Θα ήταν εγκληματικά αφελές να πιστεύαμε ότι αυτό που διακυβεύεται σήμερα στον Έβρο είναι αν θα περάσουν στην Ελλάδα μερικές δεκάδες χιλιάδες “παράνομοι μετανάστες”, που θα προστεθούν στους υπάρχοντες. Αυτό είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα δέχεται ολοκληρωτική επίθεση από την Τουρκία, που αποσκοπεί να αποδομήσει εν συνόλω την εθνική της υπόσταση. Αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να κρατήσει εκτός των εδαφών της τα αφιονισμένα πλήθη που επιτίθενται στα σύνορά της με τη βοήθεια του τουρκικού στρατού και Αστυνομίας, τότε θα έχει υποστεί ένα συντριπτικό αποδομητικό πλήγμα η ελληνική εθνική κυριαρχία εν συνόλω.
Αν αυτό φαίνεται υπερβολικό σε κάποιους, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έχει ξαναγίνει στη σύγχρονη ιστορία. Συγκεκριμένα, αυτό που συμβαίνει σήμερα στα ελληνοτουρκικά σύνορα μοιάζει επικίνδυνα με την “Πράσινη Πορεία” (Marcha Verde) που εφάρμοσε ο βασιλιάς Χασάν ο Β΄ του Μαρόκου το 1975, έτσι ώστε να κατακτήσει την Ισπανική Σαχάρα. Αναλυτικότερα, ήταν οι τελευταίες μέρες της ισπανικής κυριαρχίας στην αποικία της στη Βόρειο Αφρική. Το απελευθερωτικό μέτωπο Πολισάριο διεξήγαγε αντάρτικο εναντίον των Ισπανών και το πιθανόν ήταν ότι σύντομα θα κέρδιζε την ανεξαρτησία.
Όμως, ο Χασάν ο Β’ ήθελε να ενσωματώσει την Ισπανική Σαχάρα στην επικράτειά του. Έπρεπε, λοιπόν, να δράσει. Και έπρεπε να δράσει γρήγορα, πριν από την αποχώρηση των Ισπανών, γιατί τότε θα εμφανιζόταν ότι επιτίθεται σε μια ανεξάρτητη χώρα, ενώ όσο ήταν υπό ισπανική κυριαρχία θα “πουλούσε” επικοινωνιακά ότι απελευθέρωνε μαροκινά εδάφη από την ισπανική αποικιοκρατία. Όμως, ο στρατιωτικός συσχετισμός με την Ισπανία δεν του επέτρεπε συμβατική στρατιωτική ενέργεια. Έτσι, επέλεξε μια ασύμμετρη, θα λέγαμε σήμερα, μέθοδο.
Συγκεκριμένα, μάζεψε περίπου 350.000 «αμάχους», οι οποίοι την 6η Νοεμβρίου του 1975 προήλασαν άοπλοι “ειρηνικά” μέσα στην Ισπανική Σαχάρα, συνοδευόμενοι από περίπου 20.000 στρατιώτες, ανατρέποντας τις ισπανικές στρατιωτικές δυνάμεις που διατάχθηκαν να μην πυροβολήσουν εναντίον των “αμάχων”. Αποτέλεσμα ήταν το Μαρόκο να καταφέρει όντως να επιτύχει τους σκοπούς του και στις λεγόμενες Συμφωνίες της Μαδρίτης της 14ης Νοεμβρίου 1975 να μοιράσει τα εδάφη της Ισπανικής Σαχάρας με την Μαυριτανία.
Η σειρά του Ερντογάν
Εν συνεχεία, βέβαια, το Μέτωπο Πολισάριο ξεκίνησε έναν επίπονο και σκληρό αντάρτικο αγώνα για να απελευθερώσει τη χώρα από τους δύο επικυριάρχους. Κατάφερε να διώξει τη Μαυριτανία, αλλά το Μαρόκο κατέλαβε τα εδάφη που οι Μαυριτανοί εκκένωσαν. Για δεκαετίες, ο πόλεμος μαινόταν και οι Μαροκινοί κατασκεύασαν ένα τεράστιο τείχος μήκους 2000 χλμ. για να αποκλείσουν το Πολισάριο. Ακόμη και σήμερα το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας της Δυτικής Σαχάρας δεν έχει επιλυθεί οριστικά.
“Πράσινη Πορεία”, 1975
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι “άμαχοι” που σε μεγάλους αριθμούς παραβιάζουν τα σύνορα μπόρεσαν και κατέλαβαν μια χώρα στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Την ίδια ακριβώς τακτική φαίνεται πως ακολουθεί σήμερα η Τουρκία του Ερντογάν. Κατευθύνει, δηλαδή, μάζες “αμάχων” πλαισιωμένες από τις τουρκικές κρατικές δυνάμεις, αποσκοπώντας να αδρανοποιήσει την ελληνική εθνική κυριαρχία στη Θράκη, με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό στο μέλλον.
Με άλλα λόγια, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Ελλάδα δέχεται πλήρους κλίμακας επίθεση. Δεν έχουμε “προσφυγική κρίση”, ούτε “διαχείριση μεταναστευτικών ροών”, ούτε οτιδήποτε άλλο από αυτά που παπαγαλίζουν διάφοροι. Δεχόμαστε επίθεση από την Τουρκία, ασύμμετρη και υβριδική, αλλά ολοκληρωτικού χαρακτήρα. Καθαρά και ξάστερα. Και είμαστε στην τελευταία γραμμή άμυνας. Αν πέσουμε στην παγίδα που έπεσαν οι Ισπανοί, τότε θα έχουμε υποστεί συντριπτικό πλήγμα στην εθνική μας κυριαρχία. Δεν υπάρχουν περιθώρια για υποχωρήσεις, δεν υπάρχουν περιθώρια για λανθασμένες αναγνώσεις της πραγματικότητας, δεν υπάρχουν περιθώρια για ατολμίες.
Του Κώστα Γρίβα
