Η Βασιλεία Χανδρινού είναι μια νεαρή κοπέλα -γνωστή για τη δράση της με τα αδέσποτα ως εθελόντρια και μέλος του Δ.Σ. του Φιλοζωικού Ομίλου Καλαμάτας- που είχε την ατυχία να… συναντηθεί με τον κορωνοϊό, επιβεβαιώνοντας τη νεότερη συνειδητοποίηση ότι και τα νεαρά άτομα «κολλάνε», καθώς και την υπερμεταδοτικότητα του SARS-CoV-2.
Πέρασε δύο δύσκολες μέρες με αρκετά έντονα συμπτώματα και υψηλό πυρετό και πλέον, έχοντας αναρρώσει, περιμένει να συμπληρωθούν οι 14 ημέρες της καραντίνας, για να μπορέσει να βιώσει αέρα ελευθερίας (όσο, τέλος πάντων, γίνεται αυτό, υπό τα περιοριστικά μέτρα και την κατάσταση αβεβαιότητας που όλοι βιώνουμε).
Η Βασιλεία τήρησε από την πρώτη στιγμή υπεύθυνη στάση, κάνοντας άμεσα το διαγνωστικό τεστ και ενημερώνοντας όσους μπορούσε για το θετικό αποτέλεσμα -ευτυχώς κανένας άλλος από τις επαφές της, ακόμη και τις πιο στενές, δε διαπιστώθηκε να έχει νοσήσει. Κοινοποίησε, μάλιστα, το γεγονός μέσω του λογαριασμού της στο facebook, για να προφυλάξει και όσους άλλους είχαν ενδεχομένως βρεθεί κοντά σε κοινό χώρο. «Δεν καταλαβαίνω γιατί να το κρύψεις; Είναι ντροπή; Στίγμα; Ρετσινιά; Αυτό πιστεύουν, δυστυχώς, κάποιοι…», σχολιάζει.
Για όσα βίωσε δε δίστασε να μιλήσει, όταν της ζητήθηκε, μέσα από την παρακάτω συνέντευξη, δημόσια και επώνυμα στο «Θ», με την πεποίθηση ότι προσθέτει κάτι «από πρώτο χέρι» στην ανθρώπινη εμπειρία σχετικά με τον ιό και, κυρίως, προβάλλει την υπεύθυνη στάση που απαιτείται κατά τη δύσκολη εποχή της πανδημίας και σε κάθε ανάλογη περίπτωση – υπευθυνότητα πάντως που δε διαπιστώθηκε από τους αρμόδιους φορείς, καθώς παρά τις διαβεβαιώσεις του ΕΟΔΥ δεν έγινε καμία ανίχνευση «επαφών» και όσοι υποδείχθηκαν από τη Βασιλεία ως άτομα που ήρθαν σε επαφή μαζί της, ακόμη περιμένουν επίσημη ενημέρωση/καθοδήγηση…
-Πώς θεωρείς ότι κόλλησες και πώς το κατάλαβες ότι έχεις τελικά κορωνοϊό;
Το πώς κόλλησα δεν το ξέρω ακόμα. Υποθέσεις κάνουμε, καθώς οι στενές μου επαφές είναι αρνητικές όλες και τις 2 φορές που έκαναν τη μοριακή εξέταση. Το περίεργο είναι ότι δεν έβγαινα. Τους τελευταίους μήνες είχα βγει έξω μόνο δύο φορές κι αυτές όχι σε κόσμο. Σούπερ μάρκετ πήγαινα με μάσκα πάντα και γενικά ό,τι ψώνια ήθελα να κάνω, πάντα φορούσα μάσκα. Άλλοι λένε πως μεταδίδεται με αντικείμενα, άλλοι όχι… Ποιος ξέρει;
Δεν πίστευα ότι έχω κορωνοϊό και για να είμαι ειλικρινής, σοκαρίστηκα όταν το έμαθα. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, Τρίτη βράδυ (σ.σ. 3/11) έκανα μπάνιο και βγήκα με το μηχανάκι να πάω να πάρω δύο δωράκια. Γύρισα στο σπίτι και είχε παγώσει όλο μου το κεφάλι. Σκέφτηκα ότι είναι ιγμορίτιδα, καθώς έχω θέμα και κάθε χρόνο με πιάνει. Τετάρτη πρωί ξύπνησα να αρχίσω δουλειά και να κλείσω ραντεβού στον ωτορινολαρυγγολόγο για την ιγμορίτιδα. Πάω να σηκωθώ και ζαλιζόμουν. Βάζω θερμόμετρο 38,5! Σκέφτηκα, πριν κανονίσω το ραντεβού με το γιατρό, “ας πάω να κάνω μια εξέταση για covid-19, μην κολλήσω κανέναν”. Πήγα σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο και περίμενα 3 ώρες να βγουν τα αποτελέσματα πριν κάνω οτιδήποτε άλλο. Όταν με πήραν από το μικροβιολογικό εργαστήριο και μου είπαν ότι είμαι θετική στον κορωνοϊό, έπαθα σοκ…
-Πώς το αντιμετώπισες και πώς εξελίχθηκε σε σένα η ίωση;
Καταρχήν ενημέρωσα τις στενές μου επαφές αμέσως να φύγουν από τις δουλειές τους. Έπειτα προσπαθούσα να σκεφτώ με ποιους μπορεί να ήρθα σε επαφή, ακόμα και έξω στο δρόμο, αλλά επειδή ήταν αδύνατον να σκεφτώ, έβγαλα την ανάρτηση στο facebook (εκεί κατάλαβα ότι ο κόσμος δεν είναι καλά, γέλια).
Όσο για τα συμπτώματα, την πρώτη μέρα ήμουν χάλια, πυρετός, πονοκέφαλος, μπούκωμα, απώλεια όσφρησης και γεύσης. Συμπτώματα, όμως, που πάντα είχα στην ιγμορίτιδα. Τη δεύτερη μέρα άρχισα να έχω βήχα και πόνους στα κοκάλα, όπως έχεις σε μια γρίπη. Με τα φάρμακα οι πόνοι σιγά σιγά γίνονταν πιο ήπιοι. Από τη δεύτερη μέρα και μετά πυρετό δεν ξαναέκανα και εκτός από το μπούκωμα που διήρκεσε κάποιες μέρες παραπάνω, είμαι μια χαρά.
-Πώς, δηλαδή, αντέδρασε ο κόσμος στην ανακοίνωσή σου ότι είσαι θετική στον κορωνοϊό;
Κάποιοι με ρώτησαν αν με παράτησε ο σύντροφός μου κι έφυγε… Κάποιοι με ρώτησαν αν τσακώθηκα με τους φίλους μου επειδή τους έβαλα σε αμφιβολίες και στη διαδικασία της καραντίνας ή να ψαχτούν… Κάποιοι μου έλεγαν ότι είμαι… χάπατο και δεν υπάρχει τίποτα…
Ήταν, φυσικά, κι αυτοί που μου έστειλαν τις ευχές και τη θετική τους ενέργεια… Κάποιοι με ρώτησαν πώς μπορούν να με βοηθήσουν, ακόμα και απλοί γνωστοί ή άνθρωποι που έχουμε επαφή μόνο μέσα την κοινή μας αγάπη για τα ζώα.
-Φοβήθηκες;
Δε φοβήθηκα. Σοκαρίστηκα… γιατί είμαι ένας άνθρωπος που προσέχει πολύ και το είχα πάρει σοβαρά. Ακόμη και όταν έμαθα ότι είχα έρθει σε επαφή με άτομο που είχε βρεθεί θετικό σε κορωνοϊό, την επόμενη μέρα πήγα κι έκανα προληπτικά το τεστ (σ.σ. στις 22 Οκτωβρίου), το οποίο είχε βγει αρνητικό. Τόσο τυπική ήμουν και, φυσικά, ούτε έξω έβγαινα πολύ, ούτε σε μπαρ ή καφετέριες τριγυρνούσα, γι’ αυτό και όσοι με ξέρουν και το πόσο προσέχω, σοκαρίστηκαν όπως εγώ.
-Έχοντας περάσει από αυτήν την κατάσταση, τι θέλεις να πεις στους αρνητές του ιού;
Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει… Αν το περάσει ο ίδιος, όμως ή κάποιος δικός του θα αλλάξει γνώμη; Κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, επειδή δεν πιστεύουν, αλλά όταν και αν έρθει η ώρα, θα αρνηθούν τις υπηρεσίες δημοσίας υγείας; Θα έπρεπε, εφόσον δεν ακολουθούν και τις οδηγίες, αλλά τέλος πάντων. Ακόμα και να μην πιστεύεις, οφείλεις να σέβεσαι και να προστατεύεις το συνάνθρωπό σου. Δεν είσαι μόνος σε αυτόν τον κόσμο.
-Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι των όσων βιώνεις;
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η ψυχολογία μου. Σκέφτομαι συνέχεια τα πράγματα που έχω αφήσει πίσω ή μη ολοκληρωμένα… Ευτυχώς δεν είμαι μόνη και περνάω καραντίνα μαζί με το σύντροφό μου, τα ζωάκια μας, καθώς και με τους φίλους μας, με τους οποίους έχουμε συνεχή διαδικτυακή επαφή και επικοινωνούμε, παίζουμε…
Αναρωτιέμαι, οι άνθρωποι που είναι τελείως μόνοι τους, τι κάνουν και πόσο δύσκολο θα είναι γι’ αυτούς.
-Εσύ είχες και να φροντίσεις και τα ζωάκια, τα αδέσποτα και τα (αρκετά σε αριθμό) δικά σου, πώς το διαχειρίζεσαι αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι το μόνο που από την πρώτη στιγμή σκέφτομαι και αυτό που πάντα με απασχολεί πρώτο όταν κάτι μου συμβαίνει. Τα ζώα μου… αδέσποτα ή μη! Τα αδέσποτά μου τα φροντίζει φιλόζωος φίλος και πηγαίνει καθημερινά όπως πήγαινα κι εγώ (ο Πάτρικ). Τα δικά μας σκυλάκια δε βγαίνουν βόλτα αυτές τις μέρες. Κάνουν καραντίνα μαζί μας μέσα. Σίγουρα τους λείπουν οι βόλτες τους, αλλά είναι τόσο χαρούμενα που είμαστε συνέχεια μαζί τους και δε λείπουμε λεπτό! Ευτυχώς που είναι κι αυτά και μας κάνουν καθημερινά να χαμογελάμε με τα καμώματά τους, γιατί θα είχαμε τρελαθεί! Όποιος έχει ζώο, μπορεί να με καταλάβει!
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
