Στην αρχή σε χτυπάει στην άκρη μιας όμορφης μέρας: ο κορωνοϊός, ένας άγνωστος με μεγαλοπρεπές, βασιλικό όνομα, σαν πρωταγωνιστής σε μακρινή ιστορία της Ανατολής, σε επισκέπτεται εκεί που δεν το περιμένεις. Ακάλεστος και εντελώς αυθάδης.
Η μέρα της ξαφνικής συνάντησης μαζί του έμοιαζε κάπως με ειρωνεία: Η Καλαμάτα βρισκόταν σε φουλ ρυθμούς για να γιορτάσει το 8ο καρναβάλι της. Μέχρι που ήρθε η απαγόρευση.
Η ζωή σήκωσε χειρόφρενο, λόγω του…κυρίου που λέμε παραπάνω.
Όμως, όταν ο Δάντης, με σύμμαχό του τον Βιργίλιο, έπιανε από το χέρι τη Βεατρίκη και το έσκαγε από την κόλαση της «Θείας Κωμωδίας», έβγαινε από τον ζόφο του Μεσαίωνα στην άνοιξη της Αναγέννησης.
Τα κατάφεραν ‒ και δεν πρόκειται για θεωρία. Η ζωή συνεχίζεται ακόμα και την ύστατη ώρα: «Μες στην ανθρώπινη ζωή / πώς φτάνει / το κακό / και μας βρίσκει την ώρα που ο άλλος τρώει ή ανοίγει ένα παράθυρο ή έστω περπατάει βαριεστημένα»…
Το “Θάρρος” βγήκε για άλλη μία ημέρα στους δρόμους, και προσπαθεί, μέσω των φωτογραφιών που ακολουθούν, να περιγράψει μια στιγμή, μια ημέρα από τη… ζωή της Καλαμάτας.
Είναι κάτι το αναμφισβήτητο. Η όψη της Καλαμάτας έχει αλλάξει άρδην, μετά και τα τελευταία περιοριστικά μέτρα στην κυκλοφορία.
Διαφορετικά, Πέμπτη πρωί η κεντρική πλατεία θα είχε κόσμο και η Αριστομένους θα είχε “πήξει” από τα αυτοκίνητα
Η ζωή όμως συνεχίζεται. Τι το καλύτερο για ένα τζόκινγκ που βοηθάει και στην ενίσχυση του σώματος, καθαρίζει το πνεύμα και βοηθά στην…αποτοξίνωση από το…βόμβο των ειδήσεων από τα τηλεοπτικά κανάλια
Ευκαιρία για το σκυλάκο να απολαύσει ήρεμα την ηλιόλουστη ημέρα και την οικογένεια με τους φίλους για μια σύντομη βόλτα.
Τώρα, αν είναι εντός ή εκτός της λογικής των τελευταίων μέτρων, δεν χάθηκε και ο κόσμος…
Σχολεία κλειστά, νιάτα ατίθασα, ευκαιρία για βόλτα με το ποδήλατο στην έρημη Καλαμάτα
Το φαινόμενο είχε καταγραφεί και προ κορωνοϊού. Πολλοί άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μένουν όλο και περισσότερο μόνοι.
Βέβαια, για τον κύριο της φωτογραφίας η…στάση στο παγκάκι μπορεί να είναι και μια ευκαιρία για μια ανάσα, ένα βλέμμα στο παρελθόν…
Ο μοναδικός Στράτος Διονυσίου το τραγούδησε με ιδιαίτερη επιτυχία. “Γίνε σίδερο και βράχος να χτυπάει το άγχος, μην σε πάρει από κάτω η παλιό ζωή.
Να βρεις άκρη μην γυρεύεις μην τα δυσκολεύεις, κάθε μέρα που περνάει πίσω δεν θα έρθει. Ο λαός τραγούδι θέλει φτάνουν τα προβλήματα χόρεψε, το τσιφτετέλι κι όλα πια βλαστήματα….
Η φωτογραφία δεν θέλει περισσότερα σχόλια.
Απλώς, να υπενθυμίσουμε στη νεαρή ότι η ζωή είναι ζωηρή και απρόβλεπτη σαν τη θάλασσα στα αριστερά της..
Του Αντώνη Πετρόγιαννη, Φωτογραφίες: Στασινός Μουτσούλας
