Αγώνας για την τύχη του επόμενου προγράμματος αγροτικών επιδοτήσεων της Ε.Ε. ξεκίνησε αυτήν την εβδομάδα και η μαχητικότητα θα κρίνει την κατεύθυνση που θα πάρει η όλη υπόθεση.
Η Γερμανία, ατμομηχανή της Ε.Ε., πιέζει για μειώσεις και τελευταία κόλλησε το θέμα στην πράσινη Ευρώπη, δηλαδή να συσχετίζονται οι νέες επενδύσεις με την αγροτική ανάπτυξη. Παρότι δε λέγεται, ο στόχος είναι προφανής: Αν μειωθούν οι αγροτικές δαπάνες, θα μείνει χώρος να μπουν αγροτικά προϊόντα από τρίτες μεσογειακές και άλλες κοντινές χώρες, άρα να μπορούν οι τρίτες αυτές χώρες να προμηθεύονται βιομηχανικά προϊόντα και εργαλειομηχανές που έχουν ανάγκη (συμπεριλαμβανομένων και εξοπλιστικών δαπανών)! Το διακύβευμα είναι μεγάλο και για την ώρα το πληρώνουμε εμείς με την τουρκική επιθετικότητα. Το πρόβλημα εντοπίζεται σε ένα τεράστιο αλισβερίσι, όπου οι πλέον αδύναμοι θα πληρώσουν το βαρύ τίμημα.
«Θα προσφέρουμε περισσότερα βιολογικά προϊόντα σε ευρωπαϊκά τραπέζια και πιστεύω ότι έχουμε ένα καλό σχέδιο για αυτό – περισσότερη βιολογική διαχείριση της γης και περισσότερα βιολογικά προϊόντα για τους καταναλωτές μας» δήλωσε σε διάσκεψη για τη στρατηγική «Farm to Fork» (από το αγρόκτημα στο πιάτο) ο Επίτροπος Γεωργίας της Ε.Ε. Janusz Wojciechowski.
Στο μεταξύ, στο διήμερο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της Ε.Ε., 19 και 20 Οκτωβρίου 2020, τα κυριότερα σημεία της ημερήσιας διάταξης ήταν σχετικά με τη μεταρρύθμιση της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής (ΚΓΠ), και κυρίως η γενική προσέγγιση επί των τριών κανονισμών που προβλέπονται στο πλαίσιο της νέας ΚΓΠ:
-κανονισμός για τα στρατηγικά σχέδια της ΚΓΠ
-κανονισμός περί ενιαίας κοινής οργάνωσης των αγορών (ΚΟΑ)
-οριζόντιος κανονισμός σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της ΚΓΠ.
Το Συμβούλιο υποστήριξε το στόχο της ανάπτυξης ενός ευρωπαϊκού βιώσιμου συστήματος τροφίμων, από την παραγωγή έως την κατανάλωση. Τα συμπεράσματα συνεπάγονται ένα διπλό πολιτικό μήνυμα από τα κράτη μέλη: εξασφάλιση επαρκούς και προσιτού φαγητού, ενώ συμβάλλει στην κλιματική ουδετερότητα της Ε.Ε. έως το 2050, στην εξασφάλιση ενός δίκαιου εισοδήματος και στην ισχυρή υποστήριξη για τους πρωτογενείς παραγωγούς.
Στα συμπεράσματα, τα κράτη μέλη αναγνωρίζουν ότι τα ευρωπαϊκά τρόφιμα είναι ήδη ένα παγκόσμιο πρότυπο ασφάλειας, διατροφικής αξίας και υψηλής ποιότητας και, επομένως, αναγνωρίζουν τη σημασία της προώθησης της βιωσιμότητας των συστημάτων τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις από χώρες εκτός Ε.Ε. για την προστασία του περιβάλλοντος, τη χρήση φυτοφαρμάκων και αντιμικροβιακών, την υγεία των ζώων και άλλα.
Το αιχμηρό σημείο κατά της ελληνικής γεωργίας είναι ο φόβος να περιληφθούν οι στόχοι της στρατηγικής στα μελλοντικά εθνικά στρατηγικά σχέδια της ΚΓΠ μέσω συγκεκριμένων συστάσεων ανά χώρα. Η Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι οι συστάσεις δεν είναι νομικά δεσμευτικές και ότι θα λαμβάνει υπόψη την εφαρμογή τους κατά την έγκριση κάθε εθνικού στρατηγικού σχεδίου.
Αυτό σημαίνει ότι οι επιδοτήσεις μειώνονται και η επανεθνικοποίηση της ΚΓΠ θα αφορά ένα σημαντικό πακέτο αγροτικής κατεύθυνσης, που θα ενισχύσει το σημερινό ρόλο κάθε υπουργού Γεωργίας, αντί να λαμβάνονται οι αποφάσεις για το κοινό γεωργικό καλό των Ευρωπαίων αγροτών και καταναλωτών.
Δεν είναι, δε, τυχαίο ότι οι υπουργοί υποστηρίζοντας το στόχο ανάπτυξης ενός ευρωπαϊκού βιώσιμου συστήματος τροφίμων, από την παραγωγή έως την κατανάλωση, τόνισαν τη σημασία για τη διασφάλιση: επαρκούς και προσιτής τροφής, επίτευξης κλιματικής ουδετερότητας της Ε.Ε. έως το 2050, δίκαιου εισοδήματος και ισχυρής υποστήριξης για τους πρωτογενείς παραγωγούς.
Σημειώνουμε ότι το δίπτυχο αυτό ισχύει τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια, απλά έχει προστεθεί η κλιματική ουδετερότητα.
Σημειώνουμε ακόμη ότι το σύστημα τροφίμων της Ε.Ε. εξασφαλίζει φρέσκα και ασφαλή τρόφιμα για όλους τους Ευρωπαίους. Η παραγωγή τροφίμων δεν είναι μόνο μια ζωτική υπηρεσία, αλλά και μια πηγή εισοδήματος. Σωστά σημειώνεται η εξασφάλιση βιώσιμης παραγωγής τροφίμων, επίσης μέσω ουσιαστικής μείωσης της χρήσης φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων και της αύξησης της βιολογικής γεωργίας, η προώθηση πιο βιώσιμης κατανάλωσης τροφίμων και δίαιτας και η μείωση της απώλειας και της σπατάλης τροφίμων. Όπως και η καταπολέμηση της απάτης σε τρόφιμα στην αλυσίδα εφοδιασμού.
Εκείνο που πρέπει να εξασφαλιστεί είναι η χρηματοδότηση της νέας ΚΓΠ και όχι η στρέβλωση των λίγων πόρων που χορηγούνται σήμερα και λογικά μόνο το Κοινοβούλιο έχει την τάση διατήρησης των οικονομικών της Γεωργίας στο νέο Πολυετές Δημοσιονομικό Προϋπολογισμό (ΠΔΠ) 2021 – 2027.
Κάθε μείωση δαπανών στη Γεωργία σημαίνει όλεθρο στην ελληνική Γεωργία, που- εκτός από τη μη αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών- αντιμετωπίζει ακόμη και την αρνητική πλευρά της τελωνειακής ένωσης της Ε.Ε., που έχει επιτρέψει στη γείτονα να εισάγει αδασμολόγητα το 100% της παραγωγής της στην Ε.Ε. και εμείς έχουμε θέσει σε διαρκή αγρανάπαυση τα ευδόκιμα χωράφια μας! Μοναχοί μας σκάβουμε τον τάφο μας;
Του Γιώργου Μαρκατάτου
