Η ΠΑΛΙΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΑΚΟ…
Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
Συνεχίζει και σήμερα την ξενάγησή του ο φωτογραφικός μας φακός και, όπως πάντα, παρουσιάζει φωτογραφικά στιγμιότυπα και ιστορικά γεγονότα, άγνωστα σε πολλούς φίλους αναγνώστες, κυρίως στους νέους μας, που τον τελευταίο καιρό δείχνουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γνωριμίας για τον τόπο που γεννήθηκαν.
Το σημερινό θέμα είναι «το σιντριβάνι με τα χρυσόψαρα», που πριν από 65 χρόνια αποτελούσε σημείο αναφοράς για τους Καλαματιανούς.
Βρισκόταν στο νότιο άκρο της πλατείας
Βασιλέως Γεωργίου και έγινε μετά την απελευθέρωση, μεταξύ 1947 – 1950, επί δημαρχίας Β. Παλαμάρα.
Για πολλά χρόνια ψυχαγώγησε τους Καλαματιανούς αυτός ο τόπος. Εκεί ήταν η στάση του λεωφορείου με το σχετικό «κιόσκι» και εκεί το σημείο συνάντησης των καλαματιανών «ραντεβού». Αλλά το κυριότερο ήταν ότι πρόσφερε έναν παιδότοπο, όπου τα παιδιά τρελαίνονταν να βλέπουν τα χρυσόψαρα στο συντριβάνι.
Οι μανάδες εύρισκαν λίγη ξεκούραση και οι γέροντες συνταξιούχοι, καθισμένοι γύρω στα καναπεδάκια, περνούσαν τις ώρες τους ευχάριστα.
Λίγο βορειότερα ήταν η οδός Ιατροπούλου. Ένας δρόμος που συνέδεε τη λεωφ. Σιδ. Σταθμού με την οδό Αριστομένους. Πεζοδρομήθηκε απ’ την παρούσα Δημοτική Αρχή. Θύμα κι αυτή της πεζοδρομομανίας που διακατέχει τον κ. δήμαρχο.
Λίγο πιο βορινά, το βολτάδικο ή νυφοπάζαρο όπως είχε ονομαστεί τότε.
Το ονομαστό, λοιπόν, σιντριβάνι με τα χρυσόψαρα τα επόμενα χρόνια σημείωσε μια ιστορική πορεία, που αξίζει ν’ αναφερθεί.
Το 1963, επί δημαρχίας Κώστα Κουτουμάνου, τα «Ψαράκια» καταργήθηκαν και τη θέση τους πήρε ένα νέο σιντριβάνι με χρωματιστούς εναλλασσόμενους πίδακες. Το έργο είχε ανατεθεί στο μηχανικό Γιάννη Λάσκαρη. Το έργο ήταν εκπληκτικό, αλλά, δυστυχώς, κράτησε λίγο διάστημα, λόγω φθηνής και κακής κατασκευής.
Στη συνέχεια εκεί έγινε ένα μικρό ωραίο κηπάριο, το οποίο και δεν κράτησε πολύ. Αργότερα έβαλαν ένα τεράστιο έλατο, το οποίο στόλιζαν χριστουγεννιάτικα κάθε χρόνο.
Η σημερινή παρουσίαση είναι σ’ όλους μας γνωστή. Ένα σιντριβάνι με λευκά μάρμαρα, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, λίγα καναπεδάκια στον εσωτερικό χώρο και γύρω ένα πλήθος από καφετέριες.
Αυτή είναι η σημερινή εικόνα του άλλοτε ιστορικού σιντριβανιού με τα χρυσόψαρα.
Συνεχίζοντας την ξενάγηση ο φωτογραφικός μας φακός έχει επιλέξει διάφορα παλιά ιστορικά «φωτο – ενσταντανέ» της περιοχής αυτής, που δείχνουν την παλιά Καλαμάτα.
Η φωτογραφία που δείχνει το διώροφο σπίτι πίσω απ’ τα «Ψαράκια» ήταν και είναι της οικογένειας Τσουτσουμπρή. Από το ισόγειο γωνιακό κατάστημα παρήλασαν κατά καιρούς: Ζαχαροπλαστείο Λάμπου – γραφεία ΔΕΗ – υποκατάστημα Τράπεζας Alpha κ.ά.
Σήμερα εκεί υψώνεται 5όρωφη πολυκατοικία μ’ ένα πλήθος από γραφεία και επαγγελματικές στέγες. Στο ισόγειο το γνωστό «καφέ – ζαχαροπλαστείο» «Bread» των Αφών Β. Μανέτα.
Λίγο δεξιότερα διακρίνεται ένα οικόπεδο με κήπο. Αυτό αγοράστηκε απ’ το ζαχαροπλάστη Ηλία Κάζο, ο οποίος διατηρούσε κατάστημα στη γωνία των οδών Κολοκοτρώνη και Σφακτηρίας. Στο οικόπεδο έκτισε 3ώροφη οικοδομή, όπως φαίνεται και σήμερα.
Το κομμάτι αυτό της παλιάς Καλαμάτας άφησε πολλές αναμνήσεις σε όλους εμάς, της τρίτης και τέταρτης ηλικίας.
