Σε ηλικία μόλις 42 ετών έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο μαθηματικός και πρόεδρος του Ομίλου Αγωνιστικού Μπριτζ Καλαμάτας, Δημήτρης Κατσίποδας, βυθίζοντας στο πένθος τους οικείους του και όσους τον γνώριζαν, καθώς ήταν ιδιαίτερα αγαπητός.
«Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα θλίψης για τον όμιλο μας. Ο πρόεδρος μας Δημήτρης Κατσίποδας δεν είναι πια ανάμεσά μας. Αισθανόμαστε οδύνη για την απώλεια ενός νέου και καλοσυνάτου ανθρώπου. Ευχόμαστε θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του», αναφέρει σημερινή ανακοίνωση του ΟΑΜΚ, ενώ συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε και η Ομοσπονδία του αθλήματος: «Ο σε όλους αγαπητός και πάντα δραστήριος πρόεδρος του Ομίλου της Καλαμάτας (ΟΑΜΚ) άφησε την τελευταία του πνοή χθες, αιφνίδια και απροσδόκητα, στα 42 χρόνια. Ο τελευταίος αποχαιρετισμός θα γίνει αύριο Τρίτη 23 Ιουνίου 2020 στον Ιερό Ναό Αναστάσεως στην παραλία της Καλαμάτας, στις 17:30. Η ΕΟΜ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους φίλους και τους συναθλητές του».
Σπαραξικάρδιο είναι και το μήνυμα του συνεργάτη του, Αλέξανδρου Θάνου, με το οποίο αποχαιρετά τον άτυχο Δημήτρη Κατσίποδα, αναπολώντας κοινές στιγμές, μη μπορώντας να πιστέψει το αναπάντεχο:
«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή τη στιγμή γράφω γι’αυτό το λόγο..
Ξεκινήσαμε μαζί πριν μια σχεδόν πενταετία τη δουλειά μας. Παλέψαμε μαζί, και μέχρι και χθες αυτό κάναμε. Λάθη επί λαθών μου τα διόρθωνες με τον κλασικό σου τρόπο. Με κορόιδευες κάθε μέρα, παντού. Μου φώναζες και πάντα γινόμασταν θέαμα..
Τέσσερα χρόνια, κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κάθε μέρα να με κάνεις καλύτερο άνθρωπο, καλύτερο δάσκαλο, με έναν τρόπο που μόνο εμείς οι δυο καταλαβαίναμε.
Θυμάμαι μια μέρα να γυρίζουμε από το Αγρίνιο που είχαμε πάει για μπριτζ και σου εκμυστηρεύτηκα πόσο λάθος έκανα τόσα χρόνια που είχα απόσταση από τον ξάδερφο μου. Σου είπα ” έπρεπε να μάθω Μπριτζ για να σε γνωρίσω καλύτερα και να ταξιδέψουμε;”..
Με την απόλυτη απάθεια σου, γυρίζεις και μου λες “γιατί; Μήπως έμαθες και Μπριτζ;”. Δε γούσταρες εξομολογήσεις και συναισθήματα. Δεν μπορούσες να διαχειριστείς το γεγονός ότι κάποιος άνθρωπος σου χρωστάει τόσα πολλά..
Αγαπούσες το φροντιστήριο και ας προσπαθούσες να με εμποδίσεις στην αρχή γιατί φοβόσουν την αποτυχία μου. Ήταν το πρώτο λάθος που κατάλαβες αλλά δεν το παραδέχτηκες. Δούλεψα τόσο πολύ για να λάβω την επιβεβαίωση σου και ξέρω πως από πίσω μου καμάρωνες για μένα..
Μια δύναμη χθες με έσπρωξε παρά την κούραση μου , να σας βρω στην ταβέρνα μας με το Σπύρο. Γελούσαμε με τις ιστορίες σου από το πανεπιστήμιο και το 5ο θέμα που βρήκες καταλάθος γραμμένο στο θρανίο και πέρασες το μάθημα.. Εκεί άλλη μια φορά, μας εξέπληξες. Άσχημα όμως..
Έφυγες με μένα και το Σπύρο να σου φωνάζουμε να κρατηθείς και ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν πήγαν όμως. Αν χαίρομαι για κάτι, είναι που αυτή την τελευταία μας στιγμή τη ζήσαμε μαζί. Δεν θα ήθελα να χτυπήσει ένα τηλέφωνο και να μάθω κάτι τέτοιο. Ήταν η χειρότερη στιγμή μου αυτά τα 30 χρόνια, η φιγούρα του γιατρού και ο πάγος σε όλους μας έξω από το δωμάτιο.
Σήμερα τα ξημερώματα, κόπηκα στη μέση. Σήμερα παγωμένος απαντώ στα τηλέφωνα και λέω σε όλους ότι δεν είναι ψέμα. Κανείς δεν το πιστεύει.
Τα παιδιά μας τα περίμενα στην τάξη σήμερα και ήθελα να τους κοιτάξω στα μάτια, να τους πω ότι δεν είσαι εδώ πια μαζί μας. Μακάρι να έβλεπες τα μάτια τους ..Σ’ αγαπούν πολύ. Αυτή είναι η αμοιβή σου και σου ανήκει δικαιωματικά..
Θα συνεχίσω να ζω και να κολυμπάω με κάθε φουρτούνα γιατί στη σχέση μας, εγώ είχα το θράσος και το θάρρος της καρδιάς και εσύ το μυαλό και τη λογική.. Αλλά μου έμαθες να τα συνδυάζω και τα δύο.
Αυτή τη στιγμή θα με κατσάδιαζες που αναρτώ όλα αυτά γιατί δε σου άρεσε η δημόσια έκθεση. Όμως , θέλω όλοι οι άνθρωποι που μας ξέρουν και σε αγαπούν, να μάθουν πώς σήμερα ο Θεός στέρησε ένα φίλο, ένα δάσκαλο, έναν αδερφό, ένα πρόεδρο, έναν άνθρωπο ανεκτίμητο..
Αντίο για τώρα..
Σ αγαπώ τόσο πολύ και δεν με άφησες ποτέ να στο πω και τώρα πονάει αφάνταστα..
Παραμένω πάντα Ξάδερφος Κατσίποδα!
Αναπαύσου αδερφέ μου.».
