Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο τρία αδέλφια να διακρίνονται στον αθλητισμό… Αυτή ήταν η σκέψη για τη συγκεκριμένη συνέντευξη με τα αδέλφια Μπάκα που χωρίς να είναι επαγγελματίες δρομείς, ξεχωρίζουν στις υπεραποστάσεις, διαφημίζοντας τη Μεσσηνία στα πέρατα του κόσμου.
Η Βασιλική, ο Ηλίας και ο Βαγγέλης Μπακας απάντησαν στις παρακάτω ερωτήσεις και το αποτέλεσμα έχει αναμφισβήτητα μεγάλο ενδιαφέρον…
1. Πώς γίνεται τρία αδέλφια Μπάκα να ασχολούνται και να ξεχωρίζουν σε απαιτητικούς αγώνες δρόμου. Είναι …γονιδιακό;
2. Τα παιδιά σας δείχνουν διάθεση και ικανότητες να συνεχίσουν την …παράδοση;
3. Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις, κοινωνική ζωή με το υψηλών απαιτήσεων τρέξιμο;
4. Ποιος αγώνας έχει μείνει στο μυαλό και την ψυχή σου και γιατί;
5. Ποιόν αγώνα ή επίδοση των αδελφών σου έχεις ζηλέψει;
6. Σε ποιόν αγώνα έχεις πάθος να πάρεις μέρος, αλλά δεν το έχεις καταφέρει ακόμη; Γιατί τον ξεχωρίζεις;
7. Σκέφτεσαι ότι ίσως στο εξωτερικό θα είχες την ευκαιρία να κάνεις καριέρα πάνω σε αυτό που αγαπάς; Είναι …ατυχία ότι γεννηθήκατε στην Ελλάδα;
8. Τι θα έλεγες για να πείσεις ένα φίλο να ξεκινήσει τρέξιμο;
9. Μπορούμε να έχουμε στη Μεσσηνία έναν αγώνα υπεραπόστασης με προοπτικές; Ποια διαδρομή θα πρότεινες;
10. Αγωνιστικά σχέδια για το 2015;
-Ο Βαγγέλης και η Βασιλική απάντησαν και στις ερωτήσεις 11. Με τα αδέλφια σου προπονείστε μαζί; και 12 -Έχετε κάνει αγώνες μαζί; Υπάρχει ανταγωνισμός;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΑΚΑ
Μοναδική εμπειρία όταν συμμετείχαμε και οι τρεις στον Olympus Marathon…
1. Δεν ξέρω αν είναι γονιδιακό, αλλά το σίγουρο είναι πως όλα γίνονται!
2. Ο Δημήτρης από τότε που γεννήθηκε βλέπει τους γονείς του να τρέχουν (σ.σ. η Βασιλική είναι παντρεμένη με τον Χρήστο Ρούμπο, επίσης αξιόλογο Μεσσήνιο δρομέα)! Του αρέσει πολύ ο στίβος και από το νηπιαγωγείο ήδη πηγαίνει στην ακαδημία στίβου του Μεσσηνιακού!
3. Είναι αρκετά δύσκολο να τα συνδυάσεις όλα αυτά και ειδικά τώρα που μεγαλώνουν τα παιδιά και αυξάνονται οι σχολικές και εξωσχολικές υποχρεώσεις τους. Ο σύζυγος μου είναι δρομέας με αποτέλεσμα να υπάρχει κατανόηση, στήριξη και βοήθεια. Πιστεύω ότι όταν κάτι το αγαπάς βρίσκεις τον τρόπο να το κάνεις…
4. Όλους τους αγώνες μου τους έχω στην ψυχή μου γιατί από τον καθένα κάτι έχω πάρει! Ίσως τον πρώτος μου μαραθώνιος που ήταν στην Κλασσική διαδρομή της Αθήνας να τον αγαπώ λίγο περισσότερο. Γιατί ήταν αυτός που με πέρασε στην «απέναντι όχθη»!
5. Δεν έχω ζηλέψει ποτέ αγώνα των αδελφών μου. Χαίρομαι και είμαι υπερήφανη όταν καταφέρνουν τους στόχους τους.
6. Νομίζω ότι αυτά που πραγματικά ήθελα τα έχω κάνει! Δεν έχω απωθημένο κάποιον αγώνα. Απλώς κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω και τον OLYMPUS MYTHICAL TRAIL. Ο Όλυμπος και τα μονοπάτια του πάντα θα είναι μια ανοικτή πρόκληση. Έχω ωραίες αναμνήσεις από τον αγώνα Olympus Marathon που πραγματοποιείται και αυτός στο μυθικό «βουνό των θεών»!
7. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει αρχίσει να τρέχει και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό! Επειδή έχω λάβει μέρος και σε αγώνες του εξωτερικού αυτό που έχω να πω είναι ότι υστερούμε ακόμα στην αθλητική παιδεία. Στο εξωτερικό τα ταλέντα ανιχνεύονται από πολύ νωρίς και δεν χάνονται, το ίδιο το κράτος τα βοηθάει να πάνε παρά πέρα και ο νοών νοήτω…
8. Έλα να τρέξουμε μαζί!
9. Επειδή με τις υπεραποστάσεις δεν ασχολείται ακόμα πολύς κόσμος δεν ξέρω τι προοπτική μπορεί να έχει ένας αγώνας τέτοιου είδους. Αλλά σίγουρα μπορεί να πραγματοποιηθεί. Γιατί όχι; Αν είναι καλά σχεδιασμένος, έχει χορηγούς και εθελοντές…
Πάντως οι αγώνες μικρότερων αποστάσεων έχουν περισσότερη απήχηση στο ευρύ κοινό.
Διαδρομές υπάρχουν πολλές με πρώτη και καλύτερη την ακτογραμμή του Μεσσηνιακού Κόλπου, στον Ταΰγετος, στη Μάνη, στην ορεινή Μεσσηνία….
10. Σχέδια πολλά υλοποιήσιμα λίγα! Αν είμαστε καλά το καλοκαίρι του 2015, θα ήθελα να συμμετάσχω σε έναν αγώνα στο Ζαγόρι τον Tymfi Endurance Race. Είναι αγώνας ορεινού τρεξίματος υπεραντοχής (Mountain Ultra Running). Η διαδρομή έχει μήκος 80 χλμ. και η θετική υψομετρική διαφορά (ανάβαση) φτάνει τα 5.000 μέτρα.
Ο αγώνας διασχίζει τον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου, μια περιοχή προστατευόμενου φυσικού πλούτου, το φαράγγι του Βίκου, την οροσειρά της Τύμφης, την Δρακόλιμνη, τον Βοϊδομάτη με τα πεντακάθαρα νερά του και τα Ζαγοροχώρια!
11. Ο καθένας μας έχει διαφορετικό πρόγραμμα. Μερικές φορές όμως τυχαίνει να βρισκόμαστε την ίδια ώρα και να τρέχουμε μαζί.
12. Από πλευράς μου, όχι δεν υπάρχει ίχνος ανταγωνισμού. Με τον Βαγγέλη έχουμε τρέξει αρκετούς αγώνες μαζί. Δεν θα ξεχάσω πότε ότι μαζί κάναμε τον πρώτο μας αγώνα 10χιλ., τον πρώτο μας μαραθώνιο και με βοήθησε τρέχοντας δίπλα μου να τερματίσω 1η στο Μαραθώνιο στη Μεσσήνη. Μοναδική στιγμή ήταν όταν είχαμε πάρει μέρος και οι τρεις στον Olympus Marathon!
ΗΛΙΑΣ ΜΠΑΚΑΣ
Όλοι έχουμε πάρει από την ηρωίδα και μαχήτρια της ζωής μητέρα μας…
1. Είναι συνήθεια και τρόπος ζωής! Εγώ πήρα το ερέθισμα από τον αδελφό Βαγγέλη όπως και ο Βαγγέλης από την Βάσω! Πιστεύω ότι ίσως να είναι και γονιδιακό! Όλοι έχουμε πάρει από την μητέρα μας! Ήταν πάντα ηρωίδα και μαχήτρια στη ζωή! Μεγάλωσε 5 παιδιά μονή της, χωρίς καμιά βοήθεια. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας. Πρέπει πάντα να αγωνίζεσαι, οποίες και να είναι οι δυσκολίες χωρίς να τα παρατάς!
2. Το ελπίζω και το εύχομαι για εμένα, μιας και σε λίγο θα γίνω και εγώ πατερας! Θα προσπαθήσω να περάσω κάποια δικά μου ενδιαφέροντα και στα παιδιά μου όπως ο αθλητισμός! Διότι πιστεύω ότι όταν ασχολείσαι με τον αθλητισμό εκτός από το να γυμνάζεις το σώμα, γυμνάζεις και το μυαλό σου!
3. Είναι παρά πολύ δύσκολο! Ειδικά όταν είσαι δρομέας αποστάσεων! Προσωπικά βρίσκομαι στην Αθηνά για μερικά χρονιά για επαγγελματικούς λογούς και καθημερινά η δουλειά και τα περίεργα ωράρια με δυσκολεύουν! Νύχτα, μέρα, βροχή, κρύο, ζέστη… δεν υπάρχει ωράριο στην προπόνηση! Καλή θέληση χρειάζεται και όλα τα καταφέρνεις αρκεί να αγαπάς αυτό που κανείς!
4. Δύσκολη ερώτηση! Σιγουρα ο κάθε αγώνας σου αφήνει διαφορετικά συναισθήματα στο μυαλό και στην ψυχή σου! Θα ξεχωρίσω την πρώτη μου συμμετοχή στον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας! Ήταν η πρώτη μου προσπάθεια στο αγώνισμα του Μαραθωνίου και ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο είναι κάτι το φανταστικό! Επίσης, η πρώτη συμμετοχή μου στον Ορειβατικό Μαραθώνιο του Ολύμπου! Ένας αγώνας μυθικός… Και μονό ότι αγωνίζεσαι στο μυθικό βουνό του Ολύμπου είναι μια δυνατή εμπειρία!
5. Θα ξεχώριζα αγώνες καλύτερα… Ο υπερμαραθώνιος Βουνού που έχει κάνει στο Mont Blanc ο αδελφός μου Βαγγέλης. Ο Γύρος του Mont Blanc που τερματίζοντάς τον στην ουσία έχεις διασχίσει τρία κράτη που περιβάλλουν τα Λευκά Όρη, Γαλλία-Ιταλία-Ελβετία! Πιστεύω ότι είναι φοβερή εμπειρία! Όπως επίσης και η συμμετοχή του στο Σπάρταθλον! Αγώνας που δοκιμάζει τον άνθρωπο στον υπέρτατο βαθμό!
6. Το Σπαρταθλον! Πιστεύω ότι κάποια μέρα θα καταφέρω να το τρέξω και εγώ! Πέρσι ήμουν υποστήριξη στον Αδελφό μου Βαγγέλη και παρακολούθησα όλη την προσπάθεια του και την προσπάθεια όλων των αθλητών αυτού του αγώνα! Πραγματικά είναι ένας υπεράνθρωπος αγώνας που αφετηρία έχει στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και τερματισμό στη Σπαρτή, στο Άγαλμα του Βασιλιά Λεωνίδα! Πραγματικά οποίος καταφέρει να τερματίσει αυτό το αγώνα είναι νικητής!
7. Ίσως! Η αλήθεια είναι ότι στο εξωτερικό αν αγαπάς κάτι και το κυνηγήσεις σου δίνουν περισσότερα κίνητρα για να τα καταφέρεις! Δεν θεωρώ ότι είμαι άτυχος που γεννήθηκα στην Ελλάδα, αλλά πιστεύω ότι κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν για το καλό μας! Πρώτα απ’ όλα η νοοτροπία… Να μη σκεπτόμαστε μονό το ατομικό μας συμφέρον, αλλά πιο πολύ το ομαδικό συμφέρον αυτού του τόπου και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε όλοι μαζί. Οι Έλληνες όταν ήταν ενωμένοι κατά το παρελθόν έκαναν θαύματα!
8. Θα του έλεγα ότι το τρέξιμο είναι ο πιο φυσικός τρόπος άσκησης! Το τρέξιμο σε βοηθά να γυμνάζεις όλο το σώμα σου. Επίσης είναι πολύ καλό για την καρδιά και για τις δύσκολες εποχές μας είναι και το πιο ανέξοδο σπορ. Το μονό που χρειάζεσαι είναι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και καλή διάθεση…
9. Σίγουρα και θα μπορούσαμε να έχουμε στην Μεσσηνία έναν αγώνα υπεραπόστασης! Διαδρομές υπάρχουν πολλές, είτε για ορεινό τρέξιμο είτε για αγώνα δρόμου! Σίγουρα μια διαδρομή που θα μου άρεσε εμένα για υπεραπόσταση σε δρόμο είναι το Καλαμάτα-Πυλός ή Καλαμάτα-Σπάρτη! Οπωσδήποτε και ένας αγώνας ορεινού τρεξίματος, όπως ο Γύρος του Ορούς Καλάθι. Είναι ιδανική ιδέα για αγώνα!
10. Σε κάθε περίπτωση θα συμμετάσχω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου δρόμου 10.000 μέτρων τον Φεβρουάριο και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10.000 μέτρων εντός σταδίου τον Μάιο και για το Φθινόπωρο σίγουρα η συμμετοχή μου σε ένα Μαραθώνιο! Πιθανά στον Μαραθώνιο του Βερολίνου!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΑΚΑΣ: Το πιο δύσκολο βήμα για να ξεκινήσεις είναι αυτό έξω από το σπίτι σου…
Σε αντίθεση με τη Βασιλική και τον Ηλία που απάντησαν γραπτώς στις ερωτήσεις, ο Βαγγέλης Μπάκας προτίμησε μια …δια ζώσης συνέντευξη, δίνοντάς μας και το …ιστορικό της περιπέτειάς τους στο τρέξιμο:
«Ξεκινήσαμε ταυτόχρονα με τη Βάσω το 10άρι του μαραθωνίου το ’98, χωρίς να το έχουμε προσχεδιάσει.
Έτυχε να βρεθούμε στην Αθήνα. Την επόμενη χρονιά τρέξαμε κατευθείαν στα …βαθιά, στο μαραθώνιο χωρίς πολλές προετοιμασίες. Μας ταίριαζε; Είχαμε την έμπνευση; Γεγονός είναι ότι μας βγήκε και των δύο και τρέξαμε μαζί και τον δεύτερο μαραθώνιο.
Προσωπικά δεν είχα πριν ιδιαίτερη σχέση με τον αθλητισμό. Έπαιζα λίγο μπάσκετ και περιστασιακά έτρεχα για να διατηρήσω το βάρος μου. Συστηματικά ξεκίνησα γύρω στα 27.
Ο Ηλίας είδε εμένα και τη Βάσω, ενώ δεν έκανε αθλητική στα νιάτα του. Σαν έφηβος κάπνιζε αρκετά, το… έριχνε έξω, έπινε, ό,τι κάνουν οι νεαροί. Στην πορεία του βγήκε. Μάλιστα το κυνήγησε πιο συστηματικά. Τρέχει αρκετά γρήγορους μαραθώνιους, είναι πάρα πολύ καλός, αλλά δεν θέλει να μπει ακόμη στο βουνό.
1. Δεν θα το ‘λεγα ότι είναι γονιδιακό. Δεν υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα, ίσως μια τάση στην αντοχή γιατί και οι τρεις διακρινόμαστε σε αυτό. Έχει να κάνει περισσότερο με την ψυχοσύνθεση και τα βιώματα από μικρή ηλικία. Χτίζεις σταδιακά ένα χαρακτήρα που είναι πολύ σημαντικός όταν κάνεις αντοχή. Γιατί από κάποιο σημείο και μετά το σώμα σε παρατάει, δεν έχεις τον έλεγχό του, δε λειτουργεί το μυικό σύστημα. Από εκεί και πέρα επιστρατεύεις το μυαλό και άλλες εσωτερικές δυνάμεις και θέλει πάρα πολύ ισχυρή βούληση για να συνεχίσεις, αφού νιώθεις συνέχεια κουρασμένος. Ο ισχυρός χαρακτήρας είναι το μεγαλύτερο χάρισμα που μπορεί να έχει κάποιος που ασχολείται με τους αγώνες αντοχής.
2. Τα δικά μου παιδιά δεν είναι ανταγωνιστικά. Αν και ασχολούνται με τον αθλητισμό -ο Παναγιώτης παίζει λίγο μπάσκετ στον Ακάδημο και η Άννα κάνει ρυθμική και μπαλέτο στο ΦΟΚ- το βλέπουν περισσότερο για χόμπι και διασκέδαση. Δε νομίζω ότι το τρέξιμο είναι στις επιλογές τους. Έχουμε ανέβει δύο φορές με τον Παναγιώτη στην κορυφή του Ταυγέτου και φέτος ανεβάσαμε και την Άννα, αλλά μας είπε ότι της άρεσε αλλά δεν θα ξαναπατήσει…
Θα ήθελα να έχουν ενδιαφέρον, αλλά ο δρόμος της αντοχής είναι πολύ δύσκολος πρέπει να τον θέλεις ισχυρά μέσα σου. Είναι πολύ δύσκολο να σηκωθείς ένα πρωί να είσαι όλος πιασμένος και να πρέπει να πας για προπόνηση. Να σηκώνεσαι 3 η ώρα τα ξημερώματα και 4 να ξεκινάς την προπόνηση. Να τρέχεις τη μισή νύχτα για να προπονηθείς…
3. Ιδιαίτερη κοινωνική ζωή δεν έχουμε με τη γυναίκα μου. Είναι και δύσκολες οι εποχές, δεν είμαστε πάρα πολύ της εξόδου… Προσπαθούμε να παρέχουμε στα παιδιά μας όλα τα απαραίτητα για να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή. Είναι συνειδητή επιλογή και από τους δύο. Από εκεί και πέρα η προπόνηση τις καθημερινές είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Π.χ. την ώρα που τα παιδιά είναι στα Αγγλικά…Τα Σαββατοκύριακα είναι διαφορετικά. Το ξύπνημα είναι χαράματα, προπόνηση, και 9.30-10 στο σπίτι για τις οικογενειακές υποχρεώσεις.
4. Σίγουρα το Σπάρταθλο! Ο πιο δύσκολος που έχω κάνει. Τον έκανα πέρυσι και κάποια στιγμή θέλω να το ξανακάνω. Επίσης, το φετινό Ultra Train of Mont Blanc και για την δυσκολία και για την επίδοση: 28 ώρες και 49 λεπτά 83ος στους 2.300 αθλητές, 2ος καλύτερος Έλληνας και η δεύτερη καλύτερη ελληνική επίδοση από το 2004 και μετά. Πολύ δύσκολος αγώνας γιατί δεν ένιωθα καλά. Παρ΄ όλα αυτά με πείσμα κρατήθηκα μέχρι το τέλος και έκανα και πολύ καλό χρόνο. Τρίτο θα βάλω το Ροδόπη Ultra Trail, το έχω κάνει 4 φορές. Η πρώτη του έκδοση το 2009 ήταν 123 χλμ. και από το 2010 είναι 100 μίλια, 164 χλμ. Ένας αγώνας ορεινού τρεξίματος στα φανταστικά δάση της Ροδόπης.
Στο Μον Μπλαν τερμάτισα καταπονημένος μυικά αφάνταστα, αλλά είχα δύναμη. Στο Σπάρταθλο όταν τερμάτισα ήμουν το …κέλυφος κι από μέσα νόμιζα ότι δεν υπάρχει τίποτα… Δεν του φαίνεται. Για να φτάσεις στον τερματισμό πρέπει να τα δώσεις όλα! Δεν πρέπει να περισσέψει τίποτα…
Αμερικάνοι αθλητές χαρακτήρισαν «περίπατο» το Mont Blanc ή το Χαρντ Ροκ στην Κοιλάδα του Θανάτου και τους 50 οC .
Νομίζω ότι η ιδιαίτερες δυσκολίες εντοπίζονται ότι πρέπει να τρέχεις συνέχεια για να προλάβεις όχι μόνο το όριο των 36 ωρών, αλλά και τους χρόνους ανάμεσα στους σταθμούς, αφού κάθε 4 χλμ. μπορεί να κοπείς. Ακόμα οι εναλλαγές ζέστης-κρύου, οι ανηφόρες στο Αρτεμίσιο…
5. Με τη Βάσω έχουμε τρέξει γενικά παρόμοιους αγώνες. Θα ήθελα όμως να τρέξω κάποια στιγμή στο Μέτσοβο που έτρεξε φέτος η Βάσω και δεν το έχω κάνει. Γνωρίστηκα και προσωπικά με τον Νίκο Καλοφείρη και είδα ότι πέρα από πρωταθλητής είναι φανταστικός άνθρωπος. Οι περιγραφές της Βάσως για το Μέτσοβο είναι εκπληκτικές και όλα όσα μου είπε με έκαναν να ζηλέψω.
Ο Λιάς είχε στόχο να πάρει το οικογενειακό ρεκόρ στο μαραθώνιο. Το κατάφερε και το πήρε και μπράβο του (σ.σ. τα δύο αδέλφια έχουν πετύχει το ατομικό τους ρεκόρ στη Ζυρίχη, με 2 ώρες και 55 λεπτά για τον Βαγγέλη και 2 ώρες 51 λεπτά για τον Ηλία). Έχει τρέξει και έχει πάει πολύ καλά επίσης στο Σικάγο και στη Βοστώνη, όπου θα ήθελα κι εγώ να αγωνιστώ. Είναι ο πιο παλιός μαραθώνιος που υπάρχει, ο μαραθώνιος θρύλος για όλους στη Βοστώνη, πέρα από την κλασική διαδρομή.
6. Το βλέπω πολύ δύσκολο να πάω στην Αμερική. Είναι πάρα πολλά τα έξοδα. Λόγω δυσκολίας πάντως θα ήθελα να δοκιμάσω στο Χαρντ Ροκ στο Κολοράντο. Εξ ολοκλήρου σε πολύ μεγάλο υψόμετρο 4 χλμ. μ.ο. 100 μίλια. Τα οικονομικά δε θα μου επιτρέψουν ποτέ… Πιο εφικτός στόχος όμως για τα επόμενα 2-3 χρόνια είναι να καταφέρω να τρέξω στο TDG, στο Γύρο των (ορεινών) Γιγάντων: Άλπεις-Μον Μπλαν-Μόντε Αόστα. O γύρος της κοιλάδας της Αόστα στην Ιταλία, 200 μίλια ή 330 χλμ. τρομερή ανάβαση γύρω στις 24.000 υψομετρική, σου δίνουν 5 μέρες να τον ολοκληρώσεις. Ένα όνειρο…
Στην Ελλάδα κάποια στιγμή θέλω να ξανακάνω το Σπάρταθλο…
7. Στο εξωτερικό το επίπεδο ανεβαίνει συνέχεια και αυτό με λυπεί σε σχέση με την Ελλάδα, όπου συνήθως ασχολούμαστε μεγαλύτεροι άνθρωποι για να χάσουμε λίγο βάρος και τελικά …κολλάμε το μικρόβιο. Αν τη φετινή μου επίδοση στη Γαλλία την έκανα το 2010-2011 θα ήμουν στην 25άδα, ενώ το 2014 ήμουν 83ος . Αυτό δείχνει πόσο προχωράει το επίπεδο. Είδα νέα παιδιά και κοπέλες να τρέχουν σε καταπληκτικούς ρυθμούς. Δυστυχώς αυτό δεν το βλέπω στην Ελλάδα. Όλοι ψάχνουν την ευκολία. Τις μαγικές μεθόδους να μην προπονηθούν, να αποφύγουν τον κάματο και να είναι καλοί αθλητές… Δε γίνεται αυτό! Ή θα δουλέψεις σκληρά και θα πονέσεις στην προπόνηση ή δεν θα έχεις αποτέλεσμα.
8. Το πιο δύσκολο είναι το πρώτο βήμα. Αυτό έξω από το σπίτι σου. Όλα τ’ άλλα θα έρθουν μόνα τους.
9. Ίσως θ’ απογοήτευα τους Μεσσήνιους… Για να φτιάξεις μια διαδρομή υπεραπόστασης θα πρέπει να υπάρχει μια κεντρική ιδέα από πίσω. Πρέπει να εμπνέει, καθώς η υπεραπόσταση ξεφεύγει από τα αγωνιστικά πλαίσια. Να είναι η διαδρομή ή απίστευτου φυσικού κάλλους ή να συνδέεται με κάποια ιστορικότητα, ένα στόρι, όπως είναι ο γύρος του Μον Μπλαν στα βήματα της πεζοπορικής διαδρομής ή το Γουέστερν Στέιτς στη διαδρομή του θρυλικού ταχυδρομείου, με τις άμαξες.
Στον Ταΰγετο, από τη λακωνική πλευρά είναι πάντως αρκετά ιδανικό το μονοπάτι Ε4 από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας, η περιοχή του Πάρνωνα, ο Βόρειος Ταϋγετος, Σπάρτη, Μυστράς, Αναβρυτή, Καταφύγιιο Ταυγέτου, Δάσος Βασιλικής, Καστάνια, Γιάτρισσα, Γύθειο ή το αντίθετο. Στη Μεσσηνία ήδη γίνονται κάποιοι καλοί αγώνες δρόμου.
10. Θα ήθελα για την Άνοιξη του 2015, αν βρω χρόνο να προπονηθώ να τρέξω στον αγώνα 255 χλμ. Δελφοί-Αρχαία Ολυμπία που διοργανώνει ο Γιάννης Γερμακόπουλος, τον οποίο τιμώ για προσωπικότητά του. Είναι ο μεγαλύτερος αγώνας στην Ελλάδα, με διαδρομή μισή ασφάλτινη και μισή στο βουνό. Το Φθινόπωρο ή στο Σπάρταθλο ή στο Ροδόπη Ultra Trail.
11. Όχι ιδιαίτερα κοινές προπονήσεις γιατί η Βάσω ήταν στην Αθήνα κι εγώ εδώ. Όταν βρισκόμασταν κάναμε, αλλά ήταν σπάνιες. Όποτε βρίσκει ο καθένας κάνει προπόνηση. Πολύ περισσότερο έχουμε τρέξει μαζί σε αγώνες, παρά σε προπονήσεις. Τώρα τελευταία η Βάσω προετοιμαζόταν για το Μέτσοβο, κάναμε κάποιες κοινές προπονήσεις για να προετοιμαστεί καλύτερα και πήγε πράγματι πολύ καλά παίρνοντας την 3η θέση. Το απολαμβάνουμε.
12. Τους πρώτους αγώνες τους τρέξαμε μαζί. Αν και δεν το λέμε ανοικτά καμιά φορά υπάρχει ανταγωνισμός…
