Αδιαμφισβήτητα η Αγγελική Νικολούλη είναι μία από τις πιο δυναμικές γυναίκες της ελληνικής τηλεόρασης και, μάλιστα, μοναδική στο είδος της.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν έχουν συγκλονιστεί με τις εκπομπές της, ενώ έχει πολλές φορές καταφέρει να φτάσει στο τέλος υποθέσεις που απασχόλησαν το πανελλήνιο.
Αφοσιωμένη στη δουλειά της, γνωρίζει ότι κινδυνεύει και δέχεται απειλές, αλλά αυτό δεν τη φοβίζει, αφού από την αρχή που μπήκε στο αστυνομικό ρεπορτάζ ήξερε ότι θα έχει αυτή την «κακή παρέα».
Την προσεχή Δευτέρα θα βρεθεί στο κατάστημα Public στην Καλαμάτα, για να παρουσιάσει το νέο της βιβλίο, με τίτλο «Θάνατος με χείλη κόκκινα», ακολουθώντας το «Ονειρεύτηκα το δολοφόνο σου», το οποίο έχει γίνει ήδη best seller.
Μερικές ώρες πριν βρεθεί στην Καλαμάτα το «Θάρρος» μίλησε μαζί της και σας την παρουσιάζει:
-30 χρόνια στη δημοσιογραφία… Μιλήστε μας για αυτή τη διαδρομή. Αν δεν κάνατε αυτή τη δουλειά, τι επάγγελμα πιστεύετε ότι θα σας ταίριαζε;
Μέσα από αυτήν τη μακρόχρονη πορεία συνειδητοποίησα πως ρεπόρτερ γεννήθηκα και σε καμία περίπτωση δε θα άλλαζα την έρευνα για κάτι άλλο.
-Έχετε αγγίξει και εξιχνιάσει υποθέσεις πολύ σκληρές. Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για εσάς;
Οι αποστολές του «Τούνελ» τόσα χρόνια είναι αποκαλυπτικές και επικίνδυνες. Το ήξερα από την αρχή, όταν μπήκα στο αστυνομικό ρεπορτάζ, ότι θα κάνω παρέα με τον κίνδυνο. Για να πορευτώ στη δύσκολη ανηφόρα, απομάκρυνα το φόβο. Μου έχουν συμβεί κατά καιρούς διάφορα απειλητικά γεγονότα, αλλά δε μένω σε αυτά.
-Πολλές φορές έχετε κατηγορήσει την Αστυνομία για αργοπορία ή αδιαφορία. Ποια η γνώμη σας για αυτή;
Δεν κατηγορώ, απλά μεταφέρω το παράπονο των συγγενών αγνοουμένων και αφήνω τους τηλεθεατές να κρίνουν. Δεν μπορείς να μένεις απαθής απέναντι σε υποθέσεις που δηλώνονται σαν απλές εξαφανίσεις και κρύβουν στυγερές δολοφονίες. Γρίφοι που θα έπρεπε να έχουν λυθεί από την αρχή από τις αρμόδιες Αρχές και όχι από μια εκπομπή έρευνας. Έχουμε πολύ ικανούς αστυνομικούς, που εργάζονται υπό δύσκολες συνθήκες. Το γνωρίζω καλύτερα από τον καθέναν, γιατί τυχαίνει να είμαι η πρώτη αστυνομική ρεπόρτερ στην Ελλάδα.
-Ποια είναι η υπόθεση που σας έχει συγκλονίσει περισσότερο αυτά τα χρόνια;
Δεν είναι μία, είναι πολλές. Μην ξεχνάμε ότι το «Τούνελ» συμπληρώνει από το ξεκίνημά του είκοσι χρόνια έρευνας. Τόσες και τόσες πολύκροτες υποθέσεις, που αναστάτωσαν την κοινή γνώμη. Για παράδειγμα, οι ιστορίες Νικολαΐδη – Καλαθάκη, Άλεξ, Κούσογλου, Μαύρης χήρας, Μάριου Παπαγεωργίου και άλλες.
-Τελικά, υπάρχει τέλειο έγκλημα;
Με βεβαιότητα σας λέω, όχι, δεν υπάρχει. Ο τέλειος ερευνητής πρέπει να υπάρχει.
-Συνεχίζετε και φέτος την εκπομπή σας, μια εκπομπή που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Θεωρείτε ότι είναι απλά μια εκπομπή ή κάτι που προσφέρει κάτι παραπάνω στον κόσμο;
Ξεκινάμε στον Alpha την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου, πιστοί στο ραντεβού με τους φίλους τηλεθεατές. Για την τηλεόραση είναι μια κοινωνική εκπομπή έρευνας και αναζήτησης. Τώρα, τι ακριβώς είναι για τους τηλεθεατές, πρέπει να ρωτήσετε τους ίδιους…
-Φως στο τούνελ….. βλέπετε κανένα φως στο τούνελ στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας;
Εάν δεν έβλεπα, θα έπρεπε να ανήκω στους μεμψίμοιρους και τους απαισιόδοξους. Πιστεύω πως βρισκόμαστε στην έξοδο αυτού του σκοτεινού τούνελ που μας παγίδευσαν κάποιοι ανεύθυνοι πολιτικοί.
-Μείνατε ευχαριστημένη από την επιτυχία του πρώτου σας βιβλίου;
Το «Ονειρεύτηκα το δολοφόνο σου» είναι και αυτό best seller. Βασίζεται σε αληθινή, πολύκροτη ιστορία, όπου η γυναίκα, η βασική ηρωίδα, είναι το θύμα.
-Μερικά λόγια για το νέο σας βιβλίο;
Στο «Θάνατος με χείλη κόκκινα» η γυναίκα από θύμα εξελίσσεται σε θύτη και εκτελεί ανθρώπους με απίστευτη ευκολία, αλλάζοντας συνεχώς πρόσωπα. Άλλη μια μυστηριώδης υπόθεση που μελετάται από εγκληματολόγους λόγω της ιδιαιτερότητας της δολοφόνου.
Τα δύο βιβλία είναι τα πρώτα σε μια σειρά από αστυνομικά θρίλερ που θα ακολουθήσουν από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Βασίζονται στην αλήθεια και δείχνουν το προφίλ του εγκλήματος στη χώρα μας.
-Ένα κάλεσμα στον κόσμο για την εκδήλωση της Καλαμάτας…
Από καιρό ήθελα να έρθω στην Καλαμάτα, για να βρεθώ από κοντά με τους φίλους της εκπομπής που μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Τα βιβλία είναι η αφορμή γι’ αυτή τη συνάντηση. Άλλο η τηλεοπτική επαφή και άλλο η προσωπική.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
