ΜΙΑ ΠΙΤΑ… ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ
Το ραντεβού είχε δοθεί για τις 8 το πρωί της Κυριακής στα γραφεία του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας. Το πρόγραμμα περιελάμβανε την καθιερωμένη κοπή της πίτας. Ο σύλλογος τηρεί μια παράδοση να κόβει την πίτα του σε κάποιο απομακρυσμένο ορεινό χωριό της Μεσσηνιακής γης. Φετινός προορισμός η ‘Άνω Μέλπεια.
Αφού συγκεντρωθήκαμε, ανταλλάξαμε ευχές για το Νέο Χρόνο και με θετική αύρα επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν. Φτάνοντας στη Κάτω Μέλπεια μας υποδέχτηκε ο πρόεδρος του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου και μας πρόσφερε ζεστό τσάι.
Ανασυνταχθήκαμε και ξεκινήσαμε με το σύνθημα του έμπειρου αρχηγού, γνώστη της περιοχής, ο οποίος είχε πάρει όλα τα κατάλληλα μέτρα για την ασφάλειά μας, καθώς σε κάποια σημεία το μονοπάτι περνούσε μέσα από τα ορμητικά νερά του ποταμού της περιοχής. Σύμμαχός μας ο καλός καιρός, με μερικά απαλά σύννεφα να στολίζουν τον ουρανό και να παίζουν με τον ήλιο χωρίς αρχή και τέλος.
Πρώτη μας στάση λίγο έξω από το χωριό. Εκεί κάναμε μια μικρή παράκαμψη από το μονοπάτι για να οδηγηθούμε σε ένα κρυμμένο ειδυλλιακό τοπίο της Ελληνικής φύσης. Τα νερά ενός εντυπωσιακού καταρράκτη έσκιζαν το βράχο, δημιουργώντας ένα μαγευτικό σκηνικό. Η βοή του ποταμού, τα ορμητικά καθάρια νερά, τα πελώρια δέντρα μέσα στην εντυπωσιακή χαράδρα είναι εικόνες που θα μας ακολουθούν για καιρό. Βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες και συνεχίσαμε την πορεία μας στον ανηφορικό χωματόδρομο. Την ομορφιά του τοπίου συνέθεταν ελαιώνες, βελανιδιές, πουρνάρια ενώ η μελωδία του νερού ήταν σύντροφός μας σε όλη τη διαδρομή. Σύντομα μας περίμενε μια ακόμα έκπληξη. Έπρεπε να διασχίσουμε τα ορμητικά νερά του ποταμού για να συνεχίσουμε το μονοπάτι. Με τα κατάλληλα μέτρα, που είχαν πάρει τα έμπειρα μέλη του συλλόγου περάσαμε με ασφάλεια απέναντι.
Κι εδώ το τοπίο παραμυθένιο! Με την ψυχή μου πλημμυρισμένη από την μαγεία, σκέφτηκα πως ούτε ο καλύτερος ζωγράφος δε θα μπορούσε να αναπαραστήσει τόση ομορφιά. Ένας εξίσου εντυπωσιακός καταρράκτης, με κρυστάλλινα νερά μα και άλλοι μικρότεροι που εμφανίζονταν αναπάντεχα από τα κοφτερά βράχια. Θεόρατα πλατάνια, γυμνά με τα κιτρινισμένα φύλλα τους σκορπισμένα στο χώμα, δημιουργούσαν ένα χρυσό χαλί.
Ξαναμπήκαμε στο μονοπάτι και μετά από αρκετή ώρα ξεπρόβαλλε το πανέμορφο χωριό, γαντζωμένο στην πλαγιά του βουνού. Εκεί μας υποδέχτηκαν με θέρμη, οι λιγοστοί κάτοικοι μαζί με τον πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου της περιοχής και τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου μας, όπου είχαν ασχοληθεί με τις απαραίτητες ετοιμασίες.
Καθισμένοι όλοι μαζί μια παρέα, ακούσαμε την δοξολογία και ευχαριστημένοι δεχτήκαμε την ευχή, από τα χείλη του ιερέα για ασφαλείς αναβάσεις.
Η πίτα αυτή έχει μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς το 2013 ο ορειβατικός σύλλογος γιορτάζει τα 20 χρόνια του. Πολλές σημαντικές στιγμές στα τόσα χρόνια, με αμέτρητες αναβάσεις στο εσωτερικό και πετυχημένες αποστολές στο εξωτερικό όπως το 2003 στον Καύκασο (κορ. Elbrouz υψ 5642μ), το 2005 στο Αραράτ, το 2006 στο Παμίρ (όρος Λένιν 7134μ), στις Άνδεις το 2009 και πολλές άλλες…
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε σ’ ένα μέλος, τον οποίο τίμησε με πλακέτα ο σύλλογος, τον Ευάγγελο Μπάκα, που διακρίνεται για το ήθος και το ψυχικό σθένος καθώς έχει αφιερωθεί στους ορεινούς αγώνες τρεξίματος μεγάλων αποστάσεων, με πολλές επιτυχίες και διακρίσεις.
Μέσα σε μια εορταστική ατμόσφαιρα, απολαύσαμε τη ζεστή καλομαγειρεμένη φασολάδα και άλλα εδέσματα και γλυκίσματα, που με μεγάλη επιμέλεια είχαν ετοιμάσει τα μέλη του συλλόγου μας. Τα εύγευστα φαγητά και το κρασί, σε συνδυασμό με την υπέροχη παρέα δεν άργησαν να φέρουν το κέφι. Τραγούδια και χορός κράτησαν μέχρι το απόγευμα. Ο ενθουσιασμός όλων ξεπέρασε κάθε όριο. Όμως πριν ο ήλιος κρυφτεί πίσω από τις κορυφογραμμές, έπρεπε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού.
Οι φιλόξενοι κάτοικοι μας αποχαιρέτισαν εγκάρδια, προσφέροντας στον καθένα μας ένα μπουκάλι τσίπουρο. Με γέλια και πειράγματα, ευχαριστημένοι από τη μέρα που περάσαμε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Ανοίγοντας το παράθυρο της ψυχής, καταλάβαμε πως αν κάτι μας έμεινε, είναι οι στιγμές που μοιραστήκαμε… Πήραμε δύναμη και ελπίδα για το μέλλον, αντίδοτο στη μαυρίλα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας …τη συνοδεία της μυρωδιάς από ένα κλωνάρι φασκόμηλο.
Oλυμπία Φασιλάκη
μέλος του ορειβατικού
συλλόγου Καλαμάτας
