Τετάρτη πρωί… Μπαίνουμε με τον Γιώργο Καμίνη ως εκπρόσωποι του ΚΙΝΑΛ στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Ανάμεικτα τα συναισθήματα μέσα σε μια φορτισμένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Φόρτιση, αγωνία, σκέψεις που η μία ακολουθεί την άλλη, συγκίνηση, αλλά και αίσθηση της ιστορικότητας της στιγμής. Είναι η πρώτη φορά μετά από σαράντα πέντε χρόνια, μετά τη δίκη των πρωταγωνιστών της Χούντας και της προδοσίας της Κύπρου, που θα ανακοινωθεί μία απόφαση τέτοιου ειδικού πολιτικού βάρους. Επιτέλους, η κρίσιμη αυτή δίκη μετά το υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα που κράτησε είχε φτάσει στο τέλος. Δεν περνάνε, όμως, τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά. Σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος.
Μπαίνουν οι δικαστές. Το κλίμα βαραίνει κι άλλο. Το ύφος τους ευθύ, αυστηρό, αποφασισμένο. Η αγωνία κορυφώνεται. Μέσα μου σταθερή η πίστη ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη θα δείξει την ευθύνη και θα δικαιώσει το ρόλο της και τότε αρχίζει η ανάγνωση της Απόφασης. Πρώτα ένοχοι ο Ρουπακιάς και άλλοι δεκαπέντε. Πέφτουν τα πρώτα χειροκροτήματα, πολλοί δακρύζουμε, λίγο πιο πέρα οι γονείς του Παύλου Φύσσα κλαίνε, χειροκροτάνε, τραβούν όλα τα βλέμματα. Το βλέμμα μου καρφώνεται στη Μάγδα. Την είχα δει μόνο από φωτογραφίες της. Θαύμασα την περηφάνια της, σκεφτόμουν ότι είχε χάσει τόσο άδικα το παλικάρι της πριν από επτά χρόνια, ότι δεν έχασε ούτε μια μέρα από τη δίκη, αναδεικνυόμενη δίκαια σε πρόσωπο σύμβολο. Η ανάγνωση, όμως, συνεχίζεται και οι αποφάσεις ακούγονται σαν να πέφτουν ριπές. Ένοχοι όλοι για την επίθεση στους Αιγύπτιους, το ίδιο για την επίθεση στα στελέχη του ΠΑΜΕ και φτάσαμε στη στιγμή που όλοι περιμένουμε. Η απόφαση δεν αφήνει περιθώρια για ερμηνείες. Εγκληματική Οργάνωση η Χρυσή Αυγή. Όλα τα στελέχη της ένοχα, είτε ως διευθύνοντα είτε ως συμμετέχοντα. Ξέσπασμα, ασταμάτητα χειροκροτήματα, χαμόγελα, κλάματα, συγκίνηση.
Ιστορικές, μοναδικές στιγμές. Μοναδική η στιγμή που η Μάγδα Φύσσα έσφιξε τις γροθιές της και φώναξε: «Ο Παύλος τα κατάφερε… Γιε μου». Φωνάζει «Παύλο μου», ξεσπάει σε χειροκροτήματα, μαζί της χειροκροτάμε όλοι είτε βρισκόμαστε μέσα είτε έξω από την αίθουσα του Εφετείου. Συγκινητικές, όμορφες, ιστορικές, ξεχωριστές στιγμές. Νομίζω ότι αυτές τις στιγμές θα τις θυμάμαι πάντα στην ζωή μου.
Δεν μπορώ να μην το πω: Είμαι υπερήφανη για τη Δικαιοσύνη στην πατρίδα μας, για τη Δημοκρατία μας που έδειξε τη δύναμη να βρει τους θεσμικούς εκείνους τρόπους ώστε να προστατευτεί και να βάλει φρένο στη δολοφονική δράση μιας εγκληματικής οργάνωσης που μέχρι από κάποια χρόνια έσπερνε τον τρόμο και πολλοί μα πάρα πολλοί φοβόντουσαν να πουν, να γράψουν, να αντιδράσουν. Είμαι πεπεισμένη ότι το σημερινό μήνυμα είναι τόσο ισχυρό και θα εμποδίσει για κάποια χρόνια νοσταλγούς να επιδιώξουν να επαναλάβουν παρόμοια εγχειρήματα. Ωστόσο ο κίνδυνος του Φασισμού είναι πάντα παρών. Μη το ξεχνάμε. Όταν κυριαρχεί ο λαϊκισμός, το μίσος και ο διχαστικός λόγος, όταν υπονομεύεται η Δημοκρατία και οι θεσμοί της, όταν το Πολιτικό Σύστημα δε δίνει λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα, τότε ο φασισμός οξυγονώνεται. Ας βγάλουμε, επομένως, όλοι τα συμπεράσματά μας.
Θα τελειώσω αναφέροντας δύο ονόματα δικαστικών που έβαλαν τη σφραγίδα τους σε αυτό που ζήσαμε όλοι σήμερα, χωρίς να υποβαθμίζω το ρόλο άλλων που διεδραμάτισαν σημαντικό ρόλο και γι’ αυτό απειλήθηκαν. Το ένα είναι της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ευτέρπης Κουτζαμάνη, που όταν παρέλαβε το φάκελο της δολοφονίας του Π. Φύσσα ανέλυσε τα στοιχεία, φώτισε τις λεπτομέρειες και κατέληξε ότι ο φόνος του Παύλου Φύσσα ήταν αποτέλεσμα της εγκληματικής δραστηριότητας μιας συμμορίας η οποία δρούσε υπό το κάλυμμα της κοινοβουλευτικής νομιμότητας, αλλά στην πραγματικότητα σκότωνε, τραυμάτιζε, τρομοκρατούσε, εκβίαζε.
Εν ολίγοις, ο ρόλος της ήταν καταλυτικός για να φτάσουμε στη σημερινή εξέλιξη, να δικάζεται το σύνολο.
Της Νάντιας Γιαννακοπούλου
Βουλευτή του Κινήματος Αλλαγής και υπεύθυνης του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας Δικαιοσύνης
