Οι ανάγκες για φιλοξενία ηλικιωμένων σε κλειστές δομές αυξάνονται στη Μεσσηνία, όχι όμως και οι θέσεις, όπου εξακολουθεί να παρατηρείται μεγάλη έλλειψη. Τις μέρες της καραντίνας, σε πολλές περιπτώσεις, οικογένειες επέλεξαν να κρατήσουν στο σπίτι τους ηλικιωμένους και έτσι μειώθηκαν σημαντικά τα σχετικά αιτήματα. Τώρα, όμως, αυτά έχουν αρχίσει και πάλι να αυξάνονται, ενώ τα αιτήματα μπαίνουν σε λίστες αναμονής.
Αυξάνεται η ζήτηση
Όπως σημείωσε η υπεύθυνη κοινωνική λειτουργός της Διεύθυνσης Κοινωνικής Μέριμνας Μεσσηνίας Αθηνά Μαγκουρίλου, αρκετές οικογένειες από τη στιγμή που ξεκίνησε η ιστορία με τον κορωνοϊό, και όπου υπήρχε η δυνατότητα, προτίμησαν να κρατήσουν τους ηλικιωμένους στο σπίτι, τόσο για την προστασία τους όσο και στη συνέχεια γιατί τα ιδρύματα σταμάτησαν να δέχονται νέες εισαγωγές.
Ακόμα και τώρα, όμως, δεν έχουν ανοίξει στο 100% οι θέσεις στα ιδρύματα, ενώ κι για όσες έχουν ανοίξει, εφαρμόζονται τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας. Δηλαδή, ο ηλικιωμένος που γίνεται δεκτός σε ένα ίδρυμα, υποβάλλεται σε τεστ πριν μπει. Μόλις μπει μένει σε απομόνωση τις μέρες που προβλέπονται πριν ενταχθεί κανονικά στη ζωή του ιδρύματος και ξεκινήσει συναναστροφή με τους υπόλοιπους φιλοξενούμενους.
Τώρα που τα πράγματα έχουν ηρεμήσει λίγο, όπως σημείωσε η κα Μαγκουρίλου, αυξάνεται η ζήτηση και υπάρχουν σε εκκρεμότητα αρκετές αιτήσεις. «Η ζήτηση, δυστυχώς, δε σταματά ποτέ. Απλώς κάποιες οικογένειες που είχαν τη δυνατότητα, προτίμησαν να κρατήσουν τους ηλικιωμένους στο σπίτι. Το μόνιμο πρόβλημα είναι οι λίγες θέσεις στα ιδρύματα. Η Μεσσηνία χρειάζεται τουλάχιστον ακόμα μια κλειστή δομή», τόνισε η κα Μαγκουρίλου.
Περιορισμένες θέσεις
Η αναμονή για την ικανοποίηση μιας αίτησης μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τον ένα χρόνο, ενώ καθώς οι αιτήσεις πλέον γίνονται πανελλαδικά και μέσω ΕΟΠΥΥ, στα δύο ιδρύματα της Μεσσηνίας φιλοξενούνται και άτομα από άλλους νομούς της Ελλάδας. Όταν, δε, μια οικογένεια βρίσκεται σε αδιέξοδο, ηλικιωμένα άτομα της Μεσσηνίας στέλνονται σε δομές σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Οι δυνατότητες στη Μεσσηνία παραμένουν πολύ περιορισμένες. Η «Στέγη της Εκκλησίας» δέχεται και απόρους και διαθέτει περίπου 75 κλίνες, ενώ το Γηροκομείο διαθέτει 91 κλίνες. Οι ανάγκες, όμως, είναι πολύ μεγαλύτερες, ενώ πλέον υπάρχουν και οι περιορισμοί λόγω κορωνοϊού.
«Οι οικογενειακές σχέσεις έχουν αλλάξει και είναι πολύ δύσκολο να φροντίσεις έναν ηλικιωμένο στο σπίτι. Φαίνεται πλέον να υπάρχει πιο μεγάλη εμπιστοσύνη στις δομές», πρόσθεσε η κα Μαγκουρίλου.
Επίσης, μια καινούργια κατηγορία ανθρώπων που ζητούν βοήθεια και εισαγωγή σε ιδρύματα, είναι άτομα που έχουν οικογενειακό περιβάλλον και πιθανόν ένα μικρό εισόδημα, αλλά είναι τέτοια τα προβλήματα υγείας που δεν μπορεί να λειτουργήσει το θέμα της ιατρικής φροντίδας στο σπίτι.
Της Βίκυς Βετουλάκη
