Ο ΜΕΣΣΗΝΙΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΝΕΩΝ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΤΟ «Θ»
«Λείπει από το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο ένας ηγέτης με όραμα»
-«ΤΑΛΕΝΤΑ 13-14 ΕΤΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ»
-«ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΜΕ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Ή ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ»
Ξεχωριστή τιμή για το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο αποτελεί η σταθερή παρουσία του Βασίλη Γεωργόπουλου στο τεχνικό τιμ της εθνικής μας ομάδας των Νέων, μαζί με τον Θοδωρή Παχατουρίδη από φέτος. Και τα τρία χρόνια μάλιστα που βρίσκεται σε αυτό το πόστο έχουν συνδυαστεί με σπουδαίες επιτυχίες: πριν δύο χρόνια (με τον Λεωνίδα Βόκολο) 5η θέση στο Πανευρωπαϊκό και πέρυσι (με τον Κώστα Τσάνα) στον τελικό, με 2η θέση στην Ευρώπη και πρόκριση στο παγκόσμιο. Η Ελλάδα Κ 19 ετών θα είναι παρούσα και φέτος στο Elite Round, που θα διεξαχθεί τον Ιούλιο στην Πολωνία, όπου θα διεκδικήσει το «εισιτήριο» για τα τελικά με αντιπάλους στον όμιλο την «οικοδέσποινα», την Κροατία και την πρωταθλήτρια Ισπανία, στην οποία κάτι …χρωστάμε για το περυσινό 1-0 του τελικού.
«Για μένα το ποδόσφαιρο δεν είναι επάγγελμα, ούτε όταν έπαιζα, ούτε τώρα, αν και από αυτό βγάζω τα προς το ζειν. Η μπάλα είναι η ζωή μου και είναι ευτύχημα ότι στην καθημερινή μου ζωή κάνω κάτι που αγαπώ πάρα πολύ» …αυτοσυστήνεται ο Βασίλης Γεωργόπουλος, που έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το ένστικτο του «σκάουτινγκ», με ελάχιστες «αστοχίες» στις προβλέψεις του.
«Έχω ιδιαίτερη αγάπη για τους νέους ποδοσφαιριστές και τους έχω πάντα στη σκέψη μου, γιατί κι εγώ ξεκίνησα το ποδόσφαιρο 15 χρονών και είχα την ευκαιρία να προχωρήσω.
Έτσι, όταν βλέπω κάποια παιδιά για τα οποία έχω τη διαίσθηση ότι μπορούν να φτάσουν σε ένα υψηλό επίπεδο, προσπαθώ να βοηθήσω κι αυτό με ικανοποιεί πάρα πολύ» μεταφέρει ο Καλαματιανός προπονητής της εθνικής Νέων.
-Σταθμό στην προπονητική του καριέρα ο Βασίλης Γεωργόπουλος θεωρεί την ενασχόλησή του με την Καλαμάτα. Με την ανδρική ομάδα και ως τεχνικό δίδυμο με τον Τάσο Σιούλα τη σεζόν 1999-2000 συνέβαλαν στο να φτάσει η Μαύρη Θύελλα στους «4» του κυπέλλου Ελλάδος, εξασφαλίζοντας την 9η θέση στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και την έξοδο στο Intertoto.
Είχαν προηγηθεί 6-7 χρόνια στις πρότυπες ακαδημίες της Καλαμάτας, όπου επίσης δούλευαν ο Γιαννιώτης τεχνικός και ο Γιώργος Μπένος.
«Είχε πάρα πολύ καλούς ποδοσφαιριστές η Καλαμάτα» θυμάται ο Βασίλης Γεωργόπουλος, όπως οι Κωστούλας, Μπελεβώνης, Δρούγας, Κουτσουρές (ο Λυμπερόπουλος είχε φύγει), οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν ενταχθεί στη δεύτερη ομάδα σε ηλικία 17-18 ετών και 22-23 πια δημιούργησαν το μικρό αυτό θαύμα…
«Αισθάνομουν πολύ δυνατός σαν άνθρωπος με βάση αυτά που μας παρείχε. Τρία γήπεδα εδώ, προπονητικό κέντρο στο Δυρράχι. Δούλεψε σου έλεγε.
Αυτό που κάνουμε τώρα, που ψάχνουμε να δημιουργήσουμε υποδομές ο Σταύρος Παπαδόπουλος ήταν πρωτοπόρος τότε. Και μάλιστα, αφού έφυγε ο ίδιος, η ομάδα πήρε πολλά λεφτά από τις μετεγγραφές των παικτών που είχαν δημιουργηθεί στην Καλαμάτα. Πουλήθηκαν 10 παίκτες και εισπράχθηκαν 2,5-3 εκατομμύρια. 250 εκατομμύρια για Δρούγα και Κουτσουρέ, 600 δόθηκαν για τον Μπόατενγκ….».
-Για το Μεσσηνιακό η ευχή του Βασίλη Γεωργόπουλου είναι ν’ ανέβει στη Γ’ Εθνική, γιατί έχει καλούς παίκτες και όλες τις υποδομές για να σταθεί σε υψηλότερο επίπεδο, ωστόσο συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς που θεωρούν ότι ο Σταύρος Παπαδόπουλος πρέπει να ξαναπάρει τη Μαύρη Θύελλα.
«Με θλίβει κι εμένα αυτό που συμβαίνει στην Καλαμάτα. Πέρα από το ότι δεν κατάφερε να ανέβει στη Β’ Εθνική δεν είναι δυνατόν να τρέχει στα χωράφια για προπονήσεις. Ο Γιώργος Ράλλης είναι φίλος μου –και ξέρω ότι έχει κάνει πολύ μεγάλη προσπάθεια παίρνοντας την ομάδα πριν δύο χρόνια στη Δ’ Εθνική. Τα πράγματα είναι όμως δύσκολα και πιστεύω ότι πρέπει να εκμεταλλευθεί τις στενές σχέσεις που έχει με τον Σταύρο Παπαδόπουλο, ο οποίος –πιστεύω- δεν έβγαλε ποτέ από την καρδιά του τη Μαύρη Θύελλα- και να κάνει μια προσέγγιση για να επαναδραστηριοποιηθεί στην ομάδα. Μαζί του η Καλαμάτα έζησε μεγάλες στιγμές κι αυτό το αναγνωρίζουν στον κ. Παπαδόπουλο και οι επικριτές του».
-Σε διαφορετική περίπτωση, η …έμμεση συμβουλή στον Γιώργο Ράλλη από το Βασίλη Γεωργόπουλο είναι: «Αν ήμουν πρόεδρος της Καλαμάτας θα έπαιρνα όλους τους 15χρονους, όλους, 20 άτομα, θα προσελάμβανα δύο αξιόλογους προπονητές, θα κράταγα την ανδρική στη Γ’ Εθνική και μετά από 2-3 χρόνια που θα έβγαιναν δέκα πιτσιρίκια θα μπορούσε να έρθει και η άνοδος, αλλά και να εξασφαλιστούν χρήματα με τις μετεγγραφές παικτών που θα βοηθούσαν τη βιωσιμότητα της ομάδας».
Γυναικείο ποδόσφαιρο
Το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι για τον Βασίλη Γεωργόπουλο, αφού από το συγκεκριμένο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ξεκίνησε την καριέρα του ως Ομοσπονδιακός προπονητής, πριν από 4 χρόνια. Με χαρά βλέπει κι ο ίδιος, κατόπιν και των σχετικών οδηγιών της ΟΥΕΦΑ, η ΕΠΟ να ρίχνει ιδιαίτερο βάρος σε αυτό, ενώ θυμάται «Φοβερό κομμάτι, μεγάλη εμπειρία και φοβερές παίκτριες. Το μόνο που τους έλλειπε ήταν η φυσική κατάσταση. Εγώ μπορώ να πω ότι τους φέρθηκα πολύ σκληρά για να τους αλλάξω τη νοοτροπία».
—–
-Ένα ξεχωριστό κομμάτι της συνέντευξης ήταν η αναφορές σε πρόσωπα, που έγινε όχι προσχεδιασμένα, αλλά εν τη ρύμη του λόγου…
Ο Στάθης Κάππος
Ο Στάθης Κάππος, όπως και ο Κώστας Δασκαλάκης είναι δύο περιπτώσεις ποδοσφαιριστών με τεράστιο ταλέντο, που όμως δεν είχαν την επιθυμητή εξέλιξη. Κι αν για τον δεύτερο ο Βασίλης Γεωργόπουλος έχει στο μυαλό του κάποια ελαφρυντικά –όπως το ότι βρέθηκε μόνος του στον Παναθηναϊκό σε ηλικία 15 ετών- για τον πρώτο δεν μπορεί να το …χωνέψει με τίποτα και τον θεωρεί τη μεγαλύτερη αστοχία της σχεδόν αλάνθαστης ικανότητάς του να ανακαλύπτει παίκτες. Να πώς αρχίζει αυτή η ιστορία για τον νυν κόουτς της εθνικής Νέων:
«Όταν ανέλαβα τη δεύτερη ομάδα της Καλαμάτας, με παιδιά από 15 έως 19 ετών το πρώτο που έκανα ήταν ψάξω σε όλη τη Μεσσηνία για ταλέντα. Μεταξύ άλλων πήρα τον Μπεγέτη, Γαλανόπουλο, Θαν. Δρογγίτη.
Κάποια στιγμή ο Μπάμπης Κακούτης μου έστειλε από την Κυπαρισσία τον Στάθη Κάππο. Αυθεντικό ταλέντο, ένα ακατέργαστο διαμάντι, όπως είπα στον Παπαδόπουλο, με φοβερές δυνάμεις και έφεση στο σκοράρισμα. Σε τρεις μήνες έγινε επαγγελματίας, περίπου 17,5 ετών. Έπαιξε 2-3 χρόνια εδώ και μετά πήγε στην ΑΕΚ, όπου όμως κάτι δεν έκανε καλά κι ενώ εντυπωσίαζε όλους τους προπονητές, κάτι που έπρεπε ο ίδιος να διαχειριστεί διαφορετικά στο μυαλό του δεν πήγαινε τελικά καλά. Αντίθετα, παίκτες όπως οι Καλαντζής, Γαλανόπουλος, Γουνουλάκης παίζουν ακόμη. Ήταν πιο προσγειωμένοι, είχαν υπομονή και άντεξαν στον τομέα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αθλητισμού που βέβαια δεν είναι εύκολος».
Η Θένια Ζέρβα
Η Θένια Ζέρβα εκπροσωπεί το μεσσηνιακό ποδόσφαιρο στην εθνική κορασίδων. Ο Βασίλης Γεωργόπουλος θυμάται την πρώτη γνωριμία πριν από λίγα χρόνια, στο αθλητικό κέντρο «Ολύμπικο» που διατηρεί ο πατέρας της, Πήτερ. Παρά τα μακριά μαλλιά, με βάση τις ποδοσφαιρικές ικανότητες, η αρχική εντύπωση ήταν ότι επρόκειτο για αγόρι…
Και φυσικά όταν μιλάμε για κορίτσι, το εύρημα είναι πολύ σπάνιο, με τη Θένια να βρισκει σιγά σιγά τη θέση της στην εθνική ομάδα…
«Πέρυσι και φέτος κάνει θυσία παίζοντας στην Ελευσίνα και τη Γλυφάδα. Το αγαπάει πολύ, προχωράει και πιστεύω θα γίνει από τις καλύτερες παίκτριες. Θα μπει στο Πανεπιστήμιο, μπορεί να πάει και εξωτερικό και μέσα από το ποδόσφαιρο θα έχει την ευκαιρία να φτιάξει τη ζωή της» αισιοδοξεί για το μέλλον της 16χρονης παίκτριας.
Γιώργος Κατίδης
Ο Γιώργος Κατίδης εκτός από το ταλέντο του εξέπληξε αρνητικά το πανελλήνιο πριν λίγους μήνες με την κίνησή του να πανηγυρίσει με φασιστικό χαιρετισμό το γκολ που πέτυχε στο ματς της ΑΕΚ με τη Βέροια.
«Για τον Κατίδη φταίμε ακόμη κι εμείς οι Ομοσπονδιακοί προπονητές. Έκανε διάφορα, ήταν γεμάτος τατουάζ, αν και καλός χαρακτήρας, ήταν πολύ δύσκολος. Αν η ομάδα του είχε έναν ψυχολόγο ίσως να διαχειριζόταν καλύτερα τη συμπεριφορά του. Για το χαιρετισμό πιστεύω πάντως ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει συνειδητά. Θεωρώ ότι πράγματι δεν ήξερε τον συμβολισμό».
Καπίνος και Διούδης
Η συζήτηση για το ότι ένα ταλέντο χρειάζεται και τύχη για να εξελιχθεί έβαλε στη συζήτηση και τους τερματοφύλακες της εθνικής Νέων.
«Βασικός στα τελικά πέρυσι ήταν ο Καπίνος, αλλά τιμωρήθηκε με κόκκινη κάρτα και τη θέση του πήρε ο Διούδης. Έπαιξε δύο παιχνίδια και έγινε ήρωας, κατά κάποιο τρόπο, πιάνοντας το πέναλτι με την Αγγλία και χαρίζοντας την πρόκριση για τον τελικό. Κι εκεί που δεν τον ήξερε κανένας έπαιξε στο β’ γύρο όλα τα παιχνίδια του Άρη. Αν δε γινόταν ποτέ μπορεί να μην έπαιζε ποτέ, αλλά είναι βέβαια και βασικό ότι άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε».
Γιώργος Ανατολάκης
Ο Γιώργο Ανατολάκη ήταν από τις πρώτες «ανακαλύψεις» του Βασίλη Γεωργόπουλου, στα πρώτα του βήματα κι ο ίδιος ως προπονητής στον Εθνικό Πυλαίας (Α’ Θεσσαλονίκης). Ο βετεράνος άσσος του Ολυμπιακού και της εθνικής ήταν τότε 15 ετών και δούλεψε δύο χρόνια υπό τις οδηγίες του Καλαματιανού τεχνικού, ο οποίος τον πρότεινε στον ΠΑΟΚ, όπου οι πόρτες όμως δεν άνοιξαν, σε αντίθεση με εκείνες του Ηρακλή που έβγαλαν κερδισμένο τον «Γηραιό»….
—————————–
Κεφάλαιο: Ταλέντα…
Στο ερώτημα γεννιέται ή γίνεται ο Βασίλης Γεωργόπουλος έχει κατασταλαγμένη άποψη: «Το ταλέντο έρχεται από μέσα, είναι έμφυτο. Ο μεγάλος ποδοσφαιριστής που μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά γεννιέται, αλλά θα πρέπει να συμβαδίζει με το πνεύμα αν το μυαλό για να ολοκληρωθεί και λάμψει», τονίζει και συνεχίζει: «Ο νέος αθλητής πρέπει να τα έχει όλα. Να είναι συγκροτημένος, να κάνει καλή διατροφή, η μόρφωση παίζει σπουδαίο ρόλο στον αθλητή, το περιβάλλον του, οικογένεια και φίλοι, ο μάνατζερ -αναγκαίο κακό πια- και φυσικά αφοσίωση και διάθεση για σκληρή δουλειά. Επίσης, πρέπει να είναι έξυπνος και να αντιλαμβάνεται τη στιγμή, ενώ και η τύχη παίζει το ρόλο της, μακριά από τραυματισμούς και να συναντηθείς με τα …άστρα την κατάλληλη στιγμή».
Έχοντας ένα σαφές μέτρο σύγκρισης, ο Βασίλης Γεωργόπουλος επιβεβαιώνει την κοινή αίσθηση ότι η Μεσσηνία είναι «ποδοσφαιρομάνα»:
«Ο νομός μας είναι ευλογημένος τόπος και πιστεύω ότι οι κλιματολογικές συνθήκες είναι που κάνουν τη διαφορά, καθώς τα παιδιά μπορούν να παίζουν ποδόσφαιρο έξω όλο το χρόνο σχεδόν. Ο κόσμος αγαπάει πολύ το ποδόσφαιρο, υπάρχουν πολλές ομάδες και παράγονες με μεράκι και ικανοί προπονητές.
Αυτό που μας λείπει είναι ένας ηγέτης με όραμα, να αναλάβει το ποδόσφαιρο με μια κεντρική ομάδα, όπου θα συγκεντρωθούν και θα δουλέψει τα ταλέντα, όπως πρέπει.
Παίκτες που ξεχωρίζουν πρέπει να ενσωματωθούν στα 13-14 χρόνια τους σε μια οργανωμένη ακαδημία και δυστυχώς αυτό δεν υπάρχει στη Μεσσηνία. Στα 15-16 πρέπει ν’ ανοίξουν τα φτερά του. Στο εξωτερικό 17 ετών δεν διαθέτουν μόνο σωματοδομή, είναι διαβασμένα, τα ξέρουν όλα και είναι έτοιμα να αντεπεξέλθουν στην πίεση.
Στη Μεσσηνία είναι κάποιες ακαδημίες που δουλεύουν καλά, μέχρι όμως κάποιο όριο ηλικίας. Δυστυχώς έχω 20-30 10χρονα παιδιά να προπονούνται με 2-3 μπάλες. Η μπάλα είναι το ζητούμενο σε αυτές τις ηλικίες. Έχεις τριάντα παιδιά, χρειάζεσαι 40 μπάλες…».
«Αφήστε τα παιδιά ελεύθερα»
«Οι πατεράδες μακριά από τους παίκτες» είναι η απερίφραστη συμβολή του Βασίλη Γεωργόπουλου, όσον αφορά στην εξέλιξή τους:
«Το παιδί ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Σίγουρα το κοντρολάρουμε και του δίνουμε τις σωστές κατευθύνσεις, αλλά το αφήνουμε ελεύθερο να τραβήξει το δρόμο» εξηγεί και δίνει το παράδειγμα γνωστού μεγαλογιατρού της Καλαμάτας που νόμιζε ότι ο γιός του σπούδαζε ιατρική, όμως εκείνος έκανε το όνειρό του πραγματικότητα ακολουθώντας σπουδές στη μουσική…
«Η δουλειά στις εθνικές ομάδες το μεγάλο κέρδος για το ελληνικό ποδόσφαιρο»
Το πρόγραμμα της Ομοσπονδίας για τις εθνικές ομάδες θα είναι το μεγάλο κέρδος για το ελληνικό ποδόσφαιρο, τα επόμενα χρόνια.
Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής έχει ικανότητα μεγάλη και από τον Ρεχάγκελ και εν συνεχεία τον Σάντος έχει πέσει μεγάλο βάρος στις υποδομές.
Έτσι, κατέβηκε το ηλικιακό όριο των εθνικών και δουλεύονται τα παιδιά ένα χρόνο νωρίτερα, στην ομάδα κάτω των 15 ετών, με τον κ. Ελευθεριάδη. Αλλά όλοι έχουμε τα μάτια ανοικτά και προτείνει ο καθένας μας από την περιοχή του τα ταλέντα κι έτσι κανένα δεν χάνεται. Υπάρχουν βάσεις δεδομένων κι ακόμη κι εκείνα που δεν είναι σε πρώτη επιλογή τα ξαναβλέπουμε γιατί τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι ευμετάβλητα και στην εξέλιξη και στην σωματική τους ανάπτυξη».
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
«Σε τρία χρόνια και στην εθνική ανδρών»!
«Μέλι» στάζει ο Βασίλης Γεωργόπουλος όταν αναφέρεται στον 15χρονο επιθετικό Αντώνη Σταθόπουλο, ο οποίος θα αφήσει αυτό το καλοκαίρι την Εράνη Φιλιατρών για την Ολλανδική Τβέντε.
«Τον είχα δει με τη μεικτή Μεσσηνίας πριν από δύο χρόνια και είχα πει στον Βόκολο ότι βρήκα έναν σούπερ παίκτη, αλλά στην εθνική πήγε 6-7 μήνες μετά. Δεν μπορούσε λοιπόν αυτό το διάστημα να πάει χαμένο. Συναντήθηκα, λοιπόν, με τον ίδιο και την οικογένειά του, μίλησα με τον πατέρα του και με τη βοήθεια του Νίκου Κακαλέτρη, ο οποίος ήταν γυμναστής σε σχολείο της περιοχής ετοιμάστηκε να παρουσιαστεί ικανός να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εθνικής.
Δύο φορές την εβδομάδα πήγαινε γυμναστήριο στις 6 το πρωί κι αυτό ήταν φυσικά μια μεγάλη θυσία, τόσο από το παιδί, όσο και από τον Κακαλέτρη, αλλά το αποτέλεσμα ήταν η δικαίωση, με το ταλέντο και τις ικανότητες να στηρίζονται και από τον ανάλογο σωματότυπο.
Σε συνδυασμό και με τις εμπειρίες που πήρε στη Δ’ κατηγορία με την Εράνη ήρθε σαν φυσική εξέλιξη η καθιέρωσή του ως βασικού επιθετικού της εθνικής -15 ετών, η μετεγγραφή του στη Τβέντε και μην σας κάνει εντύπωση αν σε τρία χρόνια βρει μια θέση στην εθνική ανδρών»!
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
