Δε χρειάζεται καμία εισαγωγή που να μας προετοιμάσει ότι μιλάμε για ένα τόσο σοβαρό και καθημερινό φαινόμενο. Η παραβατικότητα απασχολεί όλους εντός της πόλης, στις γειτονιές της και το κέντρο, αλλά και στα χωριά μας.
Είναι γνωστό, επίσης, ότι πρώτοι αποδέκτες της ανησυχίας, της αγανάκτησης και του φόβου των συμπολιτών μας, είναι οι πρόεδροι των Κοινοτήτων, με τον περιορισμένο ρόλο μας αλλά την αγωνιώδη επιδίωξη όλων μας να βρεθούν τρόποι μείωσης της παραβατικότητας και ασφαλούς διαβίωσης όλων.
Αυτή την απόλυτη προτεραιότητα θέτουμε κάθε φορά σε κάθε επίπεδο συνομιλίας και ήδη από τις επαφές που έχουν γίνει, υπάρχει μια εξέλιξη, αλλά, ως συνήθως, μόνο σε γραφειοκρατικό επίπεδο.
Μετά τις ανοιχτές επιστολές μας, τις συνεντεύξεις, τις συζητήσεις με Αρχές και υπευθύνους έχουμε ένα μνημόνιο συνεργασίας του Δήμου Καλαμάτας με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Αυτό το μνημόνιο ζητάμε να ενεργοποιηθεί άμεσα και ως νεοσυσταθείσα Ένωση Πρόεδρων Κοινοτήτων Μεσσηνίας ζητήσαμε την επέκτασή του στους Δήμους Μεσσήνης και Οιχαλίας.
Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος της σύστασης και συγκρότησης ενός συλλογικού οργάνου των Πρόεδρων των Κοινοτήτων. Η ένωση των πολλών φωνών για την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων της περιοχής μας.
Μια περιοχή που ζει από τα αγροτικά προϊόντα και η ασφάλεια των υλικών, των εργαλείων για τη συγκομιδή τους, αλλά και των ίδιων των προϊόντων και των ανθρώπων, είναι πρωταρχικής σημασίας. Για τη Μεσσηνία που ελπίζει σε ακόμα περισσότερα από την αύξηση του τουριστικού πακέτου και κάθε φαινόμενο παραβατικότητας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς θέτει σε κίνδυνο την ανάπτυξη και την προκοπή της.
Οι πρόεδροι Κοινοτήτων πήραμε πρωτοβουλίες και σήμερα και στο παρελθόν. Επιτρέψτε μου να εστιάσω μόνο σε θέματα στα οποία η αυτοδιοίκηση μπορεί να συνεισφέρει. Θα ήταν εύκολο να πάμε στις πολιτικές ευθύνες και το δόγμα «ου μπλέξεις» κάποιων με τις λεγόμενες «ευαίσθητες» ομάδες, τον ψηφοθηρικό ωφελιμισμό άλλων και τη «δηθενιά» ακτιβιστών που αυξάνουν την αγανάκτηση των πολλών και φουντώνουν την ασυδοσία οργανωμένων συμμοριών που έχουν έδρα καταυλισμούς και παράνομα παραπήγματα.
Αυτονόητα δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναφερθούμε στις υπερβολές του τύπου «πυρηνική εξόντωση» και τις selfie πολιτικών που καμάρωναν μαζί με τους δικαιούχους των επιδομάτων τους.
Στο δια ταύτα λοιπόν! Η παρανομία δεν είναι γραμμένη σε κανένα DNA! Είναι καθήκον μας όμως, εντός του Δήμου μας να μην υπάρχει κανένας «ανιθαγενής»! Απόλυτη καταγραφή – έστω και αν είναι κοπιαστική- όλων όσοι ζουν στην περιοχή μας.
Αταλάντευτη πίεση για την παροχή των επιδομάτων στο τέλος της σχολικής χρονιάς και θέσπιση υποχρεωτικότητας για την παροχή τους με ηλεκτρονικό τρόπο. Ακόμα και εν μέσω πανδημίας τα κοινωνικά δίκτυα είναι γεμάτα με αναρτήσεις προερχόμενες από καταυλισμούς, πράγμα που διαπιστώσαμε και στα πρόσφατα επεισόδια στην περιοχή έξω από τη Μεσσήνη. Όλα τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν σχολείο έστω και με το ζόρι! Ο αναλφαβητισμός είναι η ρίζα του κακού!
Αποσύνδεση παροχής επιδομάτων με τη βοήθεια των κατά τόπους προέδρων Κοινοτήτων. Να βρεθεί τυπικός και απόλυτα υπηρεσιακός τρόπος διεκπεραίωσης αυτής της διαδικασίας και όχι παροχή που γεννά εντυπώσεις.
Υποχρεωτική παροχή ιατρικής βοήθειας ιδιαίτερα εν μέσω πανδημίας. Αν ξεφύγει η κατάσταση, δε θα ελεγχθεί εύκολα.
Η ενσωμάτωση δεν είναι αρμοδιότητα της αυτοδιοίκησης ούτε κάτι που μπορεί να συμβεί με μια μέθοδο. Μπορούμε όμως να αξιοποιήσουμε πρακτικές οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν συμπεριφορές. Παραδοσιακά επαγγέλματα, όπως η καλαθοπλεκτική ή στάδια της ανακύκλωσης, μπορούν να απασχολήσουν κάποιους και με μικρά κίνητρα από το Δήμο να δώσουν ένα ίχνος προόδου.
Ακόμα και ένα σχέδιο φύτευσης ή αναδάσωσης μιας περιοχής θα μπορούσε να είναι μια τέτοια εναλλακτική ευκαιρία για να γίνουν κάποια βήματα.
Σε όλα αυτά υπάρχει, όμως, ένας κανόνας! Τώρα να γίνουν μετεκλογικά και όχι προεκλογικά, όπως έγινε η συνάντηση με εκπροσώπους των Ρομά στην Αγία Τριάδα.
Και άλλο ένα. Παιδικές χαρές τη νύχτα, πάρκα ιδιαίτερα των Σιδηροδρόμων και του Πανελληνίου, απομακρυσμένες περιοχές της βορειοανατολικής γειτονιάς, των Γιαννιτσανίκων και της Δυτικής Παραλίας, θέλουν και άλλο φως, περισσότερο φως!
Η πίεσή μας πρέπει να είναι φανερή προς τους έχοντες μεγαλύτερη πολιτική ευθύνη. Η Αστυνομία να κάνει τη δουλειά της, οι δικαστές επίσης, οι εθελοντές επίσης, αλλά όλοι μαζί να εννοούμε τα ίδια!
Ο κάθε Δήμος δεν μπορεί να προσπαθεί να ενθαρρύνει την προσπάθεια κάθε παιδί να πηγαίνει σχολείο, για να μάθει γράμματα και την άλλη μέρα το παιδί να μαθαίνει ότι ο δήμαρχος είναι υπεύθυνος για να γκρεμίζει παραπήγματα που είναι σε παράνομη περιοχή. Η άνωθεν κεντρική κατεύθυνση και η ολοκλήρωσή της κάτω- κάτω είναι το προαπαιτούμενο σε μια υπόθεση που δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι!
Παναγιώτης Ι. Λύρας
Πρόεδρος Συμβούλιου Κοινότητας Καλαμάτας
