Έρκος Οδόντων
Μέσα στις Απόκριες οι μάσκες έπεσαν και με τη βούλα από την Τουρκία, η οποία με τoν πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο έκανε σαφές προς Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ και Ελλάδα ότι το επονομαζόμενο Προσφυγικό – Μεταναστευτικό δεν είναι παρά ένα στρατηγικό όπλο στα χέρια της για την επίτευξη των σχεδίων της. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που δημιουργεί η ίδια στη Συρία με τις εισβολές της εκεί, στο πλαίσιο της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάννης, αλλά και το φόβο δημιουργίας Κουρδικού κράτους, «παράγοντας» τέσσερα εκατομμύρια προσφύγων.
Ωστόσο, τώρα που βρίσκεται σε αδιέξοδο, δεχόμενη ανηλεές σφυροκόπημα από τις δυνάμεις του Άσαντ και του Πούτιν, με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, εκβιάζει Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ και Αμερική να τη βοηθήσουν, αλλιώς θα αφήσει ένα εκατομμύριο Σύρους μαζί με Αφγανούς, Πακιστανούς, αλλά και Αφρικανούς μουσουλμάνους που έχει μαζέψει στην Κωνσταντινούπολη από την Υποσαχάρια Αφρική, μέσω Turkish Airlineς με συμβολικά εισιτήρια, να περάσουν στην Ελλάδα. Μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργεί μείζον εθνικό πρόβλημα στη χώρα μας. Ήδη από χθες έχει σημάνει συναγερμός στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες έχουν παραταχθεί κατά μήκος των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων μας για να αποτρέψουν την εισβολή.
Το χυδαίο και κατάπτυστο είναι, όμως, η προθυμία της Αμερικής και του ΝΑΤΟ να προστρέξουν να δηλώσουν πως η Τουρκία πλήττεται και χρήζει βοήθειας- που μοιάζει με την παραβολή του άσωτου υιού – παρά την αγορά των S-400 και τη στροφή της προς Ανατολάς. Πλήττεται, δηλαδή, ο εισβολέας που έχει αναστατώσει Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, επειδή ετσιθελικά θέλει να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το 2023, που θα γιορτάσουν τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ο Ταγίπ Ερντογάν να έχει περάσει σε μπόι τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Η συνέχεια του παραλογισμού έχει να κάνει με τις σχέσεις της με τη Ρωσία, με την οποία είναι αντίπαλοι σε Συρία και Λιβύη, αλλά ο Πούτιν θέλει να μη χαλάσει και τις σχέσεις μαζί της, για να διεμβολίσει το ΝΑΤΟ.
Σπαζοκεφαλιά για δυνατούς λύτες η έκβαση αυτής της ιστορίας, αλλά το ζήτημα είναι τι κάνει ή μάλλον τι δεν κάνει η Ελλάδα. Η χώρα μας, υποταγμένη οικονομικά στη Γερμανία και στρατιωτικά στις ΗΠΑ, παρακολουθεί τις εξελίξεις και αντιδρά σπασμωδικά, μη έχοντας μια εθνική στρατηγική, τη στιγμή που διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξή της, αφού δεν έχει κανέναν ισχυρό, πλην Γαλλίας, πραγματικό σύμμαχο.
Επί του πρακτέου τώρα –λυπάμαι που το γράφω γιατί είμαι κάθετα διαφορετικής αντίληψης-, η χώρα μας δεν πρέπει να αφήσει να περάσει σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία ουδείς απ’ αυτούς που έχει ξεπεζέψει ο Ερντογάν απέναντι στα σύνορά μας. Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, η Τουρκία προσπαθεί να μας αλώσει πλέον και έχουμε υποχρέωση ν’ αντισταθούμε. Η Ελλάδα είναι πολύ μικρό μέγεθος γεωγραφικά για να αντέξει έναν τέτοιο όγκο ανθρώπων. Αν οι Ευρωπαίοι θέλουν να καταντήσουν τη χώρα μας αποθήκη ψυχών αλλά και ακραίων στοιχείων, ας αλλάξουμε πολιτική, δίνοντάς τους ταξιδιωτικά έγγραφα να πάνε σε όποιο ευρωπαϊκό κράτος επιλέξουν. Να γίνουν και οι Ευρωπαίοι μέρος του προβλήματος και όχι να έχουμε ελληνικούς εμφυλίους. Ο λαός επιλέγει τους κυβερνώντες για να τον υπηρετούν και να είναι υπερήφανος και όχι για να παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του, διακυβεύοντας την ύπαρξη της χώρας με γελοιότητες τύπου Χάγης, συνεκμετάλλευσης και άλλων δαιμονίων που απεργάζονται ο Σημίτης, ο Ροζάκης, η Ντόρα, ο Γιωργάκης, η Διαμαντοπούλου και οι επιχειρηματικές ελίτ που αποτελούνται από ανθρώπους χωρίς πατρίδα.
Επί του πιεστηρίου, διαβάζω πως η γερμανική Bild γράφει πως η Ελλάδα στέλνει 50 πολεμικά στα νησιά και κλειδώνει τα σύνορά της. Χειροκροτώ, επικροτώ και επαυξάνω. Να τελειώνουμε με τους τσαμπουκάδες των Τούρκων. Παρά τα οικονομικά μας προβλήματα, έχουμε ισχύ. Αποφασιστικότητα χρειάζεται. Θαρσείν χρη, ταχ’ αύριον έσετ’ άμεινον.
Του Δημήτρη Γιατράκου
