ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ
Την κάθετη αντίθεσή τους στο σχέδιο νόμου για τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και τις μεγάλες αλλαγές που θα επιφέρει τόσο για τους πολίτες όσο και για το δικηγορικό επάγγελμα, εξέφρασαν οι δικηγόροι της Καλαμάτας.
Στη συνέλευση του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, που πραγματοποιήθηκε χθες στο Δικαστικό Μέγαρο Καλαμάτας με μεγάλη συμμετοχή δικηγόρων, κατατέθηκαν προτάσεις ακόμα και για αορίστου διάρκειας συνέχιση της αποχής τους και μέχρι την απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Μεταρρυθμίσεις που απορυθμίζουν
Κατά την ενημέρωση που έκανε στα μέλη ο πρόεδρος του Συλλόγου, Κώστας Μαργέλης, τόνισε πως από τις «πολυδιαφημιζόμενες» μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όλα αυτά τα χρόνια, πολλές έχουν ψηφιστεί, λίγες έχουν εφαρμοστεί και ελάχιστες έχουν βελτιώσει τη ζωή των πολιτών ή τις συνθήκες λειτουργίας επιχειρήσεων και επαγγελματιών.
Ωστόσο, όπως συμπλήρωσε αμέσως μετά, οι μόνες μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται ακαριαία, είναι όσες αφορούν βαρύτερη φορολόγηση, άμεση ή έμμεση.
«Αρκετές μεταρρυθμίσεις, μάλιστα, όχι μόνο δε βελτιώνουν τίποτε, αλλά απορρυθμίζουν επί τα χείρω. Οι προωθούμενες αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περιγράφονται ως δήθεν επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης, στα αστικά δικαστήρια, αίτημα που έχει διατυπωθεί συχνά από πολίτες, επιχειρηματίες, αλλά και δικηγόρους και δικαστές. Είναι, όμως, έτσι; Την περασμένη εβδομάδα οι πρόεδροι των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, συνεπικουρούμενοι, για πρώτη φορά, από τους προέδρους των ενώσεων δικαστών, εξηγήσαμε πως οι επιχειρούμενες αλλαγές στον Κώδικα αλλάζουν δραματικά το δικαιικό περιβάλλον προς ζημίαν του πολίτη, αλλά και του δημοσίου συμφέροντος», σχολίασε.
Πρώτα οι τράπεζες και μετά οι υπόλοιποι
Ο κ. Μαργέλης εξήγησε ότι στο όνομα της «οικονομίας της δίκης» καταργείται ουσιαστικά η εξέταση μαρτύρων και η προφορική συζήτηση και η δίκη θα διεξάγονται με έγγραφα, βάσει ενός «προτύπου δίκης», ακόμη και χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των δικηγόρων τους. Και πρόσθεσε: «Ουσιαστικά, πρόκειται για περιστολή των δικαιωμάτων των πολιτών, η οποία αναδεικνύεται και σε κάποιες κρίσιμες λεπτομέρειες του νομοσχεδίου για τη διαδικασία πτωχεύσεων και αποζημιώσεων στην αναγκαστική εκτέλεση. Έως τώρα, από την εκπλειστηριαζόμενη περιουσία μιας πτωχευμένης επιχείρησης, προτεραιότητα στην ικανοποίηση απαιτήσεων είχαν οι εργαζόμενοι και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ακολούθως και εφόσον είχαν ικανοποιηθεί αυτοί, από το υπόλοιπο ικανοποιούνταν ο ενυπόθηκος δανειστής (κατά κανόνα τράπεζες) και το Δημόσιο.
Στον νέο Κώδικα προβλέπεται το αντίθετο: ο πλειστηριασμός διαιρείται εξαρχής και προηγείται η τράπεζα, λαμβάνοντας το 65%, ενώ οι εργαζόμενοι, το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία μαζί λαμβάνουν το 25%, ενώ το 10% λαμβάνουν οι προμηθευτές. Δηλαδή, η τράπεζα που επένδυσε εν γνώσει του ρίσκου, αποζημιώνεται με τη μερίδα του λέοντος, έναντι των εργαζομένων που ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται, του Δημοσίου που έπρεπε να εισπράττει φόρους και των Ταμείων που έπρεπε να εισπράττουν εισφορές. Ο νομοθέτης, λοιπόν, διευκολύνει την τράπεζα να ελαχιστοποιεί το ρίσκο της, και ταυτόχρονα θεσπίζει ότι η εργασία εμπεριέχει ρίσκο και επισφάλεια, άρα και τιμωρία! Είναι εντυπωσιακό, επίσης, ότι ο νομοθέτης βάζει σε δεύτερη μοίρα ακόμη και τα συμφέροντα του κράτους και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης».
Καταλήγοντας ο κ. Μαργέλης είπε ότι η αλλαγή του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας έχει και άλλα τρωτά και μαχητά σημεία και η εναντίωση δικηγόρων και δικαστών δεν είναι συντεχνιασμός, είναι υπεράσπιση του δικαιικού πολιτισμού, της ισονομίας και της ισοπολιτείας.
Της Βίκυς Βετουλάκη
