Τα στοιχεία για την υπερθέρμανση του πλανήτη δείχνουν ότι πολλά παραθαλάσσια θέρετρα στον Ατλαντικό και τη μεσογειακή Ευρώπη θα μπορούσαν να χάσουν τις παραλίες τους λόγω της διάβρωσης της άμμου, που προκαλείται από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Αυτό το καλοκαίρι, λόγω της κοινωνικής αποστασιοποίησης και άλλων μέτρων για την πρόληψη της εξάπλωσης του COVID-19, η πρόσβαση στις παραλίες της Ευρώπης είναι ένας αγώνας μεγαλύτερος από ό,τι συνήθως. Ωστόσο, μέχρι το τέλος του αιώνα οι παραθαλάσσιες διακοπές μπορεί να είναι ακόμη πιο δύσκολες, λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Δημοφιλείς παραθαλάσσιες τοποθεσίες κατά μήκος της Μεσογείου και του Ατλαντικού, θα μπορούσαν να χάσουν την ελκυστικότητά τους, καθώς η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει με τη θερμοκρασία. Αυτό θα αυξήσει τη ζημιά που έχει ήδη προκληθεί από την ανθρωπότητα και θα επιταχύνει τη διάβρωση των αμμωδών ακτών.
Το voxeurop ανέλυσε τα δεδομένα που προέκυψαν από το Κοινό Κέντρο Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συγκεκριμένα, υπολογίστηκε το μέσο επίπεδο διάβρωσης της παραλίας σε κάθε Δήμο στα πέντε κράτη μέλη της Ε.Ε. με την πιο εκτεταμένη ακτογραμμή και τον πιο παραθαλάσσιο τουρισμό στην Ευρώπη, δηλαδή τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Πορτογαλία.
Ελλάδα
Κατά μήκος των ελληνικών ακτών, η διάβρωση θα μπορούσε να καταστρέψει εντελώς τις παραλίες σε 188 από τους 1.005 Δήμους (19%). Στο υπόλοιπο 74% των Δήμων, η αραίωση θα κυμαίνεται από μερικά εκατοστά έως ένα κρίσιμο επίπεδο, ενώ μόνο το 7% θα δει παράκτια επέκταση.
Στα δημοφιλή νησιά της Μυκόνου, της Ίου, της Πάρου και της Νάξου στο αρχιπέλαγος των Κυκλάδων, οι παραλίες θα υποχωρήσουν κατά μέσο όρο κατά 70 μέτρα, αλλά σε άλλα μέρη θα εξαφανιστούν εντελώς.
Σε περιφερειακό επίπεδο, οι Δήμοι όπου οι παραλίες θα εξαφανιστούν σχεδόν σίγουρα ανέρχονται σε 19 από τους 69 στην Αττική (28%), 5 στους 21 στην Ήπειρο (24%), 24 από τους 96 στο βόρειο Αιγαίο (25%), 8 από τους 147 στο νότιο Αιγαίο (5%), 14 από τους 83 στην κεντρική Ελλάδα (17%), 27 από τους 75 στη δυτική Ελλάδα (36%), 20 από τους 90 (22%) στα νησιά του Ιονίου, 22 από τα 73 στην κεντρική Μακεδονία (30%), 18 από τους 48 στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη (38%), 12 από τους 119 στην Πελοπόννησο (10%), 5 από τους 32 στη Θεσσαλία (16%) και 14 από τους 152 στην Κρήτη (9%).
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι από την Περιφέρεια Πελοποννήσου στη χειρότερη θέση είναι το μεγαλύτερο μήκος ακτών της Μεσσηνίας.
