Το βράδυ της Παρασκευής είχαμε την πρεμιέρα του 26ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, το οποίο φέτος επιστρέφει στο χώρο που ξεκίνησε και ειδικότερα στο αμφιθέατρου του Κάστρου.
Κι αυτό, γιατί από τους διοργανωτές κρίθηκε αναγκαίο οι παραστάσεις να γίνουν σε ανοιχτούς χώρους.
Πέραν, όμως, του χώρου, πάρθηκαν και θα συνεχιστούν κι άλλα μέτρα προστασίας.
Έτσι όλοι οι θεατές φορούσαν μάσκα, ενώ στα διαζώματα υπήρχαν και αποστάσεις μεταξύ του κόσμου.
Σε ρυθμούς φλαμένκο…χορεύει αύριο το αμφιθέατρο του Κάστρου
Το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας «άνοιξε» στο αμφιθέατρο του Κάστρου ο Wim Vandekeybus και η ομάδα Ultima Vez με το έργο «Traces», που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μία παράσταση που θα έχουν τη δυνατότητα οι θεατές να παρακολουθήσουν και σήμερα.
Αύριο σειρά παίρνει ο Israel Galvan με την παράσταση που θα ξεκινήσει στις 19.45, επίσης στο αμφιθέατρο του Κάστρου, υπό τον τίτλο: Solo: revolution without music
Με το έργο του Solo, ο Israel Galvan [Ισραέλ Γκαλβάν] επαναπροσδιορίζει το παραδοσιακό φλαμένκο. Πρόθεσή του είναι η απόλυτη ελευθερία της έκφρασης με στόχο την απογύμνωση του χορού από το περιττό. Πορευόμενος στα βήματα του Vicente Escudero, ο Galvan δεν χρησιμοποιεί μουσική συνοδεία.
Αντ’ αυτού, αφουγκράζεται το σώμα του και δημιουργεί τη δική του μουσική, με τα πόδια, τις παλάμες και τα δάχτυλα των χεριών του και ενίοτε με τη φωνή του. Τα γρήγορα βήματα, οι εναλλαγές της κίνησης, οι στιγμιαίες παύσεις συνθέτουν μια εικόνα απόλυτου ελέγχου αλλά και καθαρότητας. Απαλλαγμένο από κοινοτοπίες αλλά βαθιά ριζωμένο στην παράδοση, το στυλ του Galvan είναι τολμηρό και αληθινά πρωτοποριακό.
Ο Israel Galvan de los Reyes γεννήθηκε στη Σεβίλλη από γονείς χορευτές του φλαμένκο, τους Jose Galvan και Eugenia de Los Reyes. Μεγάλωσε μέσα στο φλαμένκο και το 1994 ξεκίνησε σπουδές στην Compania Andaluza de Danza, υπό τη διεύθυνση του Mario Maya. Έχει συνεργαστεί με πληθώρα δημιουργών από διαφορετικούς χώρους, όπως τους καλλιτέχνες του φλαμένκο Enrique Morente και Manuel Soler, τους χορευτές Akram Khan και Sol Pico και τους μουσικούς Sylvie Courvoisier, Pat Metheny, Vicente Amigo, και Lagartija Nick, μεταξύ άλλων.
Το 1998 παρουσίασε την πρώτη χορογραφία του με τίτλο ¡Mira!/Los Zapatos Rojos, την οποία ακολούθησαν τα έργα La Metamorfosis, Galvαnicas, Arena, La Edad de Oro, Tabula Rasa, Solo, El final de este estado de cosas – Redux, Israel vs Los 3000, La Curva, Lo Real/Le Réel/The Real, Torobaka, Fla.co.men, La Fiesta, Amor Brujo, Coplas Mecanicas και La consagracion.
Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Εθνικό Βραβείο Χορού της Ισπανίας (2005), το Μέγα Βραβείο Χορού της Γαλλίας (2009), το Χρυσό Μετάλλιο Καλών Τεχνών της Ισπανίας (2012), το Βραβείο Ερμηνείας Bessie (2012) και το Εθνικό Βραβείο Εξαίρετου Καλλιτέχνη της Μεγάλης Βρετανίας (2015). Ο Galvan είναι συνεργαζόμενος καλλιτέχνης των θεάτρων Theatre de la Ville (Παρίσι).
