
