Χωρίς γνωμοδότηση για τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων
Με… Μάνο Λοΐζο ξεκίνησε προχθές την εισήγησή του για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του δρόμου Καλαμάτα- Ριζόμυλο ο εισηγητής και αντιδήμαρχος Νίκος Μπασακίδης.
Μας θύμισε την επιτυχία του συνθέτη “Ο δρόμος”, λέγοντας ότι “ο υπό συζήτηση δρόμος έχει τη δική του ιστορία”. Κι όντως, έτσι είναι, αφού στα αρχεία του “Θάρρους” είναι καταγεγραμμένο αίτημα των κατοίκων της Πύλου από το 1910! Παραπάνω από δύο αιώνες δηλαδή.
Εκτός, όμως, από το δρόμο, και η συνεδρίαση είχε τη δική της ιστορία. Εν ολίγοις, δίχως να εκφράσει άποψη μέσω απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, επί του θέματος «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου: “Οδικός άξονας νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, τμήμα Καλαμάτα – Ριζόμυλος”», ολοκληρώθηκε η προχθεσινή συνεδρίαση στο αμφιθέατρο «Αλέξανδρος Κουμουνδούρος».
Το Σώμα κλήθηκε να ψηφίσει επί δύο προτάσεων, της Δημοτικής Αρχής και παρατάξεων της αντιπολίτευσης, ωστόσο καμία δεν έλαβε την απαιτούμενη πλειοψηφία και, ως εκ τούτου, καταψηφίστηκαν.
Στη συνεδρίαση τοποθετήθηκαν – μεταξύ άλλων – οι βουλευτές Μεσσηνίας Μίλτος Χρυσομάλλης και Περικλής Μαντάς και ο γενικός διευθυντής Συγκοινωνιακών Υποδομών, Ιωάννης Καρνέσης, ο οποίος παρείχε διευκρινίσεις και έδωσε απαντήσεις επί της μελέτης.
Τη συνεδρίαση παρακολούθησαν, επίσης, ο πρώην δήμαρχος Γιώργος Κουτσούλης, ο περιφερειακός σύμβουλος Θανάσης Πετράκος και ο τέως βουλευτής, Πέτρος Κωνσταντινέας.
Το ιστορικό της συνεδρίασης
Καταλυτικός παράγοντας στη συνεδρίαση υπήρξε η παρουσία του Ιωάννη Καρνέση, ο οποίος στις παρεμβάσεις του ξεκαθάρισε πολλά πράγματα. Πρώτον, τελείωσε ο… μύθος με την περιβόητη “παραλιακή χάραξη”, αφού υποστήριξε ότι δεν υπήρχε μελέτη βιωσιμότητας του έργου, γιατί θα γινόταν με χρήματα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που προφανώς δεν υπήρχαν, ο δρόμος δεν ήταν περιβαλλοντικά αδειοδοτημένος σε όλη του την έκταση, είχε προβλήματα γιατί βρισκόταν σε πλημμυρική ζώνη και, τέλος, στην ανάλυση κόστους- οφέλους η… παλάντζα έγερνε επικίνδυνα.
Επίσης, μετά το 2015 οι κανονισμοί χρηματοδότησης και έγκρισης οδικών έργων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή άλλαξαν, μια και μας έστειλαν “ντιρεκτίβα” ότι στη Νότια Ευρώπη κατασκευάζονται έργα “εκτός πραγματικότητας”.
Στο σημείο αυτό, ο κ. Καρνέσης εξήγησε ότι με τα δεδομένα μετά το 2015 δε θα κατασκευάζονταν ο δρόμος Λεύκτρο – Σπάρτη και η Περιμετρική Οδός Καλαμάτας!
Και συμπλήρωσε: “Η σύγκρουση με την πραγματικότητα δεν είναι εφικτή”. Επομένως, προχωράμε σε ένα οδικό τμήμα επί της υφιστάμενης χάραξης, με τις όποιες βελτιωτικές παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν επ’ αυτού.
Το έργο γίνεται με Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα και σε ό,τι αφορά τους πολίτες, θα πληρώσουν 50 εκατομμύρια εφάπαξ και 25 εκατομμύρια το χρόνο για 26 χρόνια, ως αμοιβή διαθεσιμότητας, ενώ ο χρόνος κατασκευής θα είναι περίπου τέσσερα χρόνια αφότου ολοκληρωθούν τα… διαδικαστικά του διαγωνισμού.
Η Δημοτική Αρχή πρότεινε τη γνωστή θέση της: το Δημοτικό Συμβούλιο να υπερψηφίσει την πρόταση ότι “δε γνωμοδοτεί θετικά” επί της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την αναβάθμιση της υφιστάμενης οδού Καλαμάτας-Ριζόμυλου, μέχρι να ενσωματωθούν σε αυτή συγκεκριμένες βελτιώσεις και να ενσωματωθεί οδός ήπιας κυκλοφορίας που θα συνδέει το αεροδρόμιο με τη δυτική παραλιακή περιοχή.
Η πρόταση δε βρήκε ευήκοα ώτα στις υπόλοιπες παρατάξεις και καταψηφίστηκε με 22 ψήφους κατά και 15 υπέρ. Σε αντίθεση, οι περισσότερες παρατάξεις της αντιπολίτευσης κατέθεσαν τη δική τους πρόταση. Κι αυτή ήταν ότι γνωμοδοτούν υπέρ της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την αναβάθμιση του υπάρχοντος δρόμου Καλαμάτας-Ριζόμυλου, αλλά ταυτόχρονα ζητούν να αξιολογήσει και να αποδεχτεί, εάν είναι εφικτό, συγκεκριμένες βελτιωτικές προτάσεις που κατέθεσαν. Η πρόταση πήρε 18 θετικές ψήφους και 18 αρνητικές.
Ο πρόεδρος του Σώματος, Δημήτρης Πολίτης, κάνοντας χρήση του δικαιώματος της διπλής ψήφου, ακύρωσε κι αυτή την πρόταση. Εδώ να σημειώσουμε ότι αν δεν υπήρχαν… εσκεμμένες απουσίες, η πρόταση θα είχε άλλη τύχη.
Οξύμωρο ήταν και το θέμα των απόψεων των δύο κυβερνητικών βουλευτών που ήταν παρόντες. Ο Μίλτος Χρυσομάλλης προσπαθούσε να περιγράψει ως ιδανική επιλογή την παραλιακή χάραξη και ανέφερε ότι δεν υπάρχει ακόμη απόφαση από τη σημερινή κυβέρνηση για το αν θα αναβαθμιστεί ο υφιστάμενος δρόμος ή θα κατασκευαστεί νέος δρόμος στην υφιστάμενη χάραξη.
Από την άλλη, ο Περικλής Μαντάς τόνισε ότι προφανώς και το υπουργείο Υποδομών έχει επιλέξει την αναβάθμιση του υφιστάμενου δρόμου, γι’ αυτό και συνεχίζει το διαγωνισμό, σημειώνοντας επίσης ότι η συγκεκριμένη επιλογή είναι μονόδρομος.
Για το τέλος, να υπενθυμίσουμε απλά ότι από το 2007 και εντεύθεν που αναγγέλθηκαν μια σειρά από οδικοί άξονες τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως είχαν σχεδιαστεί.
Κατ’ αρχάς, πέραν της υπέρμετρης φιλοδοξίας τους, οι συμβάσεις παραχώρησης βασίστηκαν σε πολλές λανθασμένες παραδοχές: το Δημόσιο δεσμευόταν να ολοκληρώσει αρχαιολογικές ανασκαφές και απαλλοτριώσεις σε χρόνους που δεν είχε επιτύχει ποτέ, ενώ αποδεχόταν αυστηρές ρήτρες (αποζημιώσεων) σε περίπτωση που αποτύγχανε.
Το γλυκό «έδεσε» με μια σειρά από διατάξεις, που έκαναν εξαιρετικά επιβλαβή για το Δημόσιο την καταγγελία της σύμβασης με τον ιδιώτη. Ευθύνες για όλα αυτά ουδέποτε αναζητήθηκαν. Και συνεχίζουμε…
