Πολλάκις έχουμε γράψει για τους πολλούς κινηματογράφους που υπήρχαν κάποτε στην Καλαμάτα. Οι περισσότεροι ξεκίνησαν τη λειτουργία τους την εποχή του Μεσοπολέμου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η Καλαμάτα ήταν από τις πρώτες πόλεις στη χώρα που απέκτησαν κινηματογράφο.
Αστόρια, Έσπερος, Τριανόν, Σινε- Κάστρο, Τιτάνια, Ηλέκτρα, Βακαλοπούλειον, Απόλλων, Κήπος της Εδέμ, Αστέρια, Αργώ, Σινέ Μελά, Ακρίτα, Ακτή… είναι κάποιοι από τους κινηματογράφους που λειτούργησαν στην πόλη.
Κάποια στιγμή, όμως, ο κινηματογράφος, ή «σινεμάς», χάθηκε, καθώς έκλεισε το γνωστό Βακαλοπούλειο στην οδό Ιατροπούλου και έτσι η πόλη έμεινε «στα σκοτάδια» από άποψη ταινιών στη μεγάλη οθόνη, ενώ για λίγο επαναλειτούργησε ο θερινός «Κήπος της ΕΔΕΜ».
Το μεγάλο αυτό κενό ήρθε να καλύψει το Cine Center, ένας σύγχρονος κινηματογράφος που λειτουργεί από το 2003 στην οδό Καλλιπατείρας, εκεί που ξεκίνησε τη λειτουργία του ο κινηματόγραφος Όασις το 1965.
Ο συγκεκριμένος διαθέτει τρεις αίθουσες, με τους ανθρώπους του να προσπαθούν να είναι πάντα πιστοί στις παγκόσμιες και, κυρίως, πανελλήνιες πρεμιέρες.
Εμείς βρεθήκαμε στο Cine Center και μιλήσαμε με έναν εκ των ιδιοκτητών, τον κ. Βασίλη Μουλά, που δηλώνει σινεφίλ και ο ίδιος. Ενώ κατάγεται από τη Σάμο, πλέον έχει αγαπήσει την Καλαμάτα, ενώ μέσω του κινηματογράφου έχει γνωρίσει πολύ κόσμο. Κοινό τους πάθος, τι άλλο; Μα, φυσικά, η μεγάλη οθόνη.
Τι ταινίες προτιμούν οι Καλαματιανοί; Πώς έχει επηρεάσει η κρίση τον κινηματογράφο; Πού οφείλεται η τόσο μεγάλη επιτυχία της «Ευτυχίας»; Αυτά είναι μόνο κάποια από τα ερωτήματα που θέσαμε στον κ. Μουλά, ο οποίος μας απαντούσε και παράλληλα εξυπηρετούσε τους θεατές, που, φυσικά, αγόραζαν το άμεσα συνδεδεμένο με την προβολή σνακ, δηλαδή ποπ κορν!
Από το 2003 έως σήμερα
Ρωτώντας τον κ. Μουλά τι γίνεται με την κίνηση από το ξεκίνημα του Cine Center μέχρι σήμερα, μας είπε ότι υπάρχουν οι κλασικοί πελάτες που είναι σινεφίλ και πάνε τακτικά. Κατά τον ίδιο, υπάρχουν δύο κατηγορίες: αυτοί που προτιμούν, κυρίως, τις εμπορικές ταινίες και οι άλλοι, που βλέπουν πιο ιδιαίτερες ταινίες, πιο «ψαγμένες».
Οι παραπάνω, όπως εξήγησε, έχουν σχηματίσει μια
ομάδα, με τον ίδιο να γνωρίζει τα γούστα τους και έτσι να προσπαθεί να ικανοποιεί
τις προτιμήσεις τους. Για το λόγο αυτό αρκετές φορές οι ιδιοκτήτες του σινεμά
αποφασίζουν να φέρουν ταινίες που δε θα κόψουν μεγάλο αριθμό εισιτηρίων.
Γενικότερα, όπως μας επισήμανε, τα τελευταία χρόνια η κίνηση είναι πιο «ήσυχη».
Κατά τον ίδιο αυτό οφείλεται στην αλλαγή του κόσμου, κυρίως με την οικονομική
κρίση. Κάποιος δε βγαίνει όσο τακτικά έβγαινε, ενώ θα διαλέξει να πάει είτε για
ποτό, είτε για φαγητό, είτε στο σινεμά, καθώς πλέον έχουν περάσει οι εποχές που
κάποιος θα συνδύαζε δύο, ας πούμε, από τα παραπάνω.
Οι νέοι στο σινεμά
Πέραν, όμως, των διαχρονικών φίλων του κινηματογράφου, υπάρχουν και οι νέοι. Όπως ανέφερε ο κ. Μουλάς, τα τελευταία 5-6 χρόνια αρκετοί είναι αυτοί που μαθαίνουν σιγά σιγά τον κόσμο του κινηματογράφου. Οι περισσότεροι ενημερώνονται για ταινίες από το ίντερνετ, αλλά θέλουν να τις δουν στη μεγάλη αίθουσα.
-Βλέπουμε ταινίες που μένουν για εβδομάδες στις κινηματογραφικές σας αίθουσες. Πρόσφατο παράδειγμα η «Ευτυχία» ή το «Τζόκερ». Τι είναι αυτό που καθορίζει την επιτυχία σε μια ταινία;
Είναι σίγουρα θέμα ταινίας. Υπάρχουν κι άλλες ταινίες που ήταν εφάμιλλες και θα μπορούσαν να κάνουν τα ίδια εισιτήρια με την «Ευτυχία», αλλά τα έκανε αυτή.
Είχε το άστρο φέτος η συγκεκριμένη ταινία, όπως και το «Τζόκερ». Βέβαια, βλέπουμε συχνά το φαινόμενο, όταν μια ταινία πάει καλά, να μην πηγαίνουν οι υπόλοιπες.
Για μένα ιδανικό είναι να υπάρχει μια ισορροπία, παρά να υπάρχει ένα πικ με μια ταινία. Για παράδειγμα, το «Τζόκερ» έπαιξε επί έξι εβδομάδες και κάηκαν έτσι αρκετές ταινίες. Μία από αυτές που χάθηκαν σάρωσε στα Όσκαρ, δηλαδή «Τα παράσιτα». Πέρασε από την πόλη, αλλά ελάχιστοι την είδαν. Οπότε θα την ξαναφέρουμε και το κοινό θα έχει την ευκαιρία να τη δει. Κατά τη γνώμη μου, είναι μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
-Από την άλλη, υπήρξαν ταινίες που έφτασαν ψηλά μόνο και μόνο επειδή προωθήθηκαν ή άλλες που χάθηκαν επειδή δεν έγινε αυτό;
Σίγουρα υπήρξαν τέτοιες ταινίες. Πολλές αδικήθηκαν, ενώ άλλες που δεν περιμέναμε να κάνουν εισιτήρια, τα έκαναν. Οπότε έχει μεγάλη σημασία και η προώθηση που θα κάνει η κάθε εταιρεία.
-Οι ταινίες συνεχίζουν να βγαίνουν με τους ίδιους ρυθμούς ή υπάρχει κάποια αλλαγή;
Οι ταινίες στο εξωτερικό πάνε πολύ καλά. Οπότε δεν υπάρχει μείωση στην παραγωγή. Το σινεμά παραμένει τρόπος διασκέδασης που προτιμούν οι πολλοί, ενώ τον τελευταίο καιρό έχει ανέβει σε παραγωγές η Ασία.
-Άρα η κρίση «δεν χτύπησε» τις ταινίες όπως τις τηλεοπτικές παραγωγές…
Όχι, καμία σχέση. Αυτό ήταν μόνο ελληνικό φαινόμενο. Αν παρατηρήσει κάποιος στο HBO ή στο Netflix συνεχώς βγαίνουν σειρές, αλλά και φοβερές τηλεοπτικές παραγωγές.
-Με τις ελληνικές ταινίες τι γίνεται;
Πολλές βγαίνουν κάθε χρόνο, με τους ανθρώπους τους να προσπαθούν να τις προωθήσουν, όπως, για παράδειγμα, έγινε με την «Ευτυχία». Ωραία ταινία ήταν και αυτή του Τσιμιτσέλη.
Το ζήτημα με τις ελληνικές ταινίες είναι ότι σπάνια θα βγει κάποια με εξαιρετικό σενάριο. Βέβαια, από κάποιο βιβλίο μπορεί να βγει καλό σενάριο. Άλλωστε, έχουν κυκλοφορήσει και καλές ελληνικές ταινίες, όπως πέρυσι ο «Καζαντζάκης», παλιότερα το «Ψυχή Βαθιά», το «Τελευταίο Σημείωμα» κ.λπ.
-Το ίντερνετ και η πειρατεία έχουν επηρεάσει τον κινηματογράφο;
Το ίντερνετ έχει επηρεάσει. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έχει καθαρίσει κάπως το θέμα. Υπάρχουν κι αυτοί που δε θα έρθουν επειδή θα δουν μια ταινία παράνομα, αλλά τουλάχιστον έχει σταθεροποιηθεί η κίνηση σε εμάς.
-Μιλήσατε για το Netflix πριν. Έχει επηρεάσει την κίνηση;
Το Netflix έχει κυρίως καλές σειρές, οπότε είναι κάτι που δεν επηρεάζει τον κινηματογράφο. Κάποιος που βλέπει σειρές, ούτε πριν ερχόταν, άρα ούτε και τώρα που το Netflix έχει μπει σε τόσα σπίτια θα έρθει.
Το Netflix, βέβαια, έκανε μια ζημιά, αλλά την έκανε σε πολλά επαγγέλματα. Έκανε στις καφετέριες, έκανε στα μπαρ, έκανε στα εστιατόρια, αλλά μπορεί να βοήθησε τα καταστήματα που έχουν ντελίβερι.
Έτσι και αλλιώς, οι ταινίες που έχει είναι κυρίως παλιές, ενώ οι σειρές του είναι καλές, αλλά οι σειρές δεν επηρεάζουν τόσο τον κινηματογράφο.
-Αρκετοί πηγαίνουν ή δεν πηγαίνουν να δουν μια ταινία με βάση τις κριτικές που διαβάζουν. Τελικά, τα αστέρια πόσο αντικειμενικά είναι;
Κατά τη γνώμη μου, λίγοι κοιτούν τις κριτικές. Όσο για το αν είναι σωστές ή όχι, ναι, κάποιες είναι σωστές, άλλες όμως επηρεάζονται από άλλους παράγοντες (π.χ. τρόπος διαφήμισης, γνωριμίες κ.λπ.).
Αυτό, βέβαια, δε συμβαίνει μόνο στον κινηματογράφο, αλλά και στο θέατρο, στα βιβλία, στη μουσική κ.ο.κ.
Εγώ θεωρώ ότι ένας θεατής που δεν είναι σινεφίλ, πρώτα ακούει τη γνώμη του φίλου του, όπως, ας πούμε, έγινε με το «Τζόκερ» ή την «Ευτυχία», με τον έναν να το λέει στον άλλον. Είναι η καλύτερη διαφήμιση.
Όσο για κάποιον που έρχεται συχνά στον κινηματογράφο και ξέρει, αυτός θα διαβάσει, θα δει την ταινία και μετά θα κρίνει αν η κριτική κάποιου ήταν σωστή.
Για κάποιους, λοιπόν, όλο αυτό είναι μια εμπειρία. Τους αρέσει να σχολιάζουν ό,τι είδαν με βάση τις κριτικές που διάβασαν. Αρκετοί, δε, έρχονται μετά και συζητούμε για αυτό που είδαν.
-Η τιμή του εισιτηρίου;
Το
εισιτήριο στην Καλαμάτα κοστίζει περίπου όσο και σε όλη την Ελλάδα. Απλά στην
Αθήνα υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, οπότε προσπαθούν με διάφορους τρόπους ο
καθένας να κερδίσουν τον κόσμο. Εμείς, από την πλευρά μας, κάθε Τετάρτη έχουμε
μειωμένο εισιτήριο και πιστεύουμε ότι μια καλή ταινία αξίζει τα χρήματα που θα
δώσει κάποιος.
-Τι ταινίες προτιμά ο κόσμος;
Οι περισσότεροι δε θέλουν ταινίες που προβληματίζουν. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, οι καλύτερες είναι αυτές που προβληματίζουν. Μπορεί σε κάποιον να μην αρέσει το είδος της ταινίας, αλλά να του μείνει η υπόθεση.
Στο κοινό αρέσουν οι ταινίες που έχουν λύτρωση και ας μην έχουν χαρούμενο τέλος. Το να έχουν λύτρωση κάνει το κοινό να φύγει πιο ανάλαφρο από την αίθουσα.
-Κάθε φορά που δημοσιεύουμε το πρόγραμμα βλέπουμε πολλές παιδικές ταινίες…
Παιδικές ταινίες υπάρχουν πολύ περισσότερες σε σχέση με το παρελθόν, ειδικά με την ψηφιακή τεχνολογία. Ταινίες, δηλαδή, που θα έβγαιναν κατευθείαν στο DVD, πλέον έρχονται εύκολα και στον κινηματογράφο, αφού δε μεσολαβεί η διαδικασία του φιλμ. Έτσι υπάρχει πληθώρα ταινιών, από την άλλη βέβαια ο κόσμος δε στηρίζει όλες τις ταινίες.
-Το κοινό της Καλαμάτας αναζητούσε επίμονα θερινό κινηματογράφο και τα τελευταία χρόνια εσείς το τολμήσατε. Μιλήστε μας για αυτό το εγχείρημα…
Ο θερινός κινηματογράφος ήταν μια επιθυμία και δική μας, αλλά και της πόλης, ενώ για αρκετά χρόνια ψάχναμε χώρο. Μην ξεχνάμε ότι η Καλαμάτα έχει ένα ζήτημα με την εύρεση χώρου, ειδικά εμείς που θέλαμε ένα μεγάλο οικόπεδο εντός πόλης. Τελικά, ο χώρος βρέθηκε, αλλά δεν είχαμε την ανταπόκριση που περιμέναμε. Πολλά άτομα το ζητούσαν, αλλά επειδή έχει ξεχαστεί ως καθημερινότητα, το έχουν ξεχάσει και τώρα που δημιουργήθηκε δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμα.
Πάντως, το θερινό σινεμά είναι κάτι διαφορετικό, εκεί ο χώρος είναι ανοιχτός, ο θεατής μπορεί να έχει την μπύρα του και το σνακ του, μέχρι πρότινος να καπνίσει, μιλάμε για μια εντελώς άλλη κατάσταση δηλαδή.
Εμείς δουλέψαμε για τη βελτίωση του χώρου και χρόνο με το χρόνο θα τον κάνουμε καλύτερο, με στόχο να θυμίζει περισσότερο κήπο.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
