Μόνο δύο εβδομάδες μετά την τελευταία σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε. συγκεντρώνονται ξανά στις 15-16 Οκτωβρίου, για να εξετάσουν τις μελλοντικές σχέσεις Ε.Ε.-ΗΒ, τις σχέσεις Ε.Ε.-Αφρικής και την κλιματική αλλαγή. Αυτές ήταν οι Προοπτικές για τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 15-16 Οκτωβρίου 2020[1], όταν ξαφνικά οι Τούρκοι τρελάθηκαν και έβγαλαν το ερευνητικό τους πλοίο κάτω από το Καστελόριζο, αφού δημιούργησαν και το πρόβλημα στα Βαρώσια και αδιαφόρησαν ακόμη και για τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Αυτομάτως τίθενται στο μικροσκόπιο οι αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής 1-2 Οκτωβρίου, οι οποίες στηρίχθηκαν σε μια έωλη έναρξη διερευνητικών Ελλάδας – Τουρκίας, αλλά και στην ασύστατη κατασκευή Μηχανισμού Αποτροπής Ελληνοτουρκικής Σύγκρουσης (ΜΑΕΣ) του γ.γ. του ΝΑΤΟ.
Όσον αφορά στο κλίμα, οι ηγέτες της Ε.Ε. θα αξιολογήσουν την πρόοδο σχετικά με το στόχο της Ε.Ε. για την κλιματική ουδετερότητα έως το 2050 και θα πραγματοποιήσουν μια συζήτηση προσανατολισμού. Όσον αφορά στις σχέσεις Ε.Ε.-ΗΒ, θα αξιολογήσουν την εφαρμογή της συμφωνίας αποχώρησης, θα λάβουν ενημέρωση σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για τη μελλοντική εταιρική σχέση Ε.Ε.-ΗΒ και θα συζητήσουν τις προπαρασκευαστικές εργασίες για όλα τα σενάρια μετά την 1η Ιανουαρίου 2021. Εκτός από τις σχέσεις Ε.Ε.-Αφρικής, είναι πιθανό να συζητηθούν άλλα ζητήματα εξωτερικών σχέσεων, ιδίως η δηλητηρίαση του Alexei Navalny. Οι ηγέτες της Ε.Ε. θα επανέλθουν επίσης στο χειρισμό της πανδημίας κορωνοϊού.
Αυτά λέει η Ατζέντα που βγήκε στον αέρα, όταν ξαφνικά οι Τούρκοι δημιουργούν ένα άνευ προηγουμένου πρόβλημα στο κυπριακό πρόβλημα, μη σεβόμενοι ούτε αυτές τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Έρχονται και οι εκλογές του ψευδοκράτους και η παρέμβαση των Τούρκων να θέλουν δικό τους «πρόεδρο» με εκλογές μαϊμού. Και ψευδοκράτος και εκλογές μαϊμού. Και αντί να ξεκινήσουν οι διερευνητικές ξεκίνησε από το λιμάνι της Αττάλειας το πλοίο των Τούρκων.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το ΥΠΕΞ Γερμανίας αναφέρει ότι ένας από τους λόγους του ταξιδιού προς Αθήνα και Λευκωσία, ακυρώνοντας την Άγκυρα, είναι η αλληλεγγύη προς τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Την αλληλεγγύη προς την Ελλάδα την είδαμε και πριν από λίγες μέρες από το ταξίδι του ΥΠΕΞ Πομπέο στην Αθήνα και Λευκωσία. Άρα, από αλληλεγγύη έχουμε αρκετή. Από σωστή διπλωματία πρέπει να δούμε πώς πάμε. Έχω τονίσει πολλές φορές ότι αυτή τη στιγμή είμαστε μόνοι μας και μόνοι μας πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα της ελληνικής – κυπριακής – τουρκικής κρίσης. Με μελετημένες ενέργειες και αφού κυρίως διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος της τελευταίας δεκάδας κυβερνητών της Ελλάδας. Τώρα τα πράγματα έχουν φθάσει στο απροχώρητο και οι επόμενες ενέργειες είναι καθοριστικές για τα κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας μας.
Εδώ κυρίαρχο θέμα είναι τι πρέπει να περιμένουμε από τους εταίρους μας και κυρίως από τη Γερμανία, την οποία και βεβαίως δεν έχουμε κακοκαρδίσει σε όλο αυτό το κοινοτικό γίγνεσθαι.
Και υπενθυμίζω ότι σε προηγούμενο σημείωμά μου σημείωνα: «Η Τουρκία από μόνη της σπρώχνει την Ε.Ε. να στραφεί εναντίον της, μη γνωρίζοντας ότι οι δυνάμεις αναστολής που εκφράζονται λόγω γερμανικών συμφερόντων έχουν και κάποια όρια!!!».
Οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο συνέχισαν να υπονομεύουν την περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια. Πόσο μόνοι μας είμαστε, είναι θέμα ερμηνείας του καθενός μας χωριστά. Έχουμε όμως μερικούς άσσους στα μανίκια μας, εκτός της απόλυτης εμπιστοσύνης στις ένοπλες δυνάμεις μας. Πρόκειται για τη στάση που πρέπει να υιοθετήσουμε στην ανάταξη που επιχειρείται με γερμανική συμφωνία για την τελωνειακή ένωση μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας. Η θέση που έχουμε χιλιο-αναλύσει και εκφράσει με τα σημειώματά μας, είναι ότι πρέπει να μπει τέλος στη μακρόχρονη αυτή διαδικασία κατακρήμνισης των ελληνικών συμφερόντων. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε την άνευ φρένου εισαγωγή αγροτικών προϊόντων από την Τουρκία προς την Ε.Ε., και μάλιστα, όχι μόνο τουρκικών αγροτικών προϊόντων, αλλά και όλων των ποσοτήτων του τουρκοποιημένων προϊόντων που οδεύουν έτσι στις μεγάλες αγορές της κεντρικής Ευρώπης.
Σε αντιδιαστολή με τις τεράστιες συναλλαγές μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας, πρέπει να υιοθετηθούν πολιτικές και μέτρα που να μην αφήνουν ακάλυπτες τις γερμανικές ανάγκες, αν θέλουμε να έχουμε σοβαρά θετικά αποτελέσματα. Ο μίτος της Αριάδνης διέρχεται από το λαβύρινθο αυτό.
Και βέβαια ισχύει το πασιφανές που είπε ο υπουργός επικρατείας Γεραπετρίτης: «Ο διάλογος είναι κλινικά νεκρός με το Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα».
Βέβαια, αν κρίνει κανείς από τους αριθμούς και τα στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται σε πίνακες στα παραρτήματα τελευταίας ανακοίνωσης της Κομισιόν για το θέμα της διεύρυνσης των Δυτικών Βαλκανίων και της Τουρκίας [2], σε επίπεδο δημογραφικό το 2018 τα Δ. Βαλκάνια έχουν περίπου 18 εκ. πληθυσμό, έναντι 81 εκ. η Τουρκία και 446 η ΕΕ-27.
Η απασχόληση, στους βασικούς τομείς:
Γεωργία, Δασοκομία και Αλιεία (%) Τουρκία = 18,4% και Ε.Ε.-27 = 4,5%
Βιομηχανία (%) Τουρκία = 19,7% και Ε.Ε.-27 = 18,2%
Κατασκευές (%) Τουρκία = 6,9% και Ε.Ε.-27 = 6,7%
Υπηρεσίες (%)Τουρκία = 54,9% και Ε.Ε.-27 = 70,6%
Εκπαίδευση: Ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας 20-24 ετών με άνω δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια εκπαίδευση, άνδρες Τουρκία = 40,2% και Ε.Ε.-27 = 67,4% και γυναίκες: Τουρκία = 34,5% και Ε.Ε.-27 = 66,0%.
Στα θέματα ΑΕΠ και γενικότερα πλούτου, η Τουρκία έχει 652,5 δισ. ευρώ έναντι 13.484,8 δισ. ευρώ στην Ε.Ε.-27. Το κατά κεφαλήν εισόδημα ανέρχεται στη μεν Τουρκία σε 8.020 ευρώ, στη δε Ε.Ε.-27 σε 30.160 ευρώ.
Αυτοί οι βασικοί αριθμοί που φτιάχνουν την εικόνα της γείτονος είναι καθοριστικοί για τους αρνητές ένταξης της χώρας αυτής στην Ε.Ε. και οι Τούρκοι το γνωρίζουν επακριβώς. Αυτό. βέβαια, δεν τους εμπόδισε και να στείλουν αρκετά εκατομμύρια σε ευρωπαϊκές θέσεις εργασίας, να έχουν ως μόνιμη απειλή το μεταναστευτικό – προσφυγικό με πολλά εκατομμύρια αδημονούντων να περάσουν στην Ευρώπη και βέβαια, μέσω της τελωνειακής ένωσης να έχουν κατακτήσει τις ευρωπαϊκές αγορές με πληθώρα αγροτικών και όχι μόνον, προϊόντων που τους κάνουν επίλεκτο παίκτη στην ευρωπαϊκή σκακιέρα.
Το βασικό στοιχείο που μας οδηγεί στη μοναξιά μας στην τουρκική επιθετικότητα είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο που έρχεται και δένει με μια σειρά πρόσθετους και πρωταρχικούς παράγοντες, όπως η σχέση της με τις ΗΠΑ, που ενώ κλονίζονται διαρκώς, είναι διακαώς στα ύψη της συμπαράταξης, αλλά και το διπλό παιχνίδι που παίζουν με Ρώσους και άλλους διεθνείς παίκτες που είναι και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως η Κίνα.
Δεν είναι εύκολη η ζωή μας και η μοναξιά μας δε μας βοηθά και πολύ, αλλά αυτά είναι τα δεδομένα. Ένα ατού έχουμε που λέγεται τελωνειακή ένωση. Ας δουλέψουμε με αυτό το εργαλείο, πριν είναι αργά.
Του Γιώργου Μαρκατάτου
1 https://www.europarl.europa.eu/thinktank/el/document.html?reference=EPRS_BRI(2020)654194
2 COM(2020) 660 final COMMUNICATION
FROM THE COMMISSION TO THE EUROPEAN PARLIAMENT, THE COUNCIL, THE EUROPEAN
ECONOMIC AND SOCIAL COMMITTEE AND THE COMMITTEE OF THE REGIONS 2020
Communication on EU enlargement policy
[1] https://www.europarl.europa.eu/thinktank/el/document.html?reference=EPRS_BRI(2020)654194
[2] COM(2020) 660 final COMMUNICATION FROM THE COMMISSION TO THE EUROPEAN PARLIAMENT, THE COUNCIL, THE EUROPEAN ECONOMIC AND SOCIAL COMMITTEE AND THE COMMITTEE OF THE REGIONS 2020 Communication on EU enlargement policy
