Στην Καλαμάτα των 80’ς (του περασμένου αιώνα) η «καρδιά» της πόλης την παραμονή της πρωτοχρονιάς χτύπαγε στα πέριξ της πλατείας της 23ης Μαρτίου… Θυμάμαι, έστω και αμυδρά, το «έθιμο» με τα πλαστικά ρόπαλα, στα «ιστορικά» παιχνιδάδικα να γίνεται το αδιαχώρητο και μικροπωλητές στη μέση το δρόμου να πουλάνε βιβλία κ.α. Μεταξύ αυτών πουλούσαν και τον «Καζαμία» … Μαζί με τις «παντόφλες» ήταν το αγαπημένο δώρο πάντα για τη γιαγιά. Της άρεσε να τον διαβάζει για να δει τι θα μας συμβεί τη νέα χρονιά να εξηγήσει τα όνειρα κ.α. … Πολλές φορές καθόμουν στο σπίτι και τον ξεφύλλιζα. «Σφοδρή κακοκαιρία το Μάρτη σ’ όλη τη χώρα» , «Μεγάλος σεισμός στη Θάλασσα το μήνα Μάιο» (γιατί είχε και λίγο από Πυθία), «Πόλεμος στη Βόρεια Κορέα…» και πολλά άλλα τέτοια «ευχάριστα» θυμάμαι να προβλέπει ο «Καζαμίας»… Ωστόσο, αυτό που μας συνέβη το έτος που σε λίγες ώρες μας αφήνει, ούτε αυτός κατάφερε να το προβλέψει. Το 2020 μας έβαλε, για τα καλά μέσα στο μυαλό, ότι δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Στερεότυπα, παραδόσεις, ήθη έθιμα, κοινωνικές συναναστροφές, συνήθειες… «σαρώθηκαν» απ’ το πέρασμα της πανδημίας… Το χειρότερο όμως, είναι ότι στοίχισε ήδη τη ζωή σχεδόν 5.000 συνανθρώπων μας μόνο στη χώρα μας και εκατομμύρια ακόμα σ’ όλο τον πλανήτη. Μέσα στη «μαυρίλα» του, ο «παλιός ο χρόνος» φεύγει με μια «αχτίδα φωτός», που δεν είναι άλλη απ’ το εμβόλιο, ή αλλιώς το «μέσο» που θα μας οδηγήσει με «ασφάλεια» το συντομότερο, στη ζωή που αφήσαμε πίσω την περασμένη άνοιξη…
Καλή Χρονιά λοιπόν, με την ευχή να ξανασμίξουμε σύντομα όλοι υγιείς.
Κ.
