Βολές για την υποβάθμιση του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας

Της Μαρίας Νίκα
 
Το «Άρωμα βανίλιας» παρουσιάζει απόψε στην Καλαμάτα η Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη. Στις 8.30 το βράδυ θα βρίσκεται στο βιβλιοπωλείο «Βιβλιόπολις», Αριστομένους και Νικηταρά 3^Α, όπου θα μιλήσει για το βιβλίο της και θα συζητήσει με το αναγνωστικό κοινό.
Με αφορμή την εκδήλωση, το «Θ» μίλησε με τη συγγραφέα για το νέο της μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός».
 
-Το «Άρωμα βανίλιας» συνδέεται με το προηγούμενο βιβλίο σας, τους «Μικρούς αγγέλους»;
Οι «Μικροί άγγελοι» κυκλοφόρησαν πέρυσι από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Έβλεπα γύρω μας στην Αθήνα τη στενοχώρια, λόγω της κρίσης, και ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για την προσφορά και την ευτυχία που κρύβεται στη χούφτα μας. Έτσι έγραψα για μια κοπέλα με ψυχή αλλά και μορφή αγγέλου, που θυσίασε την ίδια της την ευτυχία για χάρη της φιλίας. Οι «Μικροί άγγελοι» ήταν μια ιστορία με τρία κορίτσια, τη Σοκολάτα, τη Βανίλια και την Κανέλλα – τις έβγαλα έτσι, γιατί η ηρωίδα ήταν ζαχαροπλάστρια και κάθε άνθρωπος γι’ αυτήν αντιπροσώπευε και μια γεύση. Σε αυτή την ιστορία, λοιπόν, γεννήθηκε και ένα μωρό, ένα κοριτσάκι που μεγάλωσε ανάμεσά τους. Έτσι ακριβώς γεννήθηκε και το «Άρωμα βανίλιας». Είναι σαν συνέχεια, χωρίς όμως να χρειάζεται να έχεις διαβάσει το προηγούμενο για να πας στο επόμενο. Μπορεί να ξεκινήσει κανείς από το «Άρωμα βανίλιας», απλά η ζωή της μητέρας της είναι στους «Μικρούς αγγέλους». Σε κάθε μυθιστόρημα βάζω ένα στόχο. Από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» κυκλοφορούν, επίσης, το «Αγαπώ θα πει χάνομαι» με στόχο την αγάπη, το «Κόκκινο κοράλλι» με στόχο την αλήθεια, οι «Μικροί Άγγελοι», με στόχο την προσφορά και την αναζήτηση της ευτυχίας. Αυτή τη φορά βρήκα στην ηρωίδα μου το πιο κατάλληλο πρόσωπο για έναν πολύ δύσκολο στόχο, την αναζήτηση του εαυτού μας. Γιατί εμείς οι γυναίκες χρειάζεται να μεγαλώσουμε πολύ για να καταφέρουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να τον αποδεχτούμε. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει και η ηρωίδα μου. Θα έλεγα ότι το «Άρωμα βανίλιας» είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
 
-Ο τίτλος πώς προέκυψε;
Σύντροφος αχώριστος της ηρωίδας μου, της Άρτεμης, στα δύσκολα και τα εύκολα μονοπάτια της ζωής της, είναι μια μυρωδιά που την πλημμυρίζει συναισθήματα ασφάλειας, μια μυρωδιά που τη μαγεύει, το άρωμα της βανίλιας. Ένα άρωμα που πλανάται σε όλη της τη ζωή. Είναι η μητέρα της που έχει πεθάνει, όπως κι εγώ έχασα τη δική μου όταν ήμουν δύο ετών, αλλά ξέρω ότι ζει μέσα μου και με προστατεύει. «Γρατζούνισα» τον εαυτό μου και τα συναισθήματά μου για να γράψω αυτό το βιβλίο. Παρέα με την Άρτεμη, όμως, αναζητεί την ταυτότητά της και η Ελλάδα, στην εποχή του προσδιορισμού της ευρωπαϊκής ταυτότητας.
 
-Στο βιογραφικό σας διάβασα ότι έχετε γράψει 160 βιβλία για παιδιά, 8 για ενήλικες, ενώ έχετε κάνει και πολλές μεταφράσεις. Πού βρίσκετε τόσο χρόνο και τόση ενέργεια;
Γράφω από 25 ετών. Έχω γράψει περίπου 165 παιδικά βιβλία, έχω μεταφράσει 1.300, παιδικά και ενηλίκων… Γράφω συνέχεια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι ανάμεσα σε βιβλία. Ο μπαμπάς μου ήταν εκδότης – οι «Εκδόσεις Ρώσση», με μεταφράσεις, με το λεξικό ανωμάλων ρημάτων κ.λπ. Μας χάριζε συνέχεια βιβλία σ’ εμένα και την αδελφή μου.
 
-Τα βιβλία σας κυκλοφορούν και σε μορφή e–book. Ποια είναι η γνώμη σας για το ηλεκτρονικό βιβλίο;
Το πρώτο ηλεκτρονικό βιβλίο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα ήταν από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» και ήταν δικό μου. Και το θεωρώ πολύ μεγάλη μου τιμή αυτό, γιατί πιστεύω ότι δεν μπορούμε να μην ακολουθήσουμε την εποχή μας. Σε μερικά χρόνια τα παιδιά δε θα έχουν πια βιβλία στο σχολείο, θα διαβάζουν μέσα από τα τάμπλετ. Βέβαια, η αίσθηση του να κρατάς ένα βιβλίο, να μυρίζεις το χαρτί του, να το παίρνεις μαζί σου στην παραλία το καλοκαίρι, να το έχεις δίπλα σου στο κρεβάτι λίγο πριν κοιμηθείς, είναι πολύτιμη. Όμως, η εποχή προχωράει κι εμείς δεν μπορούμε να μένουμε πίσω.