Η Ελλάδα είναι μόνη της μπροστά σε μια διεθνή μεταναστευτική κρίση. Δεν την προκάλεσε ούτε συμμετείχε στη δημιουργία της. Δέχθηκε, όμως, συμφωνία -την υπέγραφε και την τηρεί- να επωμιστεί μόνον αυτή το κόστος και τους κινδύνους της αντιμετώπισης της κρίσης, δηλαδή να απορροφήσει μόνον η Ελλάδα απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες απεριόριστο αριθμό προσφύγων και μεταναστών, που θα παραμείνουν εσαεί εγκλωβισμένοι στη χώρα.
Αυτή είναι μια στυγνή αλήθεια, την οποία η προηγούμενη και η παρούσα κυβέρνηση έκαναν μέχρι τώρα ότι δε βλέπουν, ενώ δεν εργάστηκαν ποτέ για τη μεταβολή των απεχθών όρων του ευρω-τουρκικού Σχεδίου Δράσης (2015) και της Ευρωτουρκικής Συμφωνίας για το προσφυγικό (2016). Αντιθέτως, τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση όσο και η παρούσα κυβέρνηση χρησιμοποίησαν το προσφυγικό θέμα ως «διαπραγματευτικό μέσο» για τη διατήρηση των «καλών προθέσεων» των εταίρων – κυρίως του Βερολίνου απέναντι στην ασθμαίνουσα, ακόμα, οικονομικά, Αθήνα:
Η προηγούμενη κυβέρνηση αντάλλαξε την πολιτική επανεισδοχής της στους κόλπους της Ευρωζώνης με τη δημιουργία το 2015 των 5 Hotspot στα ελληνικά νησιά, χωρίς αριθμητικούς όρους και ποιοτικές προϋποθέσεις (πρόσφυγες ή μετανάστες).
Ενώ η παρούσα κυβέρνηση έχει διαβεβαιώσει Μέρκελ και Μακρόν ότι δε θα μεταφερθεί ούτε ένας πρόσφυγας στο έδαφος των χωρών τους.
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα η κα Μέρκελ σε επικοινωνία με τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, του ζήτησε να μην έρθει ούτε ένας πρόσφυγας σε ευρωπαϊκό έδαφος, αλλά ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑΣ πρόσφυγας να επιστραφεί στην Τουρκία, ενώ παράλληλα η Ελλάδα με οποιοδήποτε κόστος να δημιουργήσει 2 νέα hotspot 5.000 προσφύγων το καθένα και άλλο ένα δυναμικότητας 10.000 στη Λέσβο.
Το αντάλλαγμα; Ενισχύσεις προς την Ελλάδα από κοινοτικά κονδύλια ύψους 5 δισ. ετησίως, που θα συμφωνηθούν κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας το δεύτερο εξάμηνο του 2020.
Αυτά μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα. Η θρασύτατη κίνηση του Ερντογάν να θέλει να οικειοποιηθεί συριακό έδαφος (που έχει καταλάβει «προσωρινώς» για την κατασκευή προσφυγικών πόλεων, κόστους 60 δισ., που έχει χρεώσει και απαιτεί από την Ε.Ε., προκειμένου να μην ανοίξει τις ροές προς την Ευρώπη), συγκρουόμενος και πάλι με τον συριακό στρατό επί συριακού εδάφους, οδηγεί σε νέα «προσφυγική πολιορκία» της Ευρώπης με στραγγαλισμό της Ελλάδας.
Η Τουρκία επισήμως – χωρίς καμιά διεθνή αντίδραση από καμιά χώρα και διεθνή οργανισμό- άνοιξε τη στρόφιγγα της «μεγάλης πορείας των προσφύγων» προς την Ευρώπη, αφού προηγουμένως ο ίδιος προκάλεσε νέο προσφυγικό κύμα με τις εχθροπραξίες με τις συριακές δυνάμεις.
Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν δημιούργησε την ευκαιρία να «ξεφορτώσει» τους μεγάλους αριθμούς μεταναστών στη χώρα του (από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ, Ιράν Αφρική κ.λπ.) προς την Ευρώπη, που αρχίζει και σταματά στην Ελλάδα. Στις συνεχείς «διαβουλεύσεις του» με το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον απαιτεί-τώρα- από την Ευρώπη το ποσό των 80 δισ. (!) για να φτιάξει τις προσφυγικές πόλεις για τους Σύρους, ενώ έχει ενημερώσει τον πρόεδρο Τραμπ ότι σχεδιάζει:
•μέχρι τον Αύγουστο να έχει «ξεφορτώσει» 500.000 μετανάστες και
•μέχρι το τέλος του χρόνου άλλους 500.000, σύνολο 1 εκ. μετανάστες μέσα στο 2020…
Το «Σχέδιο- ξεφόρτωμα» του Ερντογάν δείχνει καλά οργανωμένο. Αυτή τη φορά εμφανής στόχος δεν είναι τα ελληνικά νησιά του Αν. Αιγαίου. Είναι τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο. Κι αυτό, γιατί τα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ στη Συμφωνία Ε.Ε.- Τουρκίας για το προσφυγικό του 2016.
Επομένως, το πρόβλημα καθίσταται αμιγώς ελληνοτουρκικό. Έτσι δίνεται η ευκαιρία:
•στην Ε.Ε. να μην παρεμβαίνει, αλλά να «παρακολουθεί στενά την κατάσταση στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης» όπως ανακοινώνει ο Ζοζέ Μπορέλ (Ύπατος Εκπρόσωπος για τις εξωτερικές Υποθέσεις της Ε.Ε., αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Ισπανός σοσιαλιστής), ο οποίος συγκαλεί μάλιστα αυτή την εβδομάδα Συμβούλιο ΥΠΕΞ της Ε.Ε. για την κατάσταση στην Ιλντίμπ της Συρίας και δευτερευόντως για τη μεταναστευτική κρίση στα ελληνικά σύνορα.
•αλλά και στην Ουάσιγκτον να παρακολουθεί εξ αποστάσεως και με μπλαζέ ύφος, αφού «δίνει» το δικαίωμα στην Ελλάδα «να υπερασπίζεται τα εξωτερικά σύνορά της», αλλά και να μη βλάψει τους πρόσφυγες… και
•στο ΝΑΤΟ να «αγκομαχά» για την τύχη της Τουρκίας στη Συρία, προκαλώντας και δικαίως την έντονη αντίδραση της Αθήνας, που βλέπει η μεταναστευτική κρίση που αντιμετωπίζει να μην αξίζει ούτε μια παράγραφο..
Έτσι, η Ελλάδα είναι μόνη της στην αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης που σοβεί έξω από την πόρτα της και απειλεί τα εθνικά συμφέροντα και την εθνική ασφάλειά της.
Η κινητοποίηση ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα στον Έβρο είναι η ελάχιστη απαραίτητη κίνηση, με την προϋπόθεση ότι δε θα υπάρξει θύμα από την πλευρά των μεταναστών, αφού απαγορεύεται ρητώς η χρήση βίας εναντίον προσφύγων. Αλλά, φυσικά, η επιβεβλημένη αυτή κίνηση δεν επαρκεί.
Όπως και δεν επαρκεί η αύξηση των περιπολιών του Λιμενικού στα ελληνικά χωρικά ύδατα για να σταματήσουν να έρχονται καθημερινώς βάρκες «πλοηγούμενες» από το τουρκικό λιμενικό στα ελληνικά ύδατα.
Όπως και στερούνται σημασίας οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι οι «παράνομοι» θα επιστρέψουν απ’ όπου προέρχονται. Αυτό ειδικά αποκτά μορφή κακόγουστου αστείου, αφού η κυβέρνηση ξέρει ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, γιατί όλοι θέλουν μόνον «να ξεφορτωθούν» μετανάστες και τίποτε άλλο.
Έτσι η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με το μέγιστο βαθμό δυσκολίας στην αμφίβολη λύση αυτού του τεράστιου προβλήματος.
Αυτό που δεν κάνει η κυβέρνηση είναι να καταστήσει σαφές στη διεθνή κοινότητα πλέον- και όχι να το μουρμουράει στο εσωτερικό ακροατήριο- ότι το προσφυγικό πρόβλημα ξεπερνά τις αντοχές και τα όρια ασφαλείας της χώρας και ότι η Αθήνα δεν είναι διατεθειμένη να σηκώσει μόνη της την αδιαφορία και το «βόλεμα» της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινότητας.
Με άλλα λόγια, είναι υποχρεωμένη απέναντι στους Έλληνες πολίτες να απαιτήσει εμπράκτως από την Ε.Ε. μεταβολή θέσης και στάσης της απέναντι σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα όπως είναι το μεταναστευτικό/προσφυγικό.
Κι αυτό δε γίνεται με τηλεφωνήματα συμπαράστασης και δηλώσεις στις Βρυξέλλες, αλλά με χρήση όλων των νόμιμων μέσων και «όπλων» από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, ώστε τίποτα να μην προχωρήσει στις Βρυξέλλες αν δεν υπάρξει λύση στο πρόβλημα.
Για να γίνει αυτό, όμως, η Ελλάδα οφείλει να παρουσιάσει η ίδια προς διαπραγμάτευση με τους εταίρους ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης, που θα βάλει σε επίσημη διαπραγμάτευση. Όλα τα υπόλοιπα είναι φληναφήματα.
Επιπροσθέτως, η Αθήνα οφείλει απέναντι στους Έλληνες πολίτες, αλλά και στους δυστυχείς πρόσφυγες/ μετανάστες, να μη δεχθεί τα ύπουλα ευρωπαϊκά σχέδια «μετεγκατάστασης στην ελληνική ενδοχώρα» των προσφύγων από τα νησιά, γιατί αυτό ακριβώς το πρόγραμμα θα αποτελέσει την ταφόπλακα του προσφυγικού σε βάρος των εθνικών συμφερόντων και συμφερόντων ασφαλείας της χώρας.
Υπενθυμίζεται ότι στο Συμβούλιο Κορυφής της 17ης Οκτωβρίου 2019 ο τότε πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιούνκερ είχε εισηγηθεί επί λέξει: «Πρέπει να αναληφθεί επειγόντως δράση για τη βελτίωση των συνθηκών υποδοχής, την αύξηση των μεταφορών προς την ηπειρωτική Ελλάδα από τα νησιά…».
Την «οδηγία» ακολουθεί πιστά ο Κ Μητσοτάκης με μοναδικό αποτέλεσμα την εξέγερση των κατοίκων των νησιών και την πλήρη άρνηση των τοπικών αρχών στην ενδοχώρα στο λανθασμένο αυτό σχέδιο.
Ομοίως η Αθήνα οφείλει να φέρει η ίδια το πρόβλημα στον ΟΗΕ και τα αρμόδια όργανα του Οργανισμού, η Ύπατη Αρμοστεία του οποίου απλώς «επιβλέπει» στο ελληνικό έδαφος τις «διαδικασίες».
Αυτό που οφείλει να αποφύγει η Ελλάδα είναι να μετατραπεί η προσφυγική απειλή σε ελληνοτουρκικό πρόβλημα. Η πρόσφατη ανακοίνωση του ΚΥΣΕΑ κινήθηκε άγαρμπα στο σημείο αυτό, κατονομάζοντας «ασύμμετρη απειλή» την προσφυγική κρίση, προφανώς προς εντυπωσιασμό στο εσωτερικό με άγνοια της βαρύτητας του όρου…
Στην Άγκυρα δε στοιχίζει τίποτα να χρησιμοποιήσει ως μέσο ύψιστης πίεσης απελπισμένες ψυχές εναντίον της Ελλάδας.
Η Ελλάδα απλώς δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει.
Της Κύρας Αδάμ
