Ολοκληρώθηκε λίγα λεπτά μετά τις 7 η προεκλογική ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στο γεμάτο από κόσμο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.
Στην ομιλία του έκανε πολλές φορές αναφορά στη Μεσσηνία που χαρακτήρισε ευλογημένο τόπο, ακόμα δεν ήταν λίγες οι φορές που αναφέρθηκε στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τέλος ζήτησε από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, το «πεζικό» όπως το χαρακτήρισε να δώσει το δικό του αγώνα για την παράταξη.
Η επίσκεψη στην Καλαμάτα ξεκίνησε με επίσκεψη στον Μητροπολίτη Μεσσηνίας όπου Ο κ. Βενιζέλος ενημερώθηκε από τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο για το έργο και τις δραστηριότητες της τοπικής εκκλησίας και συνεχάρη τον Σεβασμιώτατο για τη δράση της Μητρόπολης.Συζήτησαν, ακόμα, για θέματα της επικαιρότητας αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας, ενόψει των πολιτικών εξελίξεων. Τέλος, ο κ. Χρυσόστομος ευχήθηκε στον κ. Βενιζέλο υγεία και κάθε επιτυχία στο έργο του.
Στη συνέχεια ακολούθησε επίσκεψη στο Δημαρχείο Καλαμάτας όπου υπήρξε ολιγόλεπτη συνάντηση με τον Παναγιώτη Νίκα ενώ μετά βρέθηκε στο Πνευματικό Κέντρο.
Στο «Θάρρος» της Τρίτης αναλυτικό ρεπορτάζ
Η ομιλία του Ε. Βενιζέλου.
Η χρονιά αρχίζει έντονα, γιατί ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια ,τα χρόνια της μεταπολίτευσης, δεν είχαμε μια κρίσιμη προεκλογική εκστρατεία μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων και του νέου έτους. Θα ανταπεξέλθουμε όμως και σε αυτή την πρόκληση.
Ο χρόνος έχει πυκνώσει, κάθε μέρα ισοδυναμεί με πολλούς μήνες. Η χώρα γράφει ιστορία, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μοίρα της. Τα ερωτήματα είναι ερωτήματα υπαρξιακά, δεν αφορούν την επόμενη Βουλή ή την επόμενη τετραετία, αφορούν την εθνική στρατηγική, τον προσανατολισμό του έθνους για τις επόμενες δεκαετίες.
Και χαίρομαι γιατί η παρουσία σας εδώ σήμερα δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη, έχει ρίζες.
Ο Γραμματέας μνημόνευσε προηγουμένως τρία σημαντικά πρόσωπα, τρεις εμβληματικές φυσιογνωμίες του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης: Το Γιάννη Αλευρά, το Γιάννη Χαραλαμπόπουλο και το Γιώργο Γεννηματά. Μας παρακολουθούν όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι και η Μελίνα που είχε συνδεθεί με την πόλη της Καλαμάτας και πολλοί άλλοι. Και κυρίως μας παρακολουθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Θέλω κι εγώ να χαιρετήσω την παρουσία του αγαπητού και παμπάλαιου φίλου μου, του Σταύρου Μπένου που δεν ήταν μόνον ιστορικός Δήμαρχος της Καλαμάτας, δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που έβαλε τη σφραγίδα του στην προσπάθεια για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, δεν είναι μόνο το επώνυμο αγωνιστικό στέλεχος της παράταξης, αλλά για μένα είναι κάτι πολύ περισσότερο, είναι ένα κομμάτι από τα παιδικά και τα νεανικά μου χρόνια, γιατί συνυπήρξαμε στη Θεσσαλονίκη.
Χαίρομαι για την παρουσία όλων των γενεών της παράταξης εδώ σήμερα, των παλαιότερων, των δοκιμασμένων στους αγώνες, αλλά και των νεώτερων που δίνουν προοπτική στην παράταξη και χαίρομαι γιατί έχουμε τα νιάτα μαζί μας εδώ στην Καλαμάτα.
Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ νωρίτερα και τον Μητροπολίτη και το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο κι είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τα προβλήματα της πόλης και της περιοχής. Έχω παρακολουθήσει τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια από διάφορες υπουργικές θέσεις την αναπτυξιακή αγωνία αλλά και τον δυναμισμό της πόλης και της περιοχής.
Ο τόπος είναι ευλογημένος, έχει τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα και αυτά φτιάχνουν τόπο. Η Καλαμάτα, το είπαμε τώρα στο δημοτικό μέγαρο, είναι μια πόλη αισιόδοξη και αυτή η αισιοδοξία πρέπει να γίνει εθνικό σύνθημα. Αυτή την αισιοδοξία πάνε να μας τη στερήσουν, τώρα που έχουμε ως πατρίδα, ως έθνος όλες τις δυνατότητες να την κάνουμε πραγματικά το δικό μας έμβλημα, τη δική μας σημαία.
Γιατί ταλαιπωρήθηκαν και ταλαιπωρούνται οι Έλληνες τα τελευταία πέντε χρόνια, υποβάλλονται σε θυσίες, υφίστανται μια σκληρή πολιτική λιτότητας, αυτό όμως γίνεται για να διασφαλίσουμε μείζονα αγαθά.
Αυτό είναι κάτι πολύ κακό, πάρα πολύ δύσκολο, δυσβάσταχτο για πολλούς συμπατριώτες μας, γιατί είναι πραγματικά βάρβαρο να νοιώθεις ότι σου κόβονται οι προοπτικές και οι ελπίδες ότι μειώνεται η σύνταξή σου, ότι μειώνεται το εισόδημά σου, ότι έχεις παιδί με προσόντα που είναι στην ανεργία.
Αλλά αυτό που διαφυλάξαμε είναι όλο το υπόλοιπο, κάτι το οποίο θα είχαμε χάσει σαν άμμο μέσα από τα χέρια μας ,αν δεν είχαμε ακολουθήσει την υπεύθυνη πολιτική, την πολιτική της οικονομικής προσαρμογής και είχαμε αφεθεί να παρακολουθούμε άβουλοι και μοιραίοι την ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας.
Όμως, φίλες και φίλοι, καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να συγκρίνεις από τη μια μεριά το βίωμα της κρίσης, το βίωμα της λιτότητας, το βίωμα των περιορισμών και των θυσιών κι από την άλλη μεριά ένα επιχείρημα που λέει ´´αν δεν κάναμε αυτό θα είχαμε υποστεί κάτι πολλές φορές χειρότερο, μία εθνική ταπείνωση. Την καταστροφή όχι μόνον της εθνικής οικονομίας, αλλά την καταστροφή των δημοκρατικών θεσμών και της ίδιας της εθνικής ισχύος της χώρας. Με συνέπειες όχι μόνον αναπτυξιακές, κοινωνικές, πολιτικές, αλλά με συνέπειες εθνικές που αφορούν την υπόσταση του τόπου, την εξωτερική πολιτική και την πολιτική άμυνας και ασφάλειας ´´.
Δεν το καταλαβαίνουν αυτό εύκολα οι συμπολίτες μας, που ταλαιπωρούνται και που αναγκάστηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια να ακολουθήσουν μια αντίστροφη πορεία.
Επί δεκαετίες ολόκληρες χάρη στο ΠΑΣΟΚ, χάρη στον Αντρέα Παπανδρέου, χάρη στα μεγάλα συνθήματα της αλλαγής, εμείς ήμασταν που δώσαμε στον Έλληνα τη βεβαιότητα πως κάθε χρόνο θα πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά, από το καλό στο καλύτερο.
Εμείς ήμασταν που πήραμε τους ανθρώπους τους ταπεινωμένους λόγω του εμφυλίου πολέμου από το περιθώριο της δημόσιας ζωής και τους φέραμε στο επίκεντρο, μέσα από τις πολιτικές της εθνικής συμφιλίωσης.
Εμείς ήμασταν που πήραμε τον μη προνομιούχο και τον κάναμε πρωταγωνιστή της πολιτικής μας.
Εμείς ήμασταν που στηρίξαμε τον μικρομεσαίο.
Εμείς ήμασταν που φροντίσαμε τον Έλληνα αγρότη, που δώσαμε φωνή και δύναμη στη νεολαία, που αποκαταστήσαμε την ισότητα των φύλων και δώσαμε στη γυναίκα μεγαλύτερη πολιτική δύναμη.
Αυτά έχουν ξεχαστεί όμως, είχε μείνει η μνήμη της προόδου. Κανείς δεν είχε σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, να χρειαστεί να επανεξετάσουμε συνολικά την πορεία του τόπου, γιατί από ένα σημείο και μετά η ανάπτυξη ,η πρόοδος ,η ευημερία δεν είχε θεμέλια.
Υπήρχε μια φούσκα μέσα στο φαινόμενο αυτό. Η φούσκα των τριπλών ελλειμμάτων. Γιατί είχαμε έλλειμμα δημοσιονομικό, είχαμε έλλειμμα στην ανταγωνιστικότητα της χώρας, έλλειμμα στο ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών, στο ισοζύγιο των οικονομικών συναλλαγών μας με το εξωτερικό και είχαμε φυσικά και μια τρίτη πολύ χειρότερη αδυναμία, την πλήρη αδυναμία να χρηματοδοτήσουμε το χρέος μας, να το διατηρήσουμε βιώσιμο, να κρατήσουμε τις σχέσεις μας με τις αγορές και άρα την ανεξαρτησία μας.
Γιατί ,κατά έναν περίεργο τρόπο ,η εθνική κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία, δε δοκιμάζεται μόνον με την εξωτερική πολιτική, με την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων, με τη διαφύλαξης της ακεραιότητας του έθνους, αλλά δοκιμάζεται στο πεδίο της παγκόσμιας οικονομίας μέσα από το ερώτημα αν γίνεσαι αποδεκτό κράτος από τις αγορές ή αν είσαι ένας παρίας έξω από τις αγορές και οι αγορές μπορούν να σε χορέψουν πραγματικά στο ταψί ,όπως θέλουν.
Η Ελλάδα δυστυχώς είχε βρεθεί εκτεθειμένη, ανήμπορη, με την πλάτη στον τοίχο, είχε βρεθεί σε μία κατάσταση αδυναμίας, πραγματικής χρεοκοπίας την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουμε.
Και έπρεπε να την αντιμετωπίσουμε μέσα από πολιτικές αποδεκτές από την Ευρωπαϊκή Ένωση για έναν πάρα πολύ απλό λόγο, γιατί διαφορετικά δεν υπήρχε η δυνατότητα δανειοδότησης, δεν υπήρχε η δυνατότητα να συνεχιστεί η βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν υπήρχε πρόσβαση στις αγορές.
Ναι, ζητήσαμε πολιτική βοήθεια και μας την έδωσε την πολιτική βοήθεια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά μας την έδωσε με όρους, με όρους που είναι πολιτικοί, που είναι και ιδεολογικοί ακόμη, γιατί στην Ευρώπη κυριαρχούν αντιλήψεις που είναι συντηρητικές πολιτικά και νεοφιλελεύθερες οικονομικά. Γιατί υπάρχει ένα κυρίαρχο μοντέλο, το οποίο το στηρίζουν οι λαοί, το στηρίζουν τα Κοινοβούλια, γιατί έχουμε δημοκρατικά εκλεγμένες Κυβερνήσεις.
Αλλά έπρεπε να πάρουμε ένα δάνειο, ένα δάνειο καλό, ένα δάνειο φτηνό, με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο, να χρηματοδοτήσουμε το χρέος, να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, γιατί είχαμε πρωτογενές έλλειμμα 25 δισεκατομμύρια, έλειπαν 25 δισεκατομμύρια από το ταμείο της χρονιάς, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη αυτά που απαιτούνται για τα χρέη προηγούμενων γενεών.
Και φυσικά οι όροι αυτοί είναι όροι που κάνουν τις κοινωνικές να αντιδρούν. Ποιος θέλει να κάνει δημοσιονομική προσαρμογή για να περάσει από τα ελλείμματα στα πλεονάσματα, μέσα σε πέντε χρόνια; Τι πιο εύκολο, τι πιο ωραίο να το κάνεις αυτό σε 20 χρόνια; Αλλά πρέπει κάποιος να σε δανείζει πολύ περισσότερα λεφτά.
Γιατί όταν παράγεις ελλείμματα διογκώνεις το χρέος κι έχεις ανάγκη από πολύ περισσότερα λεφτά που κάποιος πρέπει να σου δώσει. Οι αγορές δε σου τα δίνουν, θα σου τα δώσουν οι εταίροι σου, αλλά οι εταίροι σου έχουν κι αυτοί τη Βουλή τους, το λαό τους, τις πολιτικές τους διαδικασίες, τις εθνικές τους στρατηγικές.
Βεβαίως εάν διαλέγαμε μόνοι μας μια δημοσιονομική προσαρμογή ,δε θα διαλέγαμε μια ταχύρυθμη, βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή σε σχεδόν τέσσερα χρόνια, με τόσο φιλόδοξους στόχους. Θα διαλέγαμε μια πιο άνετη και κατανεμημένη στο χρόνο προσαρμογή, αλλά δεν μπορούσαμε δυστυχώς να τη χρηματοδοτήσουμε μόνοι και έπρεπε να συμβιβαστούμε στους όρους.
Και βεβαίως υπάρχουν πολλοί που έχουν άλλες αντιλήψεις, πιο προοδευτικές, σοσιαλδημοκρατικές, αλλά έχουν περιορισμένη επιρροή στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι βλέπουμε χώρες με ισχυρές σοσιαλιστικές Κυβερνήσεις ,όπως η Γαλλία, όπως η Ιταλία, να αποδέχονται τους ίδιους όρους, γιατί δεν έχουν άλλη δυνατότητα, γιατί αυτοί είναι οι συσχετισμοί.
Και παρά τα προβλήματα, παρά τις αντιφάσεις, δεν υπάρχει καλύτερο περιβάλλον από το ευρωπαϊκό για τη χώρα μας, δεν υπάρχει καμιά καλύτερη ισχυρότερη περιφερειακή οικονομία, δεν υπάρχει άλλη περιοχή του κόσμου τόσο πολιτισμένη, τόσο δημοκρατική, τόσο ανοιχτή, τόσο προοδευτική, τόσο φιλική για τους πολίτες. Η Ευρώπη είναι αυτή.
Και ταυτόχρονα έπρεπε να εφαρμόσουμε ένα φιλόδοξο σχέδιο μεταρρυθμίσεων, διαρθρωτικών αλλαγών, για ένα καλύτερο κράτος, για ένα σύγχρονο ,ευρωπαϊκό, κανονικό κράτος, για μια ανοιχτή οικονομία, για μια ανταγωνιστική αγορά που δίνει δουλειές, που δίνει ευκαιρίες, που ανοίγει το δρόμο για επενδύσεις και για απασχόληση.
Αλλά βλέπετε, όταν ταυτοχρόνως εφαρμόζεις περιοριστική πολιτική και δυσκολεύεις τον κόσμο ,δεν είναι εύκολο να του ζητάς να σε στηρίξει γενναιόδωρα στις μεταρρυθμιστικές σου πρωτοβουλίες, γιατί ο κόσμος φοβάται, αντιδρά.
Ακόμη και όσοι αποδέχονται τις μεταρρυθμίσεις, καταλαβαίνουν πόση μεγάλη σημασία έχει να νοικοκυρέψεις το κράτος, να μειώσεις τις σπατάλες, αποδέχονται τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις για τους άλλους, αλλά πάρα πολύ δύσκολα για όσα αφορούν τον εαυτό τους.
Κι εμείς ως ΠΑΣΟΚ εξ αρχής -για να λέμε την αλήθεια και να ασκούμε κριτική στον εαυτό μας πριν ασκήσουμε κριτική στους άλλους -είχαμε διαπαιδαγωγήσει το ίδιο το κοινωνικό μας ακροατήριο, τη βάση μας, τους ανθρώπους μας, με αυτή την αντίληψη. Με την αντίληψη της συνεχούς προόδου, με την αντίληψη των παροχών, με την αντίληψη ενός κράτους που «επιτρέπει» σε πάρα πολλούς να οικοδομούν την οικονομική τους δραστηριότητα όχι σε σχέση με τους κανόνες της αγοράς, αλλά σε σχέση με διαδικασίες και κριτήρια πολιτικά.
Και πολλοί από αυτούς που σχετίζονται με το κράτος και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αναζήτησαν αλλού αυτή τη συνήθεια, αυτό το χαμένο παράδεισο. Αναζήτησαν το χαμένο παράδεισο της μεταπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ κατά βάση, ως όχημα διαμαρτυρίας. Ενώ καταγγέλλουν τη μεταπολίτευση, ενώ καταγγέλλουν τα κόμματα της μεταπολίτευσης, ταυτόχρονα διεκδικούν την αναβίωση των χειρότερων όψεων της Μεταπολίτευσης.
Αυτό είναι μια αντίφαση και το ΠΑΣΟΚ πληρώνει το κόστος. Και αναμφίβολα έχουμε μεγάλη ευθύνη, αλλά δεν έχουμε μόνον εμείς ευθύνη. Δεν κυβερνήσαμε μόνον εμείς, δεν κυβερνήσαμε μόνοι μας. Δεν έχει ποτέ όλη την εξουσία το πολιτικό σύστημα, υπάρχουν πολλοί θεσμοί, υπάρχουν πολλές εστίες εξουσίας κάθε φορά.
Η Αντιπολίτευση παίζει πολύ συγκεκριμένο ρόλο, το συνδικαλιστικό κίνημα, η Αυτοδιοίκηση, η δικαστική εξουσία, η διανόηση, ο επιχειρηματικός κόσμος, όλοι ζούμε μέσα σε έναν τόπο, μέσα σε ένα έθνος, όλοι έχουμε μια κοινή πατρίδα.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε ένα βάρος δυσανάλογο μόνο του, δε ζήτησε τη βοήθεια και τη συμμετοχή που έπρεπε, δε μοιράστηκε το κόστος κι από ένα σημείο και μετά ,που άρχισαν οι προσχωρήσεις στη δική μας στρατηγική ,εμείς πληρώναμε πάντα πολύ μεγαλύτερο κόστος, παρότι είχε γίνει αποδεκτή η στρατηγική μας ως εθνική στρατηγική.
Καταλαβαίνω ,φίλες και φίλοι ,έναν πολίτη που λέει “όταν ψήφισα το 2009 δε μου είχατε πει την αλήθεια, άλλα βρήκα μπροστά μου το 2010″. Όμως το 2012 κάναμε δυο εκλογές στην Ελλάδα τον Μάιο και τον Ιούνιο. Και τότε οι πολίτες κλήθηκαν δυο φορές να ψηφίσουν γνωρίζοντας τα πάντα. Γνωρίζοντας το βάθος και το μέγεθος της κρίσης, γνωρίζοντας ποια είναι η υπεύθυνη και ασφαλής στρατηγική. Και έκαναν επιλογές. Απέρριψαν την ανευθυνότητα, το λαϊκισμό και τη δημαγωγία και με ισχυρή πλειοψηφία που ξεπερνά το 47%, με μια συντριπτική πλειοψηφία για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, επέλεξαν τις πολιτικές δυνάμεις της υπεύθυνης ευρωπαϊκής στρατηγικής.
Έτσι κυβερνάμε τον τόπο από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι σήμερα. Όχι ερήμην του λαού, αλλά με εντολή του λαού. Και το 2012 το ΠΑΣΟΚ είπε όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό και για την κατάσταση της οικονομίας και για τις πολιτικές δυνατότητες.
Είναι εντυπωσιακό ότι 2,5 χρόνια μετά το πλαίσιο είναι πάντα το ίδιο, γιατί μας λείπει το κρίσιμο τελευταίο βήμα για να βγούμε από το μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόικας, για να αλλάξουμε σελίδα . Για να περάσουμε σε μια νέα φάση, ριζικά διαφορετική που είναι η προληπτική πιστωτική γραμμή, γιατί αυτό είναι ένας τακτικός ευρωπαϊκός μηχανισμός. Δεν είναι ένας μηχανισμός έκτακτων συνθηκών. Είναι κάτι που προβλέπεται για όλες τις χώρες μέσα από τις φυσιολογικές ευρωπαϊκές διεργασίες. Η διαφορά είναι καθοριστική.
Αλλά πολιτικά το μεγάλο ερώτημα που τίθεται μια που φτάσαμε σε πρόωρες εκλογές, δεν μπορέσαμε να συναινέσουμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τελικά η διαπραγμάτευση έμεινε στο παρά πέντε ,επειδή δεν είχαμε πολιτική σταθερότητα και δεν είχαμε την ικανότητα να διαβεβαιώσουμε τους εταίρους μας και τις αγορές ότι είμαστε σοβαροί και έχουμε συνέπεια και συνέχεια στη στρατηγική μας.
Αφού φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, πρέπει να πούμε καθαρά τι είναι αυτό που θα συμβεί τώρα, ποιο είναι το δίλημμα και ποια είναι η απάντηση.
Νομίζουν πολλοί ότι παρακολουθούμε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με ομάδες μεσαίου μεγέθους και το ερώτημα είναι ποιος θα βγει πρώτος, ποιος θα είναι ο νικητής, ποιος θα πάρει το bonus των 50 εδρών, αν θα είναι πρώτη η Ν.Δ. ή πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, ή το αντίστροφο και ότι αυτό είναι το διακύβευμα, το στοίχημα. Από αυτό κρίνεται η μοίρα του τόπου.
Μεγάλο λάθος. Το ερώτημα ποιος θα είναι πρώτος σε μεσαία επίπεδα, το δίλημμα που συνδέεται με αυτή την τεχνική μεσαία πόλωση, δεν δίνει απάντηση στο πραγματικό θέμα της χώρας. Το πραγματικό θέμα της χώρας είναι πώς υπό τις παρούσες συνθήκες, με τη διαπραγμάτευση ανοιχτή, με το χρόνο να τελειώνει, γιατί πρέπει να έχουμε ολοκληρώσει μέχρι 28 Φεβρουαρίου, η χώρα θα αποκτήσει κυβέρνηση, εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και θα εφαρμόσει μια ολοκληρωμένη ασφαλή εθνική στρατηγική.
Πολύ μεγαλύτερη σημασία από το ποιος θα είναι πρώτος ή δεύτερος έχει το ποιος θα είναι αυτός που θα έχει την τρίτη εντολή και την ικανότητα να λειτουργήσει ως εγγυητής και ρυθμιστής. Και αυτό μπορεί να είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη.
Δεν συμβιβαζόμαστε με την τρίτη θέση. Δεν είναι αυτό η μοίρα της παράταξης, αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να μείνουμε πιστοί στην εθνική μας ευθύνη. Το σύνθημά μας είναι κρατάμε ψηλά την ευθύνη.
Κρατάμε ψηλά την ευθύνη σημαίνει κρατάμε ψηλά τη χώρα , κρατάμε ψηλά την οικονομία, κρατάμε ψηλά την προοπτική του μέλλοντος και επειδή φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και έχουμε πληρώσει το κόστος και έχουμε ταπεινωθεί, έχουμε ακρωτηριαστεί, έχουμε συκοφαντηθεί, έχουμε ακούσει χυδαιότητες, ψέματα, δικαιούμαστε να πούμε: ακούστε μας.
Δικαιούμαστε να πούμε «βρίστε, ακόμη και καταψηφίστε, αλλά ακούστε αυτό που σας λέμε από την εμπειρία μας, το βίωμά μας και την ευθύνη μας για τον τόπο». Κι αυτό είναι η απλή αλήθεια: πως υπάρχει μόνο μια εθνική στρατηγική, ή μόνο ένα Σχέδιο Α, δεν υπήρξε και δεν υπάρχει Σχέδιο Β.
Αυτό πρέπει να το ολοκληρώσουμε και αυτό μπορεί να το επιβάλει και να το εγγυηθεί μια δύναμη που το πιστεύει, μια δύναμη που έχει δώσει μάχες σκληρές και έχει πονέσει γι΄ αυτό.
Άρα αφού δεν υπάρχουν αυτοδυναμίες, αφού η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί και δεν μπορεί να είμαστε ακυβέρνητη, αφού δεν μπορούμε να πάμε σε δεύτερες εκλογές εκβιασμού και πόλωσης, γιατί δεν μπορούμε να δαπανήσουμε το Φεβρουάριο σε εκλογές – πρέπει να διαπραγματευτούμε και να τελειώνουμε μέχρι 28 Φεβρουαρίου για να λειτουργήσουν οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί και ιδίως οι μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τις καταθέσεις, για τη ρευστότητα, για τις τράπεζες, για τις επιχειρήσεις, για τους ανέργους, για τους αγρότες – η λύση είναι μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας
Με τις δημοκρατικές δυνάμεις που πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και έστω με καθυστέρηση είναι έτοιμες να αναλάβουν το βάρος που αναλογεί στην εκλογική τους δύναμη και να συντελέσουν στο να ολοκληρωθεί αυτή η τεράστια προσπάθεια.
Τα ίδια λέγαμε το 2012. Ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι. Και εν πάση περιπτώσει εάν δεν μπορούν να συμπράξουν ή δεν θέλουν όλες οι δυνάμεις, αυτές που είναι πραγματικά υπεύθυνες, αυτές που είναι πραγματικά ευρωπαϊκές, αυτές που είναι πραγματικά δημοκρατικές, αυτές που έχουν πράγματι συνείδηση ευθύνης.
Εχει πολύ μεγάλη σημασία βέβαια το πρόσημο, η κατεύθυνση που πρέπει να είναι προοδευτική. Κι αυτό για μας έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Αλλά προοδευτικό είναι το σταθερό, το ασφαλές, αυτό που αυξάνει την πίτα, αυτό που παράγει, αυτό που ανασυγκροτεί την οικονομία, το παραγωγικό μοντέλο, αυτό που δίνει ευκαιρίες επενδύσεων και απασχόλησης. Γιατί εάν δεν έχεις μια πίτα εθνικού πλεονάσματος δεν μπορείς και να τη μοιράσεις.
Κι εμείς εγγυόμαστε και τον εθνικό προσανατολισμό μέσα από αυτή την προγραμματική συμφωνία.
Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν άλλοι που διεκδικούν το ρόλο αυτό; Βεβαίως και υπάρχουν. Αλλά υπήρχε και η ΔΗΜΑΡ στις εκλογές του 2012 που ζήτησε εντολή για λύση και απεδείχθη μετά ότι είναι ένας παράγοντας αντιφάσεων, αντινομιών και αστάθειας. Δεν άντεξε, δεν μπόρεσε, δεν ήθελε, πάντως δεν έμεινε μέσα στο σχήμα της ευθύνης. Και ακολούθησε μια διαδρομή, μια καμπύλη εντυπωσιακή που οδηγήθηκε τελικά στο αδιέξοδο. Την εκμηδένιση.
Για το ΠΑΣΟΚ του 2012 η ΔΗΜΑΡ ήταν το νέο προϊόν τότε. Το πιο συμπαθητικό, το πιο προοδευτικό, το πιο αθώο. Αλλά είδαμε ποιοι έμειναν να στηρίζουν μια χώρα σε κρίση και περιδίνηση και ποιοι λάκισαν. Κι αυτό το παράδειγμα της παλιάς ΔΗΜΑΡ, δεν το αναφέρω επειδή έχει κάποια υπόσταση εκλογική, πολιτική τώρα το σχήμα αυτό, αλλά γιατί είναι διδακτικού χαρακτήρα η ιστορία σε σχέση με άλλα σχήματα που διεκδικούν το ρόλο τον εγγυητικό, τον ρυθμιστικό.
Δεν αρκεί να λες θέλω ένα ρόλο. Πρέπει να έχεις τα εχέγγυα τα ιστορικά, τα πολιτικά, τα προγραμματικά και αυτά τα έχει μόνο το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη.
Προσέξτε όμως, το ΠΑΣΟΚ που δεν θα παρασυρθεί σε καμία εσωστρέφεια. Το ΠΑΣΟΚ που, όπως είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου ,ούτε κληρονομείται, ούτε τεμαχίζεται. Δεν λέμε είναι ένα το ΠΑΣΟΚ, όπως λέγανε παλιά οι φίλοι μας του ΚΚΕ, αλλά είναι μια η δημοκρατική παράταξη με το ήθος της, με τη συνέπειά
της .Και η ενότητα δεν είναι λόγος υποκριτικός, δεν είναι ρητορική. Είναι επώδυνη πράξη την κρίσιμη στιγμή.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να δώσουμε αυτή τη μάχη που είναι η μάχη η άμεση για τη διαπραγμάτευση, για την έξοδο από το μνημόνιο, για τη νέα φάση. Αλλά η νέα φάση έχει μέσα και τη διαπραγμάτευση για το χρέος που την έχουμε φτάσει σε ένα πάρα πολύ καλό σημείο και πρέπει να την ολοκληρώσουμε με ευεργετικές επιπτώσεις για τον πολίτη, για την πραγματική οικονομία. Και έχει μέσα και το νέο μοντέλο ανάπτυξης.
Η Μεσσηνία είναι ένα καταπληκτικό παράδειγμα για την εφαρμογή του νέου μοντέλου ανάπτυξης και για το τι σημαίνουν ενδογενείς πόροι. Γιατί πού θα βρεις τους πόρους της ανάπτυξης: Στη γη σου και στους ανθρώπους σου .Και η γη είναι το τοπίο, ο πολιτισμός, η θάλασσα, τα βουνά, οι αρχαιολογικοί χώροι, ο χωροταξικός σχεδιασμός, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, ο σεβασμός των μνημείων, ο τουρισμός, ο ορυκτός πλούτος, η ενέργεια, τα δίκτυα, οι μεταφορές, οι υποδομές, η πρωτογενής παραγωγή, η βιομηχανία τροφίμων.
Ενδογενής πόρος είναι οι άνθρωποι, το μυαλό τους, τα χέρια τους, η δουλειά τους, η σκέψη τους, η γνώση τους, η καινοτομία, η έμπνευση, η επιχειρηματικότητα, το ρίσκο που επιτρέπει να κατακτήσεις τη θέση που σου αξίζει μέσα στην Ευρώπη και μέσα στον κόσμο.
Είπα το πρωί μιλώντας στην Τρίπολη, ότι το ΠΑΣΟΚ προτείνει μια πολύ συγκεκριμένη πλατφόρμα εθνικής συνεργασίας, εγγυάται έξι θεμελιώδη σημεία:
Την πολιτική σταθερότητα. Δεν υπάρχει αυτοδυναμία, υπάρχει κυβέρνηση συνεργασίας εθνικής ενότητας. Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να σχηματιστεί εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης
Την οικονομική σταθερότητα. Δεν παίζουμε με τα κεκτημένα και με τις θυσίες. Δεν προκαλούμε τη μοίρα μας. Δεν προκαλούμε πιστωτικό γεγονός. Λύνουμε τα θέματα της χρηματοδότησης, των σχέσεών μας με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τους άλλους θεσμούς.
Εγγυόμαστε τη μακροπρόθεσμη δημοσιονομική σταθερότητα με την διαχείριση του χρέους, η οποία τώρα μας επιτρέπει να κουρεύουμε και να ρυθμίζουμε το ιδιωτικό χρέος με τα κόκκινα δάνεια, με τα στεγαστικά δάνεια, με τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες. Τώρα παίρνουν απάντηση όσοι ρωτούσαν τι με νοιάζει εμένα τι γίνεται με το δημόσιο χρέος. Αλλά αυτό αφορά το ιδιωτικό χρέος. Γιατί εάν δεν βρεις μια οργανωμένη λύση, όταν δεν πληρώνει ο δανειολήπτης, πρέπει να πληρώσει ο καταθέτης, που δεν φταίει. Εάν δεν πληρώσει ο καταθέτης πρέπει να πληρώσει ο φορολογούμενος. Το σύστημα είναι κλειστό, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Εδώ βρέθηκε ο άλλος τρόπος μέσα από την διαχείριση που κάναμε και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτό να το προστατεύσουμε.
Εγγυόμαστε τη θεσμική σταθερότητα. Δημοκρατία, δικαιώματα, κράτος δικαίου, όχι ρεβανσισμός, συναινετική εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη νέα Βουλή, όχι μόνο κομματικός πρόεδρος.
Αναθεώρηση του Συντάγματος με 180 ψήφους όταν θα γίνει η κατάθεση των νέων διατάξεων. Και βέβαια κατάργηση του bonus. Άλλος εκλογικός νόμος που μας γλιτώνει από την τεχνητή πόλωση.
Το πέμπτο σημείο είναι η εθνική σταθερότητα γιατί είμαστε εν μέσω κρίσεων στην εξωτερική και αμυντική πολιτική μας, στο Κυπριακό, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, μέχρι τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Και το έκτο είναι αυτό που ήδη το είπαμε, το νέο μοντέλο ανάπτυξης. Η Ελλάδα μετά το μνημόνιο, η προοπτική των παιδιών μας.
Με ρώτησαν το πρωί γιατί να σας ψηφίσει ένας άνεργος; Γιατί ο άνεργος είναι που θέλει σταθερότητα. Ο άνεργος θέλει επενδύσεις. Ο άνεργος θέλει δουλειά. Αυτός που έχει λεφτά έξω και έχει αφήσει τις ζημίες του στην Ελλάδα, περιμένει να καταστραφεί η Ελλάδα να πάει στην κατοχική δραχμή και να την αγοράσει φθηνά με τα ευρώ που έχει βγάλει έξω. Ο μεσαίος, ο φτωχός, είναι αυτός που ενδιαφέρεται για το κράτος, για την εθνική οικονομία, για την κρατική πολιτική.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να πούμε την αλήθεια. Αλλά ,όπως λέω πάντα, η σχέση δημοκρατίας και αλήθειας είναι πολύ περίεργη, γιατί ο κόσμος λέει θέλω την αλήθεια. Του λες την αλήθεια, δεν του αρέσει η αλήθεια και ψηφίζει το ψέμα.
Δεν αρκεί να λες την αλήθεια, πρέπει να ακούς την αλήθεια. Μα, θα σου πει ο κάθε πολίτης ´´με είχες φλομώσει στα ψέματα επί δεκαετίες. Έτσι έμαθα. Έμαθα στην δημαγωγία, στην ανευθυνότητα, τις εύκολες υποσχέσεις´´ .Ναι. Και έχουμε μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό. Αλλά από ένα σημείο και μετά υπάρχει μια κόκκινη γραμμή. Αυτό μπορεί να το πεις άντε μέχρι το 2009, αλλά δεν μπορεί να το πεις για το 2012 και σίγουρα δεν μπορείς να του το πεις για το 2015. Αυτή είναι η μεγάλη ιστορική τομή.
Η αλλαγή στη σχέση δημοκρατίας, αλήθειας, ευθύνης. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να κρατήσουμε ,φίλες και φίλοι όλοι μαζί ψηλά την ευθύνη, δηλαδή το μέλλον. Αυτή η μάχη, όπως όλες οι κρίσιμες εκλογικές μάχες θα κριθεί από το πεζικό. Στο έδαφος.
Ό,τι κι αν πούμε στα μέσα ενημέρωσης, στο διαδίκτυο, σημασία έχει η προσωπική επαφή, ο αγώνας των υποψηφίων μας, των στελεχών μας, ο αγώνας των πολιτών. Εσείς είστε οι εκπρόσωποι της παράταξης. Οι εκφραστές της. Τα στελέχη, οι φίλοι, τα μέλη, οι ενεργοί και οι υπεύθυνοι πολίτες.
Εσείς πάρτε αυτή την υπόθεση τις επόμενες 20 μέρες στα χέρια σας, κρατήστε ψηλά την ευθύνη για την πατρίδα, για την παράταξη, για το μέλλον. Να διαψεύσουμε κάθε μάντη κακών, γιατί έχουμε ιστορική υποχρέωση να το πετύχουμε αυτό και θα το πετύχουμε γιατί σας έχουμε μαζί μας. Είστε εσείς οι εγγυητές της δική μας πορείας.
Αν εμείς θέλουμε να στηρίξουμε το έθνος, εάν εμείς θέλουμε να παίξουμε ένα ρόλο στις εξελίξεις και να χαράξουμε τη στρατηγική της πατρίδας, εσείς είστε οι εγγυητές της δικής μας ύπαρξης και της δική μας πορείας.
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό και δίνει τη μάχη για την πατρίδα, για τον τόπο.
Δείτε στα βίντεο που ακολουθούν μεγάλο μέρος από την ομιλία του κ. Βενιζέλου.
