-Οι άπειροι επισκέπται
-Αι επισημότητες και τα αυτόγραφά των
-Το ενδιαφέρον των Μεσσηνίων
-Ο υπουργός Κυριακής και ο Βαλής Σμύρνης
-Η κοσμοσυρροή στο μεσσηνιακό περίπτερο
-Οι μπανάνες και το κουμπαριό του Σαραντόπουλου
-Η συγκίνησις του Βαφείδου
-Αι κρίσεις του Μακεδονικού Τύπου
«ΘΑΡΡΟΣ» 25 Σεπτεμβρίου 1937
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (του εκτάκτου ανταποκριτού μας). Εφέτος, περισσότερο από άλλη χρονιά, εις την Θεσσαλονίκην, λόγω της εκθέσεως, είχαμε αρκετούς επισκέπτες Καλαματιανούς. Έπρεπε επί τέλους να δείξη και η Καλαμάτα μας, ότι έχει ανθρώπους που ενδιαφέρονται και για πάρα πέρα, που θέλουν να δουν τας προόδους της χώρας μας, την ανάπτυξιν της Γεωργίας μας, τα θαύματα της βιομηχανίας μας.
Μέσα στο μεσσηνιακό μας περίπτερο που είναι στολισμένο, μπορεί να πη κανείς πρωτότυπα, με τις μεταξωτές δίχρωμες καλαματιανές μακρυές κορδέλες και με τα πλούσια μεταξωτά της Μονής των Καλογραιών, παρήλασαν, εθαύμασαν, εκαμάρωσαν και εκάθησαν αρκετή ώρα όλοι οι εδώ Μεσσήνιοι και οι επισκέπται Καλαματιανοί.
Ο ιατρός Κάρτσωνας μετά της κυρίας του και της κόρης του, ο ταγματάρχης Αδάμ Αδαμόπουλος μετά της κυρίας του, ο λοχαγός του Πυροβολικού Γεώργιος Περρωτής μετά της κυρίας του, ο Ντίνος Αδαμόπουλος υιός του νομιάτρου μας, ο καθηγητής Νίκος Βαρελάς, ο χημικός Ανδρέας Μήτσου μετά της κυρίας του, ο διευθυντής της Αγορανομίας αστυνόμος Βορές, ο έμπορος Πότης Αλμπάνης, ο παραγγελιοδόχος Κατσούλης, ο έμπορος Σμυρνιός, ο αρχισυντάκτης του «Φωτός» Ζήρας, ο Νίκος Καράμπελας, ο Ανδρέας Μπενιάδης μετά της δεσποινίδος αδελφής του και κυρίας Αντωνοπούλου, ο συνταγματάρχης Φράγκος, ο Ανδρέας Ξαρχάκος πάρεδρος του Δήμου Θεσσαλονικέων, ο Περικλής Κιρκιλής, ο Νινιός τηλεγραφητής, ο Μιλτιάδης Βλαχόγιαννης, ο Θεοφιλόπουλος, ο Δημ. Μπάμπαλης, ο Δημόπουλος, ο Οικονομόπουλος, διευθυντής Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, και πλείστοι άλλοι φίλοι της Μεσσηνίας όπως ο ταγματάρχης Χωροφυλακής Αγαπητός, ο στρατηγός Πηχιών, τιμημένος Μακεδονομάχος, όστις νοσταλγικά μίλησε για την Καλαμάτα μας, και τους φιλόξενους ανθρώπους της, ο τμηματάρχης Μελισσοκομίας του υπουργείου Γεωργίας Ξυδιάς, που και αυτός σαν να ήταν βέρος Καλαματιανός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για το μεσσηνιακό περίπτερο και τιμητικά εξεφράσθη για την Καλαμάτα μας, ο Ανδρέας Χρυσοχού, ο συμπολίτης μας νομάρχης Χαλκιδικής Κορφιωτάκης που ολόκληρη ώρα κάθησε και εκαμάρωσε το περίπτερο, ο εισαγγελεύς Χαλκιδικής, ο δήμαρχος Καβάλας, ο τέως διευθυντής Νομαρχίας Μεσσηνίας Μακαρόνας, ο δήμαρχος Καστοριάς, ο Τρουλινός επιθεωρητής Γεωργίας, ο Πετυχάκης τέως τελώνης Καλαμών, όστις και ιδιαιτέρως ενδιαφέρθη να μάθη την εμπορικήν κίνησιν της Μεσσηνίας, ο Ρετζέπης στρατιωτικός ιατρός κ.λπ.
Αλλά δεν ήσαν μόνον αυτοί, το μεσσηνιακό περίπτερο κατ’ εξαίρεσιν των λοιπών επεσκέφθησαν και διάφοροι επισημότητες, αι οποίαι ευχαρίστως εδέχθησαν να καθίσουν εις το ανθοστόλιστο σαλονάκι του περιπτέρου και να προσφέρουν εις τους εκπροσώπους του νομού μας αυτόγραφον αφιέρωσιν για την Καλαμάτα μας.
Ο συμπολίτης μας, υπουργός Γεωργίας Κυριακός, εκάθησε αρκετή ώρα, μίλησε με τους εκπροσώπους του νομού για διάφορα μεσσηνιακά ζητήματα, εφωτογραφήθη μαζί τους για ανάμνηση και στο τέλος του προσεφέρθησαν φιάλαι λικέρ, τις οποίες όμως παρεχώρησε εις τους συνοδεύοντας αυτόν, προσθέσας:
-Σας παρακαλώ, δεχθήτε τα δώρα που μου προσέφερε η Μεσσηνία μας, για να γνωρίσετε και σεις τα ωραία προϊόντα της.
Ο Βαλής Σμύρνης, μετά της ακολουθίας του και του εδώ Τούρκου προξένου, εδέχθη να παραμείνη εις το περίπτερο και να γεμίση ιδιοχείρως ολόκληρη σελίδα για τη Μεσσηνία μας.
Αντιπροσωπεία Βούλγαρων εμπόρων παρέμεινε αρκετή ώρα εις το περίπτερό μας και ησχολήθη με την εξέταση των μεσσηνιακών προϊόντων.
Επίσης αντιπροσωπεία Αλβανών και πλήθος άλλο ξένων εμπόρων, παρέμεινε εις το περίπτερό μας, και εξεφράσθησαν κολακευτικά για τη μεσσηνιακή βιομηχανία και την πλουσία γεωργική της παραγωγή.
Μια ματιά στα γύρω περίπτερα παρουσιάζει έκδηλη την ανωτερότητα του μεσσηνιακού περιπτέρου και φανερώνει την τεραστία διαφορά των επισκεπτών που τόσο στοργικά και φανατικά λατρεύουν τη Μεσσηνία.
-Μα τι συμβαίνει με το μεσσηνιακό περίπτερο; εψιθύρισε κάποιος εκπρόσωπος γειτονικού νομού. Γιατί τόσος κόσμος μαζεύεται εκεί; Γέροι, νέοι, παιδιά, γριούλες, κυράδες, κοριτσόπουλα, παραμάνες, μπεμπέκες, όλος αυτός ο κόσμος συσσωρεύεται εκεί. Μαγνήτη έχει;
-Ίσως να οφείλεται εις τους εκπροσώπους του, που τόσο πλούσια σκορπούν μειδιάματα εις τους διερχομένους, απήντησε ζηλότυπα κάποιος άλλος.
-Όχι! Στις μπανάνες του, δευτερολόγησε ο πρώτος, που τις λιγουρεύονται οι γυναίκες που βρίσκονται σ’ ενδιαφέρουσα κατάσταση. Και τι σύμπτωσις!
-Σας παρακαλώ, κύριοι, ηκούσθη η φωνή ενός κυρίου, που συνώδευε μια κυρία, δώστε μου μια μπανάνα και σας την πληρώνω όσο και όσο.
-Η Μεσσηνία δεν πωλεί τα εκθέματά της, κύριε, απήντησε με δόση υπερηφανείας ο Σαραντόπουλος, μόνον προσφέρει δωρεάν. Επί τη ευκαιρία μάλιστα δέχομαι να γίνω και ανάδοχος του μέλλοντος διαδόχου σας.
-Ευχαρίστως! απήντησε το ανδρόγυνο και έτσι εκλείσθη η συμφωνία της κουμπαριάς, με το σφίξιμο των χεριών.
-Αχ! κύριε, συνεχίζει μια ωραία γαλανομάτα, ξανθομαλλού δεσποινίς, τι ωραία που είναι τα σύκα σας! Μου προσφέρετε, σας παρακαλώ;
-Διάβολε, ψιθυρίζει ο Μπάμπαλης, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, η Θεσσαλονίκη- το τονίζω! -έχει ωραία, εξαιρετικά, νόστιμα κορίτσια.
-Παιδιά, ερωτά κάποιος βλαχοτσοπάνος, με την ιδιόρρυθμη φορεσιά του, η Καλαμάτα είναι μακρυά από τη Μεσσηνία;
-Όχι απαντά ο Αλπάνης, τα σπίτια από την πόλη δεν απέχουν πολύ.
Εκείνο όμως που προκαλεί κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ο πόνος και η λαχτάρα που δείχνουν ευθείς ως αντικρύσουν το μεσσηνιακό περίπτερο οι Μεσσήνιοι φαντάροι και χωροφύλακες. Στέκονται σαν χαμένοι ολόκληρες ώρες και χαζεύουν χωρίς να χορταίνουν.
-Από πού είσαι; ερωτά ο Βαφείδης.
-Από τη Χωματάδα, απ’ τον Άμμο, απ’ την Πύλο, απ’ την Λιγούδιστα, απ’ την Ανδρίτσαινα, απαντούν με την σειρά τους.
-Πονέσατε την Μεσσηνία;
-Πολύ! Σαν την Μεσσηνία μας δεν υπάρχει άλλο μέρος απαντούν με συγκίνηση.
-Να, πάρτε από ένα πακετάκι σύκα να φάτε αφού είσθε Μεσσήνιοι.
-Όχι δεν θα το φάμε, θα το δείξουμε στους συναδέλφους μας για να δουν τι παράγει η Μεσσηνία.
Ο Βαφείδης μου έλεγε στην τελευταία μας συνάντηση: Είμαι συγκεκινημένος αφάνταστα από τις θερμές εκδηλώσεις των εδώ ευρισκομένων Μεσσηνίων. Είναι άνθρωποι που πονούν, λατρεύουν το μέρος των, και θυσιάζονται για το όνομα «Μεσσηνία». Με τέτοιους ανθρώπους δεν είναι δυνατόν παρά να προοδεύση, να θριαμβεύσει και να φθάση σε πολύ ανώτερα επίπεδα η Μεσσηνία, η οποία είναι γη της Επαγγελίας.
Είμαι συγκεκινημένος επίσης, πρόσθεσε ο Βαφείδης, δια τα κολακευτικά λόγια που αφιέρωσε ο Μακεδονικός Τύπος για τη Μεσσηνία μας. «Θαυμάζω – γράφει – τον Μεσσήνιον Έμπορον, Βιομήχανον, Παραγωγόν, για τας προόδους του».
Ω.
