Εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα και τους αγνοούμενους της Κύπρου


Σαράντα χρόνια πέρασαν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Υπαπαντής τελέσθηκε από το Δήμο Καλαμάτας μνημόσυνο για την ανάπαυση των ψυχών των πεσόντων το 1974.
Μετά το πέρας του μνημοσύνου ο φιλόλογος Αντώνης Τσίχλης εκφώνησε σύντομη ομιλία, στην οποία τόνισε: «Σύμπας ο Ελληνισμός υποκλίνεται στη μνήμη των πεσόντων αδελφών μας και εκφράζει το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη του προς όλους τους ηρωικούς, Κυπρίους και Ελλαδίτες, υπερασπιστές της Μεγαλονήσου, που αντιμετώπισαν τις ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις του ιταμού εισβολέα σε μία σκληρή και άνιση αναμέτρηση. Ακόμη ως Έλληνες εκφράζομε την πηγαία συμπάθειά μας προς τους οικείους όσων είτε έπεσαν μένοντες πιστοί στο καθήκον προς την πατρίδα είτε είναι ακόμη αγνοούμενοι».
Κατόπιν έλαβε το λόγο η Ρούλα Κατούντα, σύζυγος του αγνοουμένου αξιωματικού Νικολάου Κατούντα. Σε σύντομη παρέμβασή της, συγκινημένη, τόνισε – μεταξύ άλλων – μιλώντας για τις οικογένειες των αγνοουμένων: «Δε θέλουμε οστά, θέλουμε τους ανθρώπους μας. […] Εμείς θέλουμε να λυθεί το ανθρωπιστικό. […] Θα τους περιμένουμε και θα τους καρτερούμε μέχρι να πεθάνουμε».
Στις 10.30 π.μ., στο Ηρώον Ελλήνων και Κυπρίων Αγνοουμένων (Διοικητήριο), ακολούθησε τελετή απόδοσης τιμής σε όσους αγωνίσθηκαν στην Κύπρο κατά των στρατευμάτων του «Αττίλα» και ιδιαιτέρως προς τους αγνοουμένους.
Από ιερέα αναπέμφθηκε ειδική ευχή υπέρ των αγνοουμένων και στη συνέχεια ο δήμαρχος Καλαμάτας διάβασε μήνυμα – ομιλία που είχε αποστείλει ο Κώστας Κόρτας, δήμαρχος Αγλαντζιάς Κύπρου, πόλης που είναι αδελφοποιημένη με την Καλαμάτα. Ο κ. Κόρτας, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην ηρωική δράση στην Κύπρο, κατά του «Αττίλα», ορισμένων Καλαματιανών, τονίζοντας: «Μέσα σε αυτούς τους ήρωες συγκαταλέγονται και οι αδελφοί μας από την Ελλάδα, υπολοχαγός Νικόλαος Κατούντας, ο αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης και ο δεκανέας Θεόδωρος Μασούρας από την Καλαμάτα».
Το μήνυμά του έκλεισε με τα εξής: «Τιμάμε σήμερα τη μνήμη και τη θυσία όσων έπεσαν στον άνισο και άδικο εκείνο αγώνα. Αποτίουμε για μιαν ακόμη φορά τον ύψιστο και μέγιστο φόρο τιμής και απονέμουμε το δίκαιο έπαινο. Υποκλινόμαστε μπροστά στο ανεπανάληπτο μεγαλείο της θυσίας τους. Ας αναπαύσει ο Θεός τις ψυχές των ανθρώπων που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ της πατρίδος και ας ευχηθούμε να εξευρεθεί η τύχη όσων αγνοούνται. Ας γίνει η θυσία τους σύμβολο αγώνα και επαγρύπνησης για όλους μας».