Mε το Θάρρος της γνώμης
Ένα αντικείμενο ή μια ημερομηνία με ψυχολογική αξία για την εθνική ιστορία ενός λαού αποτελούν τα εθνικά σύμβολα.
Οι απόψεις, ωστόσο, και οι εύκολες κρίσεις για το ρόλο που παίζουν τα εθνικά σύμβολα είναι πολλές και διίστανται.
Οι ακραίες θέσεις είναι πάντα επικίνδυνες.
Η χώρα μας – όπως πολλοί διατείνονται – δεν είναι κάτι το αποκλειστικά μοναδικό και υπέρτατο σε ολόκληρο τον κόσμο χάριν της ιστορίας και του πολιτισμού της. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για το παρελθόν μας, δεν πρέπει όμως να χάσουμε το μέτρο. Η αλαζονεία οδηγεί σε μικρότητα.
Ζήσαμε οι περισσότεροι Έλληνες από μακριά, κάποιοι εκ του σύνεγγυς, την ακατονόμαστη συμπεριφορά του «γείτονα» Ερντογάν με τους «μετανάστες» στα σύνορά μας στον Έβρο.
Θεωρήσαμε σωστή την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να κλείσει και να ενισχύσει τα σύνορά μας στη συγκεκριμένη περιοχή.
Είδαμε εικόνες αγροτών, κυρίως της περιοχής, να βοηθούν με τα τρακτέρ τους στις περιπολίες.
Είδαμε γυναίκες να ετοιμάζουν τρόφιμα και να τα μοιράζουν σε αυτούς που βρίσκονταν στα σύνορα.
Και ήρθε ο κορωνοϊός.
Έφθασε και η 25η Μαρτίου, εθνική εορτή για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Μας είπαν «βάλτε την ελληνική σημαία να κυματίζει στα μπαλκόνια σας».
Και πάρα πολλοί το έκαναν.
Ανήμερα, δε, της 25ης Μαρτίου είχα διαβάσει ότι πολεμικά αεροσκάφη θα πετάξουν απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας.
Όταν γύρω στο μεσημέρι τα άκουσα να πετούν πάνω από την Καλαμάτα, παρότι από άποψη αντιδρούσα σε κάθε μορφή πατριδοκαπηλίας, βγήκα στη βεράντα του σπιτιού μου και κοιτάζοντας τον ουρανό σκέφθηκα: Η χώρα μου είναι ζωντανή!
Άντα Αποστολάκη
