On the road: Άνοιγμα στην πόλη της Καλαμάτας (φωτογραφίες)


Με ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο «εφοδιάστηκαν» όσοι ακολούθησαν το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης
το χορευτικό εργαστήρι “On the road”, που περιηγήθηκε επιλεγμένα σημεία της Καλαμάτας, στο πλαίσιο του 20ού Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού.
Διαβάζοντάς το, επιλέξαμε να παραθέσουμε την άποψη της Μέντης Μέγα, υπεύθυνης ομάδας καταγραφής και χορογράφου, διότι δίνει το στίγμα όσων επιχείρησε να πραγματοποιήσει η ομάδα, δηλαδή «το άνοιγμα στην πόλη της Καλαμάτας»:
 
Αυτή τη σκέψη είχαμε στο μυαλό μας, όταν κάναμε την πρόταση στο 20ό Διεθνές Φεστιβάλ Καλαμάτας για το χορογραφικό εργαστήρι «On the Road» οι χορογράφοι του Συνδέσμου Χορού, Κατερίνα Σκιαδά, Μαρία Κολιοπούλου, Μέντη Μέγα και Μαριέλα Νέστορα.
Το εγχείρημα που είχαμε μπροστά μας ήταν δύσκολο.
Πραγματοποιήθηκε, όμως, χάρη στη συνεργασία μας με το Φεστιβάλ, τους φορείς και τους κατοίκους της πόλης.
Εξ αρχής φανταστήκαμε ένα εργαστήρι που θα ξεδιπλώνεται σε δύο άξονες συγχρόνως. Στον έναν άξονα, η δουλειά των χορογράφων μαζί με τους συμμετέχοντες. Επιλέγουν σημεία της πόλης και χορογραφούν δράσεις ειδικά για τους τόπους αυτούς. Στον άλλο άξονα, η διάχυση των χορογράφων στην πόλη της Καλαμάτας, η γνωριμία τους με τους ανθρώπους της πόλης και η συμμετοχή αυτών των ανθρώπων στην τελική παράσταση.
Η παράσταση είναι στην ουσία μια περιήγηση και μια ενεργοποίηση της πόλης. Το κοινό μετακινείται μέσα στα στενά της πόλης οδηγούμενο από χορευτές, δρώμενα και μουσικές. Κινείται, στέκεται. Επιλέγει πού θα στρέψει την προσοχή του, τι θα αγνοήσει και σε τι θα αφιερώσει περισσότερο χρόνο. Κάποιες στιγμές δεν είναι σίγουρο αν αυτό που βλέπει έχει προσχεδιαστεί ή αν παρακολουθεί μια τυχαία στιγμή στη ζωή της πόλης.
 
Οι ερμηνευτές συνδιαλέγονται με το χώρο, ανοιχτό και κλειστό, αλληλεπιδρούν με τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία. Συγχρόνως στοχάζονται πάνω σε αυτά, μοιράζονται προσωπικές αναμνήσεις, σκέψεις, συναισθήματα που τους προκαλούν οι γωνιές που «κατοικούν», τα κτήρια που προσπερνούν, οι άνθρωποι που συναντούν. Ο χρόνος λειτουργεί συνειρμικά. Οι δράσεις επενδύονται από το τυχαίο στοιχείο, πλουτίζουν με απροσδόκητα επίπεδα ανάγνωσης. Τα σμήνη των πουλιών που περιτριγυρίζουν τις εγκαταλελειμμένες στέγες. Ο καβγάς στο μπαλκόνι ενός διώροφου. Η βροχή που κάνει τον κόσμο να σκορπά.
Η γνωριμία των χορογράφων με την πόλη γίνεται σταδιακά. Πρώτα ερχόμαστε σε επαφή με φορείς της πόλης και επιφανή πρόσωπα, ύστερα με συλλόγους και στέκια και σιγά σιγά αρχίζουμε να διεισδύουμε όλοι πιο βαθιά στον ιστό της πόλης, στα καφενεία, στις στοές, στα τυπογραφεία και στα σπίτια.
Έτσι σχηματίζεται σιγά σιγά ο χάρτης της κοινής μας διαδρομής. Όχι ένας τουριστικός χάρτης, αλλά ένας χάρτης ζωντανός που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί από την κίνηση του κοινού. Ο χάρτης αυτός αποτυπώνεται στο χαρτί από την ομάδα καταγραφής του εργαστηρίου. Μια ομάδα ανθρώπων που μέσα από τη φωτογραφία, το βίντεο, το σκίτσο, τη γραφιστική εικόνα και το γραπτό λόγο αναλαμβάνει να καταγράψει την όλη διαδικασία και να την αναπλάσει με δημιουργικό τρόπο. Μέρος από το αποτέλεσμα της δουλειάς το κρατάτε αυτή τη στιγμή στα χέρια σας. Μετά το τέλος του εργαστηρίου θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο ένα ηλεκτρονικό έντυπο με περισσότερο υλικό από τις πρόβες και την παράσταση.
http://issuu.com/syndesmos
 
Αναλογίσου για μια στιγμή την εικόνα σου. Κάθεσαι πιθανόν σε μια καρέκλα ή στέκεσαι όρθιος με το κεφάλι σκυφτό πάνω από την εφημερίδα που κρατάς. Βρίσκεσαι κάπου στην Καλαμάτα, σε κλειστό ή σε ανοιχτό χώρο. Μήπως είσαι κι εσύ μέρος της χορογραφίας αυτής της πόλης;
Σήμερα. Εδώ. Τώρα
Μέντη Μέγα
 
 
-Το «Θάρρος» ευχαριστεί το φωτογράφο Νίκο Ηλιόπουλο, ο οποίος αποτέλεσε μέλος της ομάδας καταγραφής του δρώμενου, για τις φωτογραφίες που μας παραχώρησε.