Μια σημαντική Παγκόσμια Ημέρα εορτάστηκε την Κυριακή, αφού η 25η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα για τον Καρκίνο του Μαστού.
Για το λόγο αυτό στην Καλαμάτα διοργανώθηκε εκδήλωση – ομιλία στην κεντρική πλατεία από το Σύλλογο Ξαναρχι-ΖΩ και το Σύλλογο Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων των Εκπαιδευτηρίων Μπουγά.
Σκοπός ήταν η ενημέρωση του κοινού για τον καρκίνο του μαστού και να γίνει σαφές ότι η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση σώζουν ζωές.
Μπορεί αυτή η Παγκόσμια Ημέρα να είναι συνυφασμένη με το ροζ κορδελάκι, αλλά, από ό,τι φάνηκε, τα πράγματα στην πόλη μας δεν είναι τόσο ροζ. Ωστόσο, με διάφορες κινήσεις και θέληση μπορούν να αλλάξουν.
Κεντρική ομιλήτρια ήταν η ογκολόγος του Νοσοκομείου Καλαμάτας, Σοφία Σταματοπούλου, η οποία τόνισε ότι ο καρκίνος του μαστού, που είναι ο συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες, αν διαγνωστεί έγκαιρα μπορεί και να νικηθεί.
Στην Ελλάδα, όπως είπε, ανά έτος σημειώνονται 1.500 νέα περιστατικά και το ζητούμενο είναι να ενημερωθούν οι γυναίκες, προκειμένου να γνωρίσουν τους παράγοντες κινδύνου, κι αυτό μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στο να μην εμφανίσουν καρκίνο.
Κάλεσε, δε, όλες τις γυναίκες άνω των 40 ετών να υποβάλλονται σε μαστογραφία και να βρίσκονται σε εγρήγορση.
Από την πλευρά της, η πρόεδρος του Ξαναρχι-ΖΩ, Πολυτίμη Κυπραίου, ανέφερε ότι η πρόληψη σώζει ζωές και αν υπάρξει έγκαιρη διάγνωση, ο καρκίνος μπορεί να γίνει ιάσιμος κατά 97%.
Επίσης, σημείωσε ότι όσοι έχουν βιώσει τον καρκίνο τον έχουν δει ως μια νέα στάση ζωής και όχι ως το τέλος, με την ίδια να έχει γίνει καλύτερη άνθρωπος από τότε που έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο.
Μιλώντας στη συνέχεια για το Σύλλογο, είπε ότι ξεκίνησε το 2009 με 5 άτομα και σήμερα αριθμεί 417, με τα 100 να έχουν νοσήσει ή να νοσούν, ενώ ξεκαθάρισε ότι οι πόροι του προέρχονται μόνο από συνδρομές των μελών.
Κατά τα χρόνια αυτά, σχολίασε, έχουν δώσει διάφορες μάχες, με σημαντικότερη ότι στο Νοσοκομείο Καλαμάτας ήρθε ογκολόγος και, μάλιστα, θέλησε να ευχαριστήσει δημόσια την κα Σταματοπούλου, καθώς, όπως τόνισε, εκτός από εξαιρετική γιατρός, είναι άνθρωπος, κάτι πολύ σημαντικό για τους καρκινοπαθείς, αφού μετρά πολύ η ψυχολογία.
Η κα Κυπραίου «εκμεταλλεύτηκε» την ευκαιρία ότι στην εκδήλωση παρευρέθησαν ο δήμαρχος Καλαμάτας και η διοικήτρια του νοσοκομείου και έτσι τους ζήτησε να δεσμευτούν δημόσια για δύο θέματα:
Πρώτον, ότι θα υπάρξει βοήθεια για το ζήτημα της στέγασης, αφού όλα αυτά τα χρόνια ο Σύλλογος στεγάζεται σε μισό γκαράζ που πολίτης έχει παραχωρήσει αφιλοκερδώς. Αναρωτήθηκε, λοιπόν, πού είναι οι φορείς της πόλης και τι στάση έχουν απέναντι στο Σύλλογο. Όπως είπε, το «Ξαναρχι-ΖΩ» έχει να κάνει με ασθενείς και είναι αδύνατον σε ένα γραφείο (πρώην γκαράζ) 2Χ2 να γίνονται συνεδρίες. Έτσι, κάλεσε τον κ. Βασιλόπουλο, ή όποιον άλλο φορέα, να βρει ένα χώρο για το Σύλλογο, αφού οι ανάγκες είναι πολλές και είναι αδύνατον να καλυφτούν στον υπάρχοντα χώρο.
Δεύτερον, απευθυνόμενη στην κα Ελένη Αλειφέρη ζήτησε να δημιουργηθεί στο Νοσοκομείο Καλαμάτας Ακτινολογικό, προκειμένου οι καρκινοπαθείς να κάνουν τις ακτινοβολίες που απαιτούνται στην πόλη.
Κάλεσε την κα Αλειφέρη να πιέσει σχετικά, μιας και, όπως υποστήριξε, είναι ένα νοσοκομείο κομβικό, το οποίο επισκέπτονται για χημικοθεραπείες ασθενείς και από τους γειτονικούς νομούς.
Συμπλήρωσε δε, ότι αν τελικά ξεκινήσει στο Νοσοκομείο Καλαμάτας το Ακτινολογικό, θα πρέπει να δημιουργηθεί κι ένας χώρος φιλοξενίας, αφού ένας ασθενής που, για παράδειγμα, φτάνει από την Ηλεία, θα χρειαστεί να μείνει για μέρες. Άρα, θα πρέπει να δημιουργηθεί κι αυτός ο οίκος φιλοξενίας, όπως τον χαρακτήρισε.
Κλείνοντας και απευθυνόμενη στις γυναίκες τούς ζήτησε να κάνουν ετήσιο έλεγχο και να έχουν έγκαιρη διάγνωση, ενώ τις κάλεσε να σέβονται τον εαυτό τους και να αγαπούν τη ζωή. Η ζωή, όπως είπε, είναι μπροστά τους και ό,τι και αν τους τύχει, θα το πολεμήσουν.
Να σημειωθεί ότι η εκδήλωση έκλεισε με έναν άκρως συγκινητικό τρόπο, αφού σε κάθε καρέκλα που είχε τοποθετηθεί στην πλατεία υπήρχε δεμένο ένα ροζ μπαλόνι. Το κάθε ένα, όπως σημειώθηκε, συμβόλιζε άτομα που πλέον δε βρίσκονται στη ζωή, άτομα που ξεκίνησαν τον αγώνα με τον καρκίνο του μαστού, αλλά δεν πρόλαβαν να τον τελειώσουν. Στο τέλος τα ροζ αυτά μπαλόνια αφέθηκαν στον ουρανό της Καλαμάτας.
Ένα μήνυμα από μια γυναίκα που έχει βιώσει τον καρκίνο του μαστού
Ξεκινώντας το συγκεκριμένο κείμενο γράψαμε ότι δεν είναι όλα τόσο ροζ. Πέραν, λοιπόν, των ζητημάτων- αιτημάτων που έθεσε η πρόεδρος του «Ξαναρχί-ΖΩ», προσθέτουμε τη δημοσίευση της Ιωάννας Πέζου, μιας ακόμα μαχήτριας, η οποία μέσα από κάποιες προτάσεις μάς μαθαίνει και άλλα χρώματα:
«Στον καρκίνο του μαστού δεν είναι όλα ροζ…
Είναι άσπρο όπως το χρώμα του προσώπου όταν κάτι ψηλάφησες και χλώμιασες…
Είναι γκρι όπως το δάπεδο του ιατρείου που κάρφωσες το βλέμμα σου όταν σου δώσανε την διάγνωση…
Είναι πράσινο όπως οι στολές στο χειρουργείο…
Είναι πολύχρωμο όπως τα αγαπημένα σου σουτιέν που δε θα ξαναφορέσεις ποτέ…
Είναι γαλάζιο σαν την κάρτα που σου δίνουν στο τμήμα χημειοθεραπειών…
Είναι πορτοκαλοκόκκινο σαν εκείνο το υγρό που ρίχνουν μέσα στις φλέβες σου…
Είναι μαύρο σαν τις σκέψεις που σε συνεπαίρνουν σε στιγμές αδυναμίας…
Είναι το σομόν του δέρματος όταν αντικρίζεις το χωρίς μαλλιά κρανίο σου στον καθρέφτη…
Είναι το κίτρινο του μίσους που νιώθεις όταν, όσο και αν οι άλλοι προσπαθούν, δεν μπορούν να σε καταλάβουν…
Είναι το βεραμάν που έχει το κουτάκι με τα χάπια που ούτε εσύ ξέρεις πόσα χρόνια ακόμα θα πίνεις…
Είναι μεταλλιζέ σαν τις βελόνες των ενέσεων που σου κάνουν κάθε τόσο…
Είναι το μπλε της θάλασσας που σε ηρεμεί, που σε πεισμώνει, που φουρτουνιαζει το μέσα σου και μετά σε γαληνεύει…
Είναι το μωβ του πένθους όταν μαθαίνεις ότι κάποια “συνάδελφος” δεν τα κατάφερε…
Έχει πολλά χρώματα ο καρκίνος του μαστού…
Το ροζ είναι για να σου θυμίζει ότι όλα τα μπορείς, ότι πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου, ότι πρέπει να δίνεις σημασία στην πρόληψη κι ότι στην τελική είσαι γυναίκα, άρα είσαι δυνατή κι έχεις από τη φύση σου το χάρισμα να παλεύεις…».
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
