Αφορμή για μια μεγάλη συζήτηση στο facebook στάθηκε το σχόλιο ενός φίλου που αναφερόταν στη μη ύπαρξη πανηγυριού εδώ και χρόνια στην Καλαμάτα.
Η ιστορία πάνω-κάτω είναι γνωστή στους Καλαματιανούς και συγκεκριμένα η εμμονή του δημάρχου να σταματήσει το πανηγύρι, οι αντιδράσεις των μικροπωλητών και η ντουντούκα έξω από το Δημαρχείο με τις αποδοκιμασίες.
Τελικά, πόσο κακό έκανε το πανηγύρι στην αγορά της Καλαμάτας; Είναι τυχαίο που πλήθος κόσμου το αναζητά και θεωρεί ότι δεν έπρεπε να σταματήσει;
Γυρνώντας στο Ιστορικό Κέντρο το βράδυ της Κυριακής, το μόνο που έβλεπα ήταν νέοι που πήγαιναν στα νυχτερινά μαγαζιά της περιοχής.
Θυμάστε, άραγε, τι γινόταν την παραμονή της Υπαπαντής στο Ιστορικό Κέντρο, με πλήθος ανθρώπων να περνά για να πάει στο πανηγύρι; Ένα πανηγύρι στο οποίο ο κόσμος πήγαινε για να «χαζέψει», για να δει γνωστούς και, στην τελική, για να κάνει κάτι διαφορετικό. Όσο για τα παιδιά, ήταν επίσης κάτι διαφορετικό: πήγαιναν για να δουν παιχνίδια, παράγκες και να καταλήξουν στο λούνα παρκ.
Θέμα που σχολιάστηκε εξίσου στην ίδια ανάρτηση, είναι το άνοιγμα των καταστημάτων μετά την περιφορά. Σε ποια πόλη, όταν γιορτάζει ο-η πολιούχος, τα καταστήματα ανοίγουν;
Πιστεύετε ότι οι προσκυνητές, που συνήθως είναι ηλικιωμένοι, θα έρθουν στην Καλαμάτα για να βγουν στην Αριστομένους για ψώνια; Άλλωστε, είναι κοινό μυστικό ότι τα πούλμαν τούς αφήνουν στην πλατεία 23ης Μαρτίου. Πάνε μέχρι την εκκλησία και από εκεί με το πούλμαν για φαγητό, όπου έχει κανονίσει ο οδηγός, και μετά αναχωρούν.
Αν, τελικά, η ημέρα θεωρείται ημιαργία, ας ανοίξουν και οι υπηρεσίες, προκειμένου να κάνει ο κόσμος και τις δουλειές του, αφού έχει κάνει τα ψώνια του.
Μήπως ήρθε η ώρα να επανεξεταστεί το θέμα του πανηγυριού, αλλά και το άνοιγμα των καταστημάτων;
Π.Μπ.
Το πανηγύρι, το facebook και τα ανοιχτά μαγαζιά
