«Πιστεύω ότι η σχέση των αρχαιολόγων και όχι μόνο, αλλά και του κάθε ανθρώπου με τα αρχαία μνημεία, με την αρχαιότητα, πρέπει να ’ναι βιωματική. Άλλωστε, τα αγγίζουμε, τα πιάνουμε, τα βλέπουμε, ζούνε μέσα στην καθημερινότητά μας. Είναι κομμάτι της ζωής μας. Για μένα τουλάχιστον ισχύει αυτό απόλυτα, πέρα από το γεγονός ότι για μένα η Μεσσήνη είναι ένας τρόπος ζωής, είναι modus vivendi, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς την απασχόληση με την Αρχαία Μεσσήνη».
Τα λόγια ανήκουν στον Πέτρο Θέμελη, τον καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας που ανέδειξε την Αρχαία Μεσσήνη σε έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους παγκοσμίως και ο οποίος αυτοβιογραφήθηκε στο «Μονόγραμμα» των Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη, που μετέδωσε χθες βράδυ η ΕΤ1. «Εγώ πιστεύω – εξομολογείται – ότι τα μνημεία πρέπει να συμβάλουν στην οικονομική άνοδο, στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών. Και η Μεσσήνη ακριβώς είναι ένα αναπτυξιακό έργο, κι αυτό αποδεικνύεται από την ανάπτυξη, όχι μόνο του χωριού που λέγεται Μαυρομάτι, αλλά και όλης της Μεσσηνίας σταδιακά».
Ο Πέτρος Θέμελης είναι ο άνθρωπος που έφερε με τη σκαπάνη του στο φως μιαν ολόκληρη αρχαία πολιτεία που είχε ιδρυθεί το 369 π.Χ. σε έκταση 4.000 στρεμμάτων, με στιβαρή οχύρωση, άριστο πολεοδομικό σύστημα: θέατρα, βουλευτήριο, στάδιο, γυμναστήριο, πλήθος ιερών, κρήνες, μνημεία και δεκάδες αγάλματα.
Έργο ζωής η ανασκαφή της Αρχαίας Μεσσήνης εδώ και περίπου 27 χρόνια, ενός αφοσιωμένου στην επιστήμη του καθηγητή, ο οποίος έχει σφραγίσει με την παρουσία και το έργο του την αρχαιολογική έρευνα από την Πέλλα ως την Ερέτρια και από τους Δελφούς ως την Ελεύθερνα στην Κρήτη.
«Η Αρχαία Μεσσήνη – εξιστόρησε στο «Μονόγραμμα» ο ίδιος – έχει το προνόμιο να έχει διατηρηθεί, θα έλεγα, σε πολύ καλή, αν όχι άριστη κατάσταση. Το αυθεντικό υλικό σώζεται περίπου σε ποσοστό 80%, οπότε προσφέρεται για αναστηλώσεις. Η τρίτη διάσταση των μνημείων είναι αυτή που κάνει εδώ τη διαφορά. Και γι’ αυτόν το λόγο και τα μνημεία αυτά μετά τις αναστηλώσεις θα πρέπει να αποκτήσουν κάποια χρήση. Δεν μπορείς να αφήσεις ένα μνημείο αναστηλωμένο, τέλος πάντων, ένα απλό κέλυφος χωρίς να του δώσεις μια χρήση…
[…] Ο χώρος όπου επικεντρώθηκε η δραστηριότητά μας, η ανασκαφική και η αναστηλωτική, αποτελεί το κέντρο της αρχαίας πόλεως, τα δημόσια κτήρια, την αγορά, το θέατρο, το Ασκληπιείο, το ιερό δηλαδή του Ασκληπιού, και το στάδιο…».
Πηγή-Από την «Εφημερίδα των Συντακτών»
