Η νέα ελαιοκομική περίοδος 2014/15 αναμένεται να επουλώσει τις πληγές της περυσινής και να είναι πιο ισορροπημένη, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Πέρυσι ήταν μια καταστροφή για τη χώρα μας με την παραγωγή να πέφτει στους 110-120 χιλ. τόνους και με κατά τόπους ποιοτικά προβλήματα. Αντίθετα εφέτος η ελληνική παραγωγή αναμένεται να κυμανθεί μεταξύ 250 με 280 χιλ. τόνους με καλές ποιότητες.
Οι πιο αντικειμενικές προβλέψεις αναφέρουν την Κρήτη στους 80 χιλ. τόνους, την Πελοπόννησο στους 100 χιλ. (με Λακωνία και Μεσσηνία γύρω στους 60 χιλ. τόνους).
Όπως πάντοτε, τα τελευταία χρόνια, ο οδηγός του παγκόσμιου τραίνου είναι η Ισπανία. Παρά το ερώτημα των βροχοπτώσεων, οι εκτιμήσεις είναι για 850 με 900 χιλ. τόνους. Να σημειώσουμε ότι τα υψηλά αποθέματα – περί τους 450 χιλ. τόνους – που κλείνει η φετινή χρονιά συγκρατούν τις αυξητικές τάσεις των τιμών.
Εφέτος η μεγάλη έκπληξη αναμένεται να είναι η Τυνησία η οποία με 250 χιλ. τόνους περίπου θα βρεθεί στα ίδια επίπεδα με Ελλάδα και Ιταλία. Άρα η Τυνησία θα είναι σε θέση να εφοδιάζει την ιταλική βιομηχανία καλύπτοντας τη μειωμένη προσφορά της Ισπανίας. Να σημειώσουμε ότι τα τελευταία χρόνια οι τιμές της Τυνησίας κινούνται στο ίδιο επίπεδο με τις ελληνικές.
Μεγάλη παραγωγή και προσφορά στη μεσογειακή παραγωγή θα προέλθει από την Τουρκία με περίπου 200 χιλ. τόνους, αλλά και από το Μαρόκο. Επίσης, να σημειώσουμε ότι, όπως το συνηθίζει, η Ιταλία κρατά κρυφά τα χαρτιά της, αν και η παραγωγή της αναμένεται να κυμανθεί περίπου στα ελληνικά επίπεδα.
Ο καημός των τιμών (και τα συνηθισμένα παιγνίδια)
Αν τα παραπάνω αποτελούν το πλαίσιο που θα προσδιορίσει τις εξελίξεις της νέας χρονιάς, το άλλο ερώτημα που «καίει» όλους είναι η πορεία των τιμών. Πέρυσι, παρά τους 110 χιλ. τόνους της παραγωγής, οι τιμές δεν εκτινάχθηκαν στα ύψη.
Καθώς η φετινή χρονιά ξεκινά στην Ελλάδα με μηδενικά αποθέματα είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι τιμές θα ξεκινήσουν από σχετικά υψηλά. Έτσι, π.χ., στις πρώτες δημοπρασίες της αθηνοελιάς στη Λακωνία που αποτελούν και ένα σημάδι για το τι θα ακολουθήσει, μια εκτίμηση για 3,50 ± 0,20 μάλλον πρέπει να είναι ρεαλιστική.
Δεν είναι, όμως, ρεαλιστική η πρόβλεψη ότι αυτά τα αρχικά υψηλά θα μπορέσουν να διατηρηθούν από τα Χριστούγεννα και αργότερα. Όταν, δηλαδή, αρχίζει η μαζική παραγωγή και προσφορά φρέσκων λαδιών, όταν οι παραγωγοί επείγονται να πουλήσουν γιατί έχουν αυξημένες ανάγκες και έξοδα (συγκομιδή κ.λπ.) και όταν όσοι από τους αγοραστές διαθέτουν ρευστότητα θα πιέσουν να ρίξουν τις τιμές όσο μπορούν. Αυτό, δηλαδή, που συμβαίνει τις περισσότερες χρονιές.
Ένας άλλος παράγων που δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε πόσο θα επηρεάσει είναι τα συσσωρευμένα από πέρυσι προβλήματα. Πόσο, δηλαδή, θα ωθήσουν συνεταιρισμούς, ελαιοτριβείς (ελαιουργούς), εμπόρους, μεγάλους ελαιοπαραγωγούς, να πουλήσουν – έστω και σε μη ικανοποιητικές τιμές – προκειμένου να καλύψουν τα ανοίγματα που κληρονόμησε η περυσινή χρονιά αλλά και η γενικότερη οικονομική κρίση και ύφεση.
Η καλή ποιότητα (στις περισσότερες περιπτώσεις), η παραγωγή κοντά σε ένα φυσιολογικό μέσο όρο των 250-280 χιλ. τόνων, με τις τιμές του έξτρα να κρατηθούν πάνω από τα 2,80 ευρώ (λόγω μειωμένης παραγωγής στην Ισπανία), σηματοδοτούν ένα ικανοποιητικό (;) εισόδημα για την εσοδεία 2014/15. Το οποίο όμως πολύ απέχει από τα υψηλά που θα μπορούσε να σκαρφαλώσει αν: βελτιώσουμε την ποιότητα, εξασφαλίσουμε χρηματοδοτική ρευστότητα το διάστημα Νοέμβριος-Ιούνιος, αυξήσουμε τις πωλήσεις του επώνυμου τυποποιημένου. Πράγματα, δηλαδή, που έχουν ειπωθεί και ξαναειπωθεί χρόνια τώρα, και που ανήκουν στην αρμοδιότητα της Πολιτείας να τα υποστηρίξει, αλλά δυστυχώς αυτή περί άλλα τυρβάζει. Κι ας αλλάζουν άρχοντες των υπουργείων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Όλα τα ίδια ανυπόφορα μένουν…
Πηγή: Βασίλης Ζαμπούνης- olivenews.gr
«Ασπιρίνη» για τους παραγωγούς η φετινή παραγωγή
