Ροδάκινα & νεκταρίνια από το Δήμο Καλαμάτας
Οι άνθρωποι, όμως, δεν πρέπει να είναι αντικείμενα ελέους
Έγινε χθες το πρωί διανομή ροδάκινων και νεκταρινιών από το Δήμο Καλαμάτας, τα οποία εξασφαλίσθηκαν με ενέργειές του από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Βεροίας Venus Growers. Πρόκειται για προϊόντα προοριζόμενα για δωρεάν διανομή, χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα φρούτα έφθασαν στην Καλαμάτα με φορτηγό ψυγείο και ανέρχονταν σε περίπου 20 τόνους, η δε διανομή τους έγινε στο βόρειο χώρο στάθμευσης της Κεντρικής Αγοράς Καλαμάτας.
Η Διεύθυνση Πρόνοιας του Δήμου Καλαμάτας είχε δώσει στους δικαιούχους υπηρεσιακά σημειώματα, τις προηγούμενες ημέρες, ενώ εξυπηρετήθηκαν και δικαιούχοι που πληροφορήθηκαν τη διαδικασία την τελευταία στιγμή. Υπάλληλοι του Δήμου Καλαμάτας ξεφόρτωσαν τα φρούτα και η διανομή έγινε από τις δημοτικές υπηρεσίες.
Φρούτα παρέλαβαν περί τους 1.800 με 2.000 δικαιούχους του Δημοτικού Παντοπωλείου, 200 – 250 τρίτεκνες οικογένειες, γύρω στις 500 πολύτεκνες οικογένειες, ενώ δόθηκαν περί τα 1.400 κιλά σε Ευαγή Ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας και μία ποσότητα κατέληξε στους δικαιούχους του δημοτικού συσσιτίου.
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας Μαρία Οικονομάκου, αλλά και άλλοι παράγοντες της Δημοτικής Αρχής, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να… χαιρετηθούν με τον κόσμο.
Άλλωστε, όπως σημειώνει και ο Μακιαβέλι στο βιβλίο του «O ηγεμόνας», το καλό πρέπει να το κάνεις με δόσεις για να σε θυμούνται και να σ’ ευγνωμονούν. Βλέπετε, οι Φαρισαίοι του συστήματος, έχοντας τα μέσα ενημέρωσης στο χέρι τους, μπορούν ακόμα να χαλιναγωγούν την οργή του κόσμου καθηλώνοντάς την σε ανώδυνα κανάλια.
Την ίδια ώρα που δοξολογούν την κατεδάφιση του «σπάταλου» κοινωνικού κράτους, την ίδια στιγμή που θυμιατίζουν τον «κοινωνικό κανιβαλισμό», παραδίδουν μαθήματα φιλανθρωπίας και εθελοντισμού!
Το δέντρο της ελεημοσύνης που προσπαθεί να αναπλάσει τη βιτρίνα του γέρικου σώματος της κοινωνίας των ανισοτήτων και να κρύψει το δάσος της εκμετάλλευσης.
Ούτε τα «φιλανθρωπικά μπαζάρ φρούτων», ούτε η ελεημοσύνη, ούτε, επίσης, οι αγνές προθέσεις χιλιάδων εθελοντών, που δίνουν καθημερινά τη μάχη για την επιβίωση των θυμάτων της κρίσης, μπορούν να αντικαταστήσουν ή να υποκαταστήσουν τις κοινωνικές λειτουργίες ακόμη κι ενός χρεοκοπημένου κράτους.
Δεν μπορείς να χορτάσεις χιλιάδες στόματα με «κοινωνικά συσσίτια» ή «παντοπωλεία», αν δεν αλλάξεις τη λογική η οποία πρεσβεύει ότι το σύνολο των εσόδων ενός κράτους θα πρέπει το καταβροχθίσουν η «ξένη ακρίδα» και οι τράπεζες.
«Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη» επισήμαινε σωστά, πριν από κάμποσο καιρό, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο. «Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη, άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλον και μαθαίνεις από αυτόν. Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».
Με τα μάτια μόνιμα στραμμένα στους φτωχούς και τους ακάλεστους αυτού του κόσμου, αξίζει να θυμάται κανείς αυτές τις μέρες -και πάντα- τα τραχιά λόγια των Αντόρνο – Χορκχάιμερ: «Εμείς οι εχθροί της φιλανθρωπίας δε θέλουμε να ταυτίσουμε τον άνθρωπο με τη δυστυχία, που η ύπαρξή της είναι αίσχος για μας. Πολύ ευαίσθητοι στην αδυναμία μας, δε θα παραδεχτούμε ποτέ ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι αντικείμενο ελέους».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Φωτό: Στασινός Μουτσούλας
