Το παραπάνω σύνθημα μπορεί να είναι γηπεδικό, αλλά εκφράζει απόλυτα την αγάπη μου για την Καλαμάτα.
Μπορεί σε αρκετούς αυτά που γράφω να φαίνονται εμπαθή, αλλά να είστε σίγουροι ότι αυτή την πόλη, όπως και πολλοί άλλοι, την αγαπάω και θέλω το καλό της.
Το πρωί της Κυριακής περπάτησα το πεζοδρόμιο της Ναυαρίνου. Πέρα από τα παρατημένα και ξεβρασμένα από τη θάλασσα αντικείμενα, παρατήρησα την κατάσταση του πεζοδρομίου.
Σπασμένα παρτέρια, τσιμέντο που έχει φύγει και φαίνονται τα σίδερα, δέντρα που έχουν γείρει στο πεζοδρόμιο και πολλά σκουπίδια, ήταν μόνο μερικά από αυτά που με απογοήτευσαν.
Ας γίνει ένα γενικό ρετουσάρισμα σε αυτό το κομμάτι. Είναι κρίμα να είναι σε αυτή την κατάσταση. Με το να κολλήσουμε 4-5 τουβλάκια σε ένα παρτέρι, δε λύνεται το θέμα.
Π.Μπ.
Καλαμάτα: Όσο με πληγώνεις, τόσο με πωρώνεις
