Ο Τ. Ερντογάν δε φοβάται τις έντονες διαμαρτυρίες και καταδικαστικές ανακοινώσεις της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στις παράνομες δηλώσεις και πράξεις του. Δε φοβάται ούτε τις ισορροπημένες ανακοινώσεις της Ε.Ε. εναντίον του. Δε φοβάται ούτε και τον ΟΗΕ, όσο καιρό η Ελλάδα δεν καταγγέλλει επισήμως την Τουρκία, ως έχει το δικαίωμα και τα μέσα.
Φοβάται μόνον ένα πράγμα και το δηλώνει ευθέως στην καγκελάριο Μέρκελ, κατά τις καθημερινές- σχεδόν- τηλεφωνικές επικοινωνίες τους, προσθέτοντας και τις σχετικές απειλές εναντίον της Ε.Ε.
Αυτό δεν είναι άλλο από τις οικονομικές κυρώσεις που θα βάλλουν εναντίον του πακτωλού ευρωπαϊκών χρημάτων που απρόσκοπτα παίρνει κάθε έτος από το 1995 χάρη στην Τελωνειακή Ένωση Ε.Ε.- Τουρκίας.
Για να υπάρξει μια τάξη μεγέθους, μόνον τη δεκαετία 2009-2019 (σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat), ο Ερντογάν πήρε από την Τελωνειακή Ένωση περίπου το ιλιγγιώδες ποσό των 750 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό προέρχεται από τη σκανδαλώδη συμφωνία εξαγωγής τουρκικών προϊόντων- χωρίς ποσοτικούς περιορισμούς και χωρίς δασμούς- στην Ε.Ε., από την οποία εισάγει σε ευρωπαϊκά προϊόντα σχεδόν το ισόποσο, δηλαδή το ετήσιο «οικονομικό αλισβερίσι» Ε.Ε.-Τουρκίας ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 120-140 δισ., δημιουργώντας απύθμενο πλούτο.
Επομένως, η Αναθεώρηση της Τελωνειακή Ένωσης και των σκανδαλωδών υπέρ της Τουρκίας διατάξεών της είναι το μόνο «χτύπημα» που θα θέλει να αποφύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι η Άγκυρα.
Με άλλα λόγια, έχει έρθει η ώρα, η εχθρική και ευθέως απειλητική εναντίον της ελληνικής κυριαρχίας πολιτική της Άγκυρας «να μετρηθεί σε χρήμα», που εισπράττει, βρέξει-χιονίσει, η Τουρκία από την Ε.Ε. με την πλήρη συναίνεση και τις ευλογίες όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.
Την Αναθεώρηση της Τελωνειακής Ένωσης Ε.Ε.- Τουρκίας και την επιβολή δασμών σε κατάλογο προϊόντων της που εξάγει στην Ε.Ε., ανάλογα με το βαθμό των προκλήσεών της εναντίον της ελληνικής κυριαρχίας, μπορεί να απαιτήσει, αιτιολογήσει και επιβάλλει μόνον και μόνη της η ελληνική κυβέρνηση και κανείς άλλος. Και τούτο, διότι ο υπερβολικός παραγόμενος τουρκικός πλούτος από την Τελωνειακή Ένωση χρησιμοποιείται φανερά (και λογιστικά πάντα), για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της Τουρκίας, που στρέφονται και εναντίον κράτους μέλους της Ε.Ε., όπως η Ελλάδα (και η Κύπρος).
Επιπροσθέτως, η Αθήνα οφείλει πλέον να αντιμετωπίσει το οξύμωρο, κράτη μέλη της Ε.Ε., κυρίως η Γερμανία, να εξοπλίζουν στρατιωτικά την Τουρκία (π.χ. άρματα, υποβρύχια κ.λπ.), χωρίς ποτέ η Ελλάδα να απαιτήσει σαφή και απαγορευτική ρήτρα, προκειμένου ο ευρωπαϊκός αυτός εξοπλισμός να μη χρησιμοποιηθεί ποτέ εναντίον άλλου κράτους μέλους της Ε.Ε. όπως η Ελλάδα (και η Κύπρος).
Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ουδέποτε μέχρι τώρα σκέφθηκαν ότι οι οικονομικές σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε.- που απαιτούν καθ’ ολοκληρίαν την αποδοχή ή όχι και της Ελλάδας (και της Κύπρου)- είναι το μεγάλο όπλο της Ελλάδας εναντίον οποιασδήποτε απειλής βίας ή απειλής χρήσης βίας, από την πλευρά της Τουρκίας, με βάση ακριβώς αυτό το άρθρο (2,4) του Καταστατικού του ΟΗΕ, το οποίο-μυστηριωδώς και πάλι- οι ελληνικές κυβερνήσεις σπανίως επικαλούνται και ουδέποτε έχουν χρησιμοποιήσει.
Το πλέον αξιοπερίεργο είναι ότι ειδικά από τις κυβερνήσεις Σημίτη και εντεύθεν, τα ελληνικά πολιτικά κόμματα έπεσαν σε νιρβάνα, εκτιμώντας, άγνωστο γιατί, ότι όσο πιο κοντά ερχόταν η Τουρκία στην Ε.Ε., όσο πιο «γλυκά» της συμπεριφέρονταν τα ευρωπαϊκά κράτη, τόσο περισσότερο «θα μαλάκωνε» η Τουρκία και θα συμπεριφερόταν ωσάν «ευρωπαϊκό κράτος».
Πλάνη οικτρά όπως αποδεικνύεται τώρα.
Βεβαίως, υπάρχουν ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Γερμανία κ.λπ., που έχουν επωφεληθεί τα μάλα από τις εξαγωγές τους προς την Τουρκία και που δε θα έχουν καμιά διάθεση να χαλάσουν αυτή την «ισορροπία».
Η Ελλάδα, όμως, δεν επωφελείται, αντιθέτως αντιμετωπίζει έμπρακτη στρατιωτική απειλή εναντίον της εθνικής κυριαρχίας της από την Τουρκία. Και γι’ αυτό οφείλει να αντιδράσει πολιτικά και διπλωματικά εκεί που πραγματικά θα πονέσει η Τουρκία: στο ευρωπαϊκό οικονομικό πεδίο.
Τον τρόπο για την ανά περίπτωση και είδος επιβολή δασμών και τον περιορισμό στις ποσότητες έχουν ήδη εφαρμόσει οι ΗΠΑ εναντίον της Ε.Ε. με αφορμή την υπόθεση BOEING/AIRBASS (σ.σ. είναι γνωστό στους αναγνώστες πόσο κινδύνεψαν τα ελληνικά ελαιόλαδα, η φέτα, οι επιτραπέζιες ελιές κ.ά. από αυτήν την αμερικανική πολιτική).
Στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., στις 24 Σεπτεμβρίου, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά σε πολιτικό και διπλωματικό πεδίο την προκλητικά αλλόφρονα Τουρκία. Είναι μόνον στο χέρι της να το κάνει ή να μην το κάνει.
Διότι αν απλώς συναινέσει στον αξιοθρήνητο και άνευ ουσιαστικών επιπτώσεων «κατάλογο» διακοσμητικών κυρώσεων που καταρτίζει εναντίον της Τουρκίας η Ε.Ε., μετά θα αντιμετωπίσει σφοδρές προκλήσεις της Τουρκίας.
Και κινδυνεύει, κατά το κοινώς λεγόμενο, να χάσει και αυγά και καλάθια και νησιά…
Της Κύρας Αδάμ
