Η Τιμία Χείρα, η ανάπλαση στην πλατεία και τη Φαρών και το περιβαλλοντικό πάρκο του Νέδοντα

ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΤΑ ΠΡΑΤΗΡΙΑ ΥΓΡΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
 
Φόροι και ύφεση αδειάζουν τα ντεπόζιτα των αυτοκινήτων και βάζουν λουκέτο σε δεκάδες βενζινάδικα
 
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
 
Δέκα και πλέον χρόνια πίσω έχει γυρίσει η κατανάλωση καυσίμων στην Καλαμάτα εξαιτίας της φορο-ακρίβειας και της ύφεσης στην οικονομική δραστηριότητα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που μας περιέγραψαν χθες ο πρόεδρος των βενζινοπωλών Γιώργος Καπερώνης, αλλά και ο επί χρόνια στη ίδια θέση, Δημήτρης Κατσαρός.
Σύμφωνα με τον πρώτο, από την περίοδο που ξεκίνησε η ύφεση μέχρι σήμερα η κατανάλωση βενζίνης έχει πέσει περισσότερο από 40%, ενώ για φέτος, σε σχέση με άλλες χρονιές, η πτώση στο πετρέλαιο θέρμανσης κυμάνθηκε από 70% έως και 80%. Αποτέλεσμα είναι δεκάδες πρατήρια να κλείνουν στη Μεσσηνία και η πλειοψηφία των υπολοίπων να υπολειτουργούν.
«Το κλίμα στην αγορά καυσίμου είχε στραβώσει εδώ και πολύ καιρό. Όμως, η τετραετία της ύφεσης επιτάχυνε τις διαδικασίες και αυτή τη στιγμή η κατάσταση για τον κλάδο μας είναι δυσβάσταχτη. Δεν υπάρχει ρευστότητα στην αγορά, οι τράπεζες έχουν κλείσει κάθε τρόπο δανεισμού, οπότε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ποια είναι η σημερινή εικόνα. Δε σας κρύβω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να μας δώσουν 20 ευρώ και αναγκαζόμαστε να κάνουμε διευκολύνσεις και υπομονή για να πληρωθούμε, όταν θα βρουν χρήματα.
Και το δυστύχημα είναι ότι, παρά τα μέτρα που ανακοινώνονται κατά καιρούς, το λαθρεμπόριο εξακολουθεί να ανθεί, αφού το κύκλωμα γύρω του είναι πολύ ισχυρό και δεν μπορεί να το ακουμπήσει κανείς. Όλοι δουλεύουν σε βάρος των πρατηριούχων και υπέρ των εταιρειών, που θέλουν να ελέγχουν το εμπόριο καυσίμου μέχρι το τελευταίο του στάδιο», υποστήριξε.
Το ίδια και χειρότερη ακόμα εικόνα μάς περιέγραψε ο Δημήτρης Κατσαρός, πρώην πρόεδρος και επί χρόνια επαγγελματίας στην αγορά: «Η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο και δεν ξέρουμε αν το βαρέλι έχει τελικά πάτο. Ποιος να βάλει σήμερα βενζίνη στο αυτοκίνητό του; Ο άνεργος, ο υπάλληλος ή ο συνταξιούχος, που βλέπουν τους μισθούς τους να κόβονται μήνα με το μήνα; Και μαζί με αυτά προσθέστε τα δικά μας πάγια έξοδα, αλλά και τα διάφορα χαράτσια που πρέπει να πληρώσουμε.
Θεωρώ ότι η κατάσταση για εμάς έχει πλέον τελειώσει, αφού δε βλέπω πώς μπορεί να αντιστραφεί το κλίμα. Με ένα Σαββατοκύριακο που υπάρχει κάποια υποτυπώδης κίνηση, δεν καλύπτονται τα έξοδα. Όταν φτάνει ένας επαγγελματίας, αλλά και ο πελάτης, να δουλεύουν με τεφτέρι, καταλαβαίνετε πλέον τι γίνεται. Και ξέρετε ποια θα είναι η κατάληξη; Όλα θα περάσουν στα χέρια των εταιρειών».
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία σε πανελλήνιο επίπεδο, από το 2009 η μείωση στην κατανάλωση βενζίνης φτάνει το 30% και έχει επιστρέψει πλέον στα επίπεδα του 1999-2000, δηλαδή κάτω από 3 εκατ. μετρικούς τόνους, παρότι ο αριθμός των οχημάτων που «κυκλοφορούν» στους δρόμους έχει αυξηθεί το ίδιο διάστημα πάνω από 60% και ξεπερνά πλέον τα 7,9 εκατομμύρια οχήματα, εκ των οποίων 3,1 εκατ. είναι επιβατικά. Το 2000 κυκλοφορούσαν περίπου 4,9 εκατ. οχήματα (3,1 εκατ. επιβατικά) και η κατανάλωση ήταν μεγαλύτερη από ό,τι σήμερα, ήτοι περίπου 3,3 εκατ. μετρικοί τόνοι.
Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν αυτό που ο καθένας βλέπει εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια στους δρόμους, δηλαδή όλο και λιγότερο μποτιλιάρισμα, αλλά και χιλιάδες λουκέτα σε πρατήρια υγρών καυσίμων, αφού το κόστος τους είναι πλέον απαγορευτικό. Την ίδια στιγμή, η οικονομική δραστηριότητα (φορτηγά, μεταφορές κ.ά.) έχει καταρρεύσει.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση των ΕΛ.ΠΕ., μόνο την τελευταία τριετία έχουν κλείσει περισσότερα από 2.000 πρατήρια (υπολογίζονται σε περίπου 6.200), τρεις εταιρείες εμπορίας, ενώ εκατοντάδες είναι εκείνα που υπολειτουργούν λόγω έλλειψης πελατείας και ρευστού για να αγοράσουν την πανάκριβη βενζίνη.
Μόνο το 2012 έβαλαν λουκέτο περίπου 800-1.000 βενζινάδικα, καθώς η κατανάλωση υποχώρησε κατά τουλάχιστον 17%, ενώ οι μέσες πωλήσεις ανά πρατήριο περιορίστηκαν από τους 3.800 τόνους το 2011 στους 3.400 τόνους το 2012 και το μεικτό περιθώριο κέρδους σε λιγότερο από 5 λεπτά ανά λίτρο για τις εταιρείες εμπορίας και τους βενζινοπώλες, που μέχρι πρότινος ευημερούσαν ως κλάδος.
Εκεί, όμως, που ήρθαν τα πάνω – κάτω είναι στο πετρέλαιο θέρμανσης, η κατανάλωση του οποίου κυριολεκτικά κατέρρευσε μετά την εξίσωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, που εκτίναξε την τιμή του και έφερε την ενεργειακή φτώχεια στο σπίτι του κάθε Έλληνα.
Ενδεικτικό της επιβάρυνσης που έχουν υποστεί νοικοκυριά και επιχειρήσεις είναι ότι η εξίσωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης εκτόξευσε την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης 67,5% υψηλότερα μεταξύ Ιανουαρίου 2011 και Ιανουαρίου 2013. Την ίδια περίοδο το φυσικό αέριο αυξήθηκε 31%, οι αστικές συγκοινωνίες 28%, ο ηλεκτρισμός 27,89%, το υγραέριο 10,6%.
Μέσα στο 2012 πουλήθηκαν μόλις 1,922 εκατ. μετρικοί τόνοι πετρελαίου θέρμανσης, δηλαδή 42% λιγότερες ποσότητες απ’ ό,τι το 2009, ενώ στο πρώτο δίμηνο του 2013 η κατανάλωση κατέρρευσε κατά 70% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2012 (374 χιλ. τόνοι έναντι 1,1 εκατ. τόνων πέρυσι).
Κι όλα αυτά γιατί; Όπως αποδείχτηκε, για να μπουν στα δημόσια ταμεία 55 εκατ. ευρώ περισσότερα, κι ας πάγωσε ολόκληρη η Ελλάδα και μαζί η αγορά.