Αν υπάρχει ένα πρώτο ασφαλές συμπέρασμα για την Ευρώπη εν μέσω της πανδημίας του Covid -19 είναι ότι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της Ενωμένης Ευρώπης και μία από τις βασικές αρχές στη λειτουργία της δεν υπάρχει πλέον: Η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών.
Η ταφόπλακα μπήκε στο τελευταίο Eurogroup- ένα μη θεσμικό όργανο εκ της συστάσεώς του -, το οποίο όμως με τη σιωπηλή αποδοχή όλων των μετρίων και κατώτερων των περιστάσεων Ευρωπαίων ηγετών των τελευταίων δύο δεκαετιών έχει αναχθεί στο απόλυτο όργανο των γερμανικών αποφάσεων για την Ευρωζώνη.
Σε αυτό το πρόσφατο μαραθώνιο Eurogroup με τηλεδιάσκεψη, η Γερμανία και οι δορυφόροι της (Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία) αρνήθηκαν στις βαρύτατα πληττόμενες χώρες από τον κορωνοϊό, σε αριθμούς θυμάτων και κρουσμάτων, αλλά και στον οικονομικό τομέα (Ιταλία και Ισπανία και, κατ’ επέκταση, Γαλλία, Πορτογαλία και Ελλάδα), την έκδοση ευρωομολόγου, που θα υποστηριζόταν από όλες τις χώρες και, κυρίως, από την ευημερούσα – ακόμα- Γερμανία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η σίγουρη έκρηξη του δημόσιου χρέους και η βαθιά ύφεση.
Είναι εύλογο ότι η Γερμανία με χρέος κάτω που 60% του ΑΕΠ θα μπορούσε κάλλιστα να αντέξει την αναλογούσα επιβάρυνση από το ευρωομόλογο. Όμως, σύμφωνα με τις υπάρχουσες σφυγμομετρήσεις, το 65% των Γερμανών είναι κάθετα εναντίον του ευρωομολόγου, γεγονός που έλυσε τα χέρια της κας Μερκελ να απαντήσει με ένα ξερό ΟΧΙ στην πρόταση έκδοσης ευρωομολόγου από εννέα χώρες μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει ήδη απελευθερώσει από ιδίους πόρους το ποσό του 1 τρισ. ευρώ για τη στήριξη της γερμανικής οικονομίας και των γερμανικών επιχειρήσεων.
Και έδωσε τη μάχη για να περιοριστεί η ευρωπαϊκή βοήθεια, για το σύνολο των χωρών μελών της ευρωζώνης σε μόλις 500 δισ. ευρώ, τα μισά από τα οποία θα προέρχονται από τον ΕSM (200 δισ.), τον προθάλαμο των μνημονίων και της τρόικας, που τόσο καλά ξέρει η Ελλάδα.
Με άλλα λόγια, η Γερμανία της κας Μερκελ επέβαλε και πάλι τους όρους της και τους εκβιασμούς της στην υπόλοιπη ευρωζώνη, ώστε η οικονομική διάσωση των χωρών της να μη στοιχίσει στο Βερολίνο σχεδόν τίποτα.
Αυτό απέχει ελάχιστα ή καθόλου από τη θλιβερή διαπίστωση ότι η Γερμανία, στις στιγμές κρίσης, δρα μόνον υπέρ των εθνικών συμφερόντων της και μόνον, στέλνοντας κατευθείαν στο καλάθι τη βασική αρχή της αλληλεγγύης, ακρογωνιαίου λίθου της Ενωμένης Ευρώπης. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μέχρι την κρίση του ευρώ το 2008 και το χειρισμό του ελληνικού προβλήματος..
Το αξιοπερίεργο, όμως, είναι η ευρύτερη – εθνικιστική- συμπεριφορά της Γερμανίας στην παγκόσμια κρίση του κορωνοϊού. Ως γνωστόν, τις τελευταίες ημέρες η Ουάσινγκτον, δια του ΥΠΕΞ κ. Πομπέο, απηύθυνε στη Γερμανία και μέσω των γερμανικών ΜΜΕ πρόταση στο Βερολίνο να επιχειρήσουν μια συντονισμένη προσπάθεια επανεκκίνησης των οικονομιών, βασιζόμενη στα 3 τρισ. δολάρια περίπου τα οποία το Κογκρέσο είναι έτοιμο να ρίξει στη μάχη μαζί με άλλα 3 τρισ. περίπου από γερμανικής πλευράς.
Η απάντηση της Μερκελ ότι «δεν μπορώ να πάω κόντρα στη βούληση του γερμανικού λαού» φαίνεται ότι έχει εξοργίσει-μέχρι του σημείου εκτίναξης απειλών- την πλευρά του Ντ. Τραμπ.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, κατόπιν πρωτοβουλίας του, επικοινώνησε χθες τηλεφωνικώς με την καγκελάριο Μέρκελ ασκώντας έναν ακόμα εκβιασμό. Της ζήτησε να απελευθερωθεί «εδώ και τώρα» προς την Τουρκία το ποσό των 15 δισ. ευρώ, διότι διαφορετικά η Άγκυρα «δε θα μπορέσει να κρατήσει ακόμα για πολύ» τους πρόσφυγες στα εδάφη της, τώρα που ο κορωνοϊός απελαύνει στην Τουρκία.
Η κα Μέρκελ, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, έσπευσε να «καθησυχάσει» τον απειλούντα Ερντογάν, υποσχόμενη άμεση απελευθέρωση ποσού 4 δισ. ευρώ και τα υπόλοιπα σταδιακά.
Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ευρωπαϊκός προϋπολογισμός και καθορισμένα «προσφυγικά κονδύλια» δημιουργεί ερώτημα από πού θα αντλήσει η κα Μέρκελ τα υπεσχημένα 4 δισ. ευρώ.
της Κύρας Αδάμ
