Θα έλεγε κανείς ότι όλη αυτή η περιπέτεια με τον κορωνοϊό θα μας έκανε να εκτιμήσουμε αλλιώς, περισσότερο, τη ζωή. Δυστυχώς, στο κομμάτι της φιλοζωίας τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει, αν δε χειροτερεύει κιόλας η κατάσταση. Είναι πέρα από κάθε φαντασία οι εγκαταλείψεις, οι κακοποιήσεις και οι βασανιστικές εξολοθρεύσεις αδέσποτων (κυρίως) ζώων.
Οι ιστορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας μέσα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ είναι καταιγιστικές σε συχνότητα, οδυνηρές και μακάβριες για τα αθώα θύματα και έχουν ψυχοφθόρο αντίκτυπο, όχι μόνο σε όσους βιώνουν από κοντά την πρακτική και συναισθηματική διαχείριση, αλλά και στους διαδικτυακούς θεατές (ευτυχώς κάποιοι από αυτούς γίνονται έμπρακτοι συμπαραστάτες).
Παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει σε πολλά επίπεδα, η ζωή των αδέσποτων κι εδώ στη Μεσσηνία θυμίζει αρχαία τραγωδία χωρίς κάθαρση. Διαβάστε χθεσινή, ενδεικτική μόνο του τι συμβαίνει στις γειτονιές της Καλαμάτας και του νομού μας, ανακοίνωση του Φιλοζωικού Ομίλου Καλαμάτας:
«Σήμερα το πρωί κληθήκαμε από πολίτη για ένα σκυλί ετοιμοθάνατο, πιθανόν από φόλα, έξω από το 17ο Δημοτικό Καλαμάτας, στην οδό Σπάρτης. Το ζώο διεκομίσθη από εθελοντή μας σε κτηνίατρο, αλλά δυστυχώς κατέληξε. Επικοινωνήσαμε με το Δήμο και καλέσαμε το Α.Τ Καλαμάτας, που ήρθαν κατευθείαν και τους ευχαριστούμε που πάντα μας στηρίζουν, για να γίνει καταγραφή του γεγονότος. Είναι το δεύτερο ζώο που πεθαίνει μέσα σε λίγες μέρες στο ίδιο μέρος. Δεν επέλεξαν να ζουν στο δρόμο, δεν επέλεξαν αυτή τη ζωή. Αντί ο κάθε πολίτης να προσπαθεί να βρει μια σωστή λύση για αυτά τα πλάσματα, κάποιοι ανάμεσά μας σκορπίζουν το θάνατο με έναν τόσο βάναυσο τρόπο. Παρακαλούμε εάν κάποιος γνωρίζει οτιδήποτε για αυτές τις 2 περιπτώσεις των ζώων, να επικοινωνήσουν μαζί μας ή με το Α.Τ.».
Πώς γίνεται κάποιοι να σκορπίζουν το θάνατο αδιακρίτως και να μένουν σχεδόν πάντα ατιμώρητοι και το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται χωρίς τέλος; Ο συγκεκριμένος σκύλος ψυχορραγούσε ακριβώς έξω από το σχολείο, που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν γεμάτο παιδιά, εκτεθειμένα σε σοκαριστικό θέαμα και ενδεχομένως στον κίνδυνο να αγγίξουν από περιέργεια ή απροσεξία το δηλητηριασμένο δόλωμα, το οποίο ήταν τόσο δραστικό που σκότωσε το άτυχο ζώο μέσα σε πολύ λίγη ώρα. Από πού προμηθεύονται οι δράστες αυτές τις ουσίες; Και με ποιο δικαίωμα ή, έστω, ορμώμενοι από ποια λογική, αφαιρούν τις ζωές αθώων πλασμάτων, εξουθενώνοντας και σκοτώνοντας μαζί τους εθελοντές που κάνουν καθημερινό αγώνα να σώσουν ζωές και να διασώσουν την ανθρωπιά μας, όσους συμπάσχουν βαθιά βλέποντας ένα πλάσμα να υποφέρει και όσους νοιώθουν οργανικό μέρος μιας ενιαίας φύσης.
Θα αλλάξει ποτέ αυτός ο κόσμος;
Θα αλλάξει όταν στα μάτια του άλλου δούμε τον εαυτό μας…
Χ.Ε.
